Dark Secrets : The game of lust (1)

εγώ με σένα?(μέρος 1ο)

"Τα όρια μεταξύ του αληθινού και του ψεύτικου διαταράσσονται. Το μυαλό σου μπερδεύεται. Ξεκινάς κάτι καινούριο χωρίς να πιάνεις την ουσία"

.
Η στάχτη από το τσιγάρο της έπεσε κάτω ,Η  Μυρτώ κατάλαβε πως χάθηκε όπως έκανε τις τελευταίες ώρες. Κοίταξε τον James ο  όποιος δεν ήθελε να τη βγάλει από το συνειρμό της.

"Με συγχωρείς αφαιρέθηκα ..." με μία εκφραση κατανόησης της έδωσε να καταλάβει ότι δεν τον ενόχλησε

"Ετοιμη ?" Την ρώτησε και για μία ακόμα φορά το ταξίδι της θα ξεκινούσε...  Η διαδρομή έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος της ... Ενώ μπροστά της ένα μέλλον αβέβαιο για την ίδια στεκόταν και την κοιτούσε σιωπηλά.

"Δεν ξέρω πως θα χαρακτήριζα εκείνη τη νύχτα ..."ξεκίνησε να λέει...

Μπήκαμε όλοι μαζί στο αυτοκίνητο, ο Χρήστος αποφάσισε να οδηγήσει και το λατρεμένο μου ζευγαράκι έκατσε πίσω ...  η μόνη κενή θέση για μένα ήταν μπροστά φυσικά..  Εξακολουθούσα να είμαι τσαντισμένη πάρα το γεγονός πως αποφάσισα να βγω  αλλά είχα πάρει απόφαση πως ότι έγινε έγινε και με το να χαλάω τη ζαχαρένια μου δεν θα οδηγήσει πουθενά ...

το μέρος που θα πηγαίναμε εκείνη την ημέρα ήταν ένα από τα αγαπημένα μας,  φτάσαμε έξω από το τριώροφο club ενώ στη διαδρομή το μόνο που ακούγοταν στο αυτοκίνητο ήταν μικρά πνιχτά γελάκια από την πλευρά της Δανάης  και ο ηχος απο τα φιλια που της εδινε απροκαλυπτα ο Στεφανος .

Εγώ προσπαθούσα αλλά κανείς δεν με βοηθούσε,ίσα ίσα έκαναν τη κατάσταση χειρότερη.  Ήταν τόσο διαφορετικά όλα μέσα μου ,εκτός αυτού με ενοχλούσε... Τον άκουγα και απλά ήθελα να γυρίσω και να τον κλωτσησω!

ο Χρήστος πάρκαρε και κατέβηκα πρώτη από το αυτοκίνητο,τα νεύρα μου είχαν ήδη γίνει κρόσια και δεν θα άντεχα στιγμή άλλο να κάτσω εκεί πέρα ... Με  ένα ψεύτικο χαμόγελο τους κοίταξα καθώς βγήκαν... Η Δανάη έστρωνε το φόρεμα της γελώντας πονηρά και ο Στέφανος  με κοιταξε για ενα λεπτο . Θα μπορουσα να πω πως για εκεινο το λεπτο το χαμογελο μου εμοιαζε λυπημένο... το γαμωτο συην όλη κατάσταση ήταν πως δεν μπορούσα να αιτιολογισω τα νεύρα μου ... Σκέφτηκα πως ίσως επειδή τόσα χρόνια ποτέ δεν τον είδα σε τέτοια επαφή με καμία ίσως να ένιωσα πως τον χάνω...