Secretly Affair [COMPLETED]

Chapter Six

Tahimik lang ako habang sakay ng kabayo, kahit na ayaw kong sumakay sa kabayo ay napilit ako ni Charles dahil para daw mas mabilis kaming makarating sa falls.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko, I am hurt hearing that he love someone else.

Malapit na kami sa may falls, kahit na nasa gitna ng gubat ang falls ay pinagawan ito ng magulang ni Charles ng magandang daanan habang may mga lampposts kaming nadadaanan.

Para na itong isang private resort ng mga Garzilan.

"Ang tahimik mo."

Halos lumabas ang puso ko sa biglaan niyang pagsasalita at dahil na rin sa hininga niyang dumampi sa leeg ko.

Imagining how close we are to each other.

Hindi naman ako sumagot sa kaniya, k'onting hakbang na lang ng kabayo ay naroon na kami. Makakahinga na ako ng maluwag.

"May problema ba?"

May problema nga ba? Well wala naman, narinig ko lang kasing may ka-I love you siya sa cellphone. Ginagawa ko lang isyu dahil nagseselos ako.

Hanggang sa makarating na kami sa entrance ng falls ay hindi pa rin ako nagsalita.

Maliwanag ang buong paligid, kahit ang mga cottages ay mga bukas ang ilaw.

Nauna siyang bumaba, kinuha muna niya ang basket na hawak ko na ang laman ay ang magiging hapunan namin.

Inilapag niya muna 'yun bago niya ako alalayan sa pagbaba habang nakahawak siya sa bewang ko.

Lumayo ako agad sa kaniya nang makababa ako dahil sa sobrang lapit namin.

Nauna na akong maglakad dala ang bag na nakasakbit sa balikat ko. Nagtatatambol na naman ang puso kong malandi.

Doon sa isang cottage ako pumunta at inilapag ang bag kong dala. So ano ang gagawin namin dito?

Maya-maya ay nasa harapan ko na ito, pabalya nitong nilapag ang basket at masama akong tiningnan.

"Sabihin mo naman kung gakit ka sa akin Selene! Nakakalito ka na, tatahimik ka na lang minsan! Hindi ko alam ang dahilan no'n Selene! 'Wag mo naman akong gawing clueless dito!"

Galit at may diin niyang sabi, para akong binuhusan ng malamig na tubig sa pagsigaw niya.

"Ano?"

Inis niyang tanong, napalunok na lang ako dahil galit na galit ang mukha niya.

"W-wala naman akong sasabihin k-kaya hindi ako nagsasalita." May takot kong sabi dahil baka bigla na lang ako nitong saktan kahit never pa ako nitong pinagbuhatan ng kamay.

"No, you're always has in sense kaya hindi ka nawawalan ng sasabihin Selene. That meant only one thing and that is you're mad on me but you keep on being quiet."

"Hindi naman ako galit."

Mahina kong sabi dahil totoo naman iyon, nagseselos man ako pero hindi ako galit. Para na akong maiiyak dito.

"Then why are you acting like you're mad at me?"

Pumunta ba kami dito para lang pag-usapan ang mga ganitong bagay?

"You don't need to know."

"I need to know that because I am your husband! Fcvking shit Selene! Do I always have to tell you that you're business is also my business?!"

Mas galit at puro niyang sabi kesa kanina, parang lumalabas 'yung demonyong side ni Charles.

"Husband? Husband in papers but not in real life right?"

Parang may humiwa sa kalamnan ko dahil sa sinabi ko. Natigilan siya, hindi niya siguro inaakala na maoopen up na naman iyon.

"We'll just act like husband and wife when your family are with us, pero hindi ngayon Charles! Nalilito ako sa ikinikilos mo! Litong lito na ako! Kahit wala ang pamilya mo? Pinagpapatuloy mo pa rin ang pagpapanggap! Na hindi naman dapat!"

Doon na nagsituluan ang luha ko, litong lito na talaga ako. Aasa ba ako dahil sa pinapakita niya o huwag dahil alam ko namang peke lang ang lahat?

"Selene."

Lumapit siya sa akin pero umatras naman ako, bakit Charles? Bakit mo ako sinasaktan? Wala namang akong ginawa sayong masama para ganituhin mo ako.

Bakit?

Nang wala na akong maatrasan dahil sa upuang nasa likod ko ay nataranta ako, nacorner na ako nito.

Wala na akong takas.

"You wanna know why I am doing this?"

Nang mas makalapit na siya sa akin ay hinawakan niya ang tigkabila kong pisngi at pinahid ang luha ko.

"Because I love you Selene."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, m-mahal niya ako?

Pero sinabihan niya rin ng I love you ang babaeng kausap niya sa phone. Niloloko niya ba ako?

"Sinungaling."

Kumunot ang noo niya, siguro ay hindi niya inaasahan ang sasabihin ko. Akala niya ba sasakay ako sa sinabi niya?

"I am telling the truth."

Tiim bagang niyang sabi, tinanggal ko ang kamay niya sa akin.

"You said you love the woman on the phone a while ago then you'll tell me that you do love me?"

Aalis na sana ako sa harapan niya dahil naiinis na ako, niloloko niya ako! Pero bigla niya akong hinapit sa bewang, nanlaki ang mata ko nang naramdaman ko ang malambot na bagay na dumampi sa labi ko.

Gumalaw ang labi niya at binigyan ako ng mapagparusang halik, pinilit kong kumawala sa halik niya dahil sa sakit ng paghalik niya na halos malasahan ko na ang sarili kong dugo pero mas diniinan niya ang ulo ko para hindi ako makaalis sa maparusa niyang halik.

Unti-unting namamasa ang pisngi ko hindi dahil sa masakit na halik kundi dahil pakiramdam ko binababoy niya ako.

Hinampas hampas ko ang dibdib nito pero pinilit niyang ipasok ang dila niya sa bibig ko na tagumpay naman niyang nagawa.

Napahagulhol na ako sa halo-halong nararamdaman ko.
Ibang iba siya sa lalaking minahal ko. Hindi siya si Charles.

Akala ko ay titigil na ito sa paghalik ng humiwalay ito sa aking labi pero nagkamali ako dahil bumaba ang labi niya papunta sa leeg ko.

"Charles... Tama na.."

Patuloy ko pa rin itong tinutulak pero mas humihigpit ang hawak niya sa akin.

Ano nang nangyari sa lalaking mahal ko? Bakit naging ibang tao siya ngayon?

Hindi ko na siya kilala. Bakit niya ako pinaparusahan?

Naramdaman ko ang pagpisil niya sa pang-upo ko at ang pagpasok ng kamay niya sa aking damit.

Napakagat ako ng labi dahil aminin ko man o hindi ay nagugustuhan ko ang ginagawa niya pero may hapdi ang bawat haplos nito.

"Tama na please."