Dark Secrets : The game of lust (1)

μαθαίνω την αγάπη

"Ενας τυφλός νιώθει καλύτερα από κάποιον που έχει το φως του... παρακαλαει για να το βρει και όταν το βρίσκει ανακαλύπτει πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται..Πώς όσα ένιωθε ήταν απλά μια στάλα σε ένα ωκεανό. Όσο βλέπει τόσο συνειδητοποιεί πως θα μπορούσε αντί για μια στάλα να τον έχει ολόκληρο..."

Έμεινα όλη τη μέρα  σχεδον στο δωμάτιο...
Το απόγευμα πήγα μια βόλτα από το καινούριο σπίτι. Με ενημέρωσαν πως θα φύγουν 1 εβδομάδα νωρίτερα τελικά κάτι που με χαροποίησε. 

Είχα ένα βάρος μέσα μου . Ξέρεις,πως είναι όταν αισθάνεσαι ότι έχασες κάτι αλλά δεν ξέρεις τι ... Εγώ πίστευα πως έχασα δύο ολόκληρα κομμάτια μου, τον Στέφανο και τον Μάνο. Στην ουσία όμως είχα χάσει τον εαυτό μου. 

Περπατούσα από δω κι απο εκεί ψαχνοντας τα κόμματα που έλειπαν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τα ενώσω.  Δεν με ευχαριστούσε καμία σκέψη όμως... καμία εικόνα...

Αυτό το γαμημένο κενό  από μέσα μου δεν έλεγε να φύγει... τι διάολο έκανα λάθος γαμωτο μου ? Δεν μπορούσα να καταλάβω ... Δεν μπορούσα καν να επεξεργαστώ πως γίναμε μαλλιά κουβάρια σε ένα μόλις μήνα. 

Τριγυρνουσα στους δρόμους... περίμενα να πάει τουλάχιστον 8 για να γυρίσω.  Ήξερα πως τα παιδιά έφευγαν 7.30 και δεν ήθελα να βρεθώ μαζί τους . Αρκετά νεύρα είχα και ήμουν σίγουρη για το ξέσπασμα.