πάλι τα ίδια

1.9K 232 40
                                    

"Καμία φορά άνθρωποι που πρέπει να έχουμε δίπλα μας , φεύγουν... Η καρδιά έχει μια θέση δυστυχώς... "

Την επόμενη μέρα ξύπνησα με ένα τρομερό πονοκέφαλο. Παραδόξως βρισκόμουν στο κρεβάτι μου ...

Ο ήλιος από το παράθυρο με ενοχλούσε τρομερά ενώ οι μνήμες μου από χθες ήταν σχεδόν μηδαμινές

Κοίταξα το ρολόι και σηκώθηκα πανικόβλητη... Ο Μάνος θα έφευγε σε μισή ώρα κι εγώ ήμουν σε μαύρα χάλια. Δίπλα μου όμως...ακριβώς λίγα εκατοστά μακριά, επάνω στο κομοδίνο υπήρχε ενα ποτήρι νερό, ένα χάπι και  λευκός φάκελος...

Τρομοκρατηθηκα... ένιωσα πως όλο αυτό δεν είναι καλόΠαραμέρισα την εικόνα του φακέλου και έτρεξα έξω. Στο σπίτι δεν υπήρχε κανείς. Άνοιξα  και πήγα δίπλα.

Άρχισα σαν τρελή να αφήνω τις γροθιές μου πάνω στη πόρτα ώσπου άνοιξε. Μπροστά μου στεκοταν ο Στέφανος. Εμφανώς ταλαιπωρημένος,υπέθεσα πως θα είχε ξενύχτισει χθες αλλά δεν είχα όρεξη αυτή τη στιγμή να διαπληκτιστω μαζί του .

"Που είναι?"Τον ρώτησα .

"Έφυγε νωρίς το πρωίΌταν γύρισα στις 5 τον βρήκα με την βαλίτσα."είπε και μου έγνεψε να μπω μέσα

Dark Secrets : The game of lust (1)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora