ZYLA' S POV
LUNCH TIME
"Explain yourself, where were you this past five years? We we're so worried about you especially mom and dad.Bakit wala ka lang man lang communication sa amin? Tsaka di ka man lang bumisita sa puntod ng parents mo, nina tita at tito, tuwing death anniversary nila or any special occasions" malungkot at worried niyang sabi.
By the way nandito pala kamI ngayon sa rooftop, wala kasing iniuutus si Kim the Great Demon.
"Okay, I'm sorry kung pinag-alala ko kayo and palagi naman akong bumibisita sa kanila ah, tuwing vacant pa nga, di lang special occasions. Nakikita ko nga kayo na masayang nagkwekwentuhan eh" explain ko.
"Then bakit di mo kami nilalapitan? Para lang malaman manlang namin na okay ka"
" Nahihiya kasi ako sa inyo, kasalanan ko rin naman na namatay sila mom and dad. Kung di ko sila pinilit na pumunta sa Ocean Park, hindi sana manyayari yun at sana kasama ko pa sila." mangiyak ngiyak kong sambit.
"Shhhh, wag kang umiyak tsaka di mo kasalanan yun. Di ka naman. namin sinisisi sa nang yari eh. Hey, saan ka this past five years ha?" siya.
"Naninirahan at naging kasambahay sa taong nagligtas sa akin, kahit di ko naman gustong masagip" sabI ko then binulong na
"What? Kasambahay? At anong ibig mong sabihing nagligtas? Ano bang nangyari ?" gulat at worried niyang tanong.
"Im so sorry, sorry, sorry" napahagulgol naman ako.
"Pls.Sabihin mo naman saakin oh, couz" worried niyang sabi,
"I-I-I tried to do suicide, I tried to kill my self by jumping on the cliff, but I failed dahil may nagligtas sa akin 5 years ago." iyak ko habang umaamin.
"Why did you do that? Are you insane?" sigaw niya.
" Yes, yes I am insane, now are you happy?!"
"Why would I, couz bakit mi namann ginawa yun?"
" Because I was depressed okay?, Pagod na akong maiwan ng paulit ulit, First my real parents, then my childhood friend na di ko maaalala because of that f*cking illness pero alam kong mahal ko at ina admit ko na ako yung nang -iwan pero feeling ko ako ang iniwan kasi di man lang niya ako hinanap this past several years and now my foster parents na minahal ko ng todo at minahal din ako pabalik. na parang totoong anak" sigaw ko. Namumula na ako sa frustation.
"Pero nandito naman kami eh, you are not alone"
"Yes,totoo yan pero bat feeling ko ay nag-iisa pa rin ako. "
"Pero ng patirahin ako ng magulang ng lalaking nagligtas sa akin ay feeling ko nabuo ako ulit kasi naramdaman ko sa kanila ang feeling na matagal kog namiss, oo aaminin ko nag-regret ako nung una na nabuhay ako . Pero pinaramdam nila sa akin na dapat mabuhay pa ako."
"Eh, di ka bq masaya sa amin, Di mo ba nararamdaman yung feeling na yun sa amin?"
"Di namn sa ganun pero kailangan ko itong gawin dahil kong kasama ko kayo ay mas sinisisi ko ang sarili ko sa pagkawala nila mommy.Kaya pls. pakisabi kay tita na okay lang ako."
"At tsaka mahal na mahal ko kayo. Paki sabi sorry"
"Okay pero pag naka move on kana sa nangyari ay wag kang atubiling makipag bonding sa amin ha, Kay"
"Thanks Bry. Sige Alis na ako" Niyakap niya ako tsak tinapik ang balikat ko.
***********
"Where have you been ugly?"
"May kina usap lang importanteng tao"
"May mas importante ba sa boss mo?"
"Eh kung sabihin ko na Oo"
"Tss, sino naman yun. Siguro yung lalaking transfere noh?" tanong niya.
"Pano mo naman nalaman?" taas kilay ko.
"Close na close kasi kayo sa isa't isa" bakit feeling ko nagseselos siya.
"Kaano ano mo ba siya?"
"Wala ka na don." tapos umalis na ako.
"Hoy bastos to ah"
I just let my tongue out. Bleeh bahala ka.
########
Another Ud
Bye
Ohh ito na ang update@ c_lumanas
BINABASA MO ANG
Maid Ako Ng Masungit Kong Savior (ON-GOING) (Under Revision)
Teen FictionSometimes we plan to suicide just because of problems. Hindi na natin iniisip na may mga tao pang nagmamahal at magmamahal sa atin. Nagiging selfish na nga tayo. Pero paano kung nag-suicide ka na at gusto mo ng mamamatay tsaka pa may eepal at mag li...
