Anonymous (18+)

The first assignment

'Nee, ik kan nu niet die order klaarmaken.' Ik luister naar wat Tygo aan de andere kant van de lijn verteld. 'Luister, als het op zo'n kort termijn is dan is het praktisch onmogelijk om zo snel die order klaar te maken. Ik heb bergen met werk liggen en ik kan zo'n grote order niet op zo'n kort termijn klaarmaken.' Ik sta op uit mijn stoel en ijsbeer door de kamer heen. Het lijkt wel alsof niemand de werkdruk begrijpt en iedereen me met meer werk opzadelt. 'Er zijn meer orders die een hoge prioriteit hebben, waarom heeft dit een hogere prioriteit dan een andere?' Ik weet dat het geen zin heeft om er tegen in te gaan. Uiteindelijk zal ik de order toch accepteren. Ze weten dit maar al te goed, want ze blijven altijd pushen. Mijn leven bestaat zo ongeveer uit werk, werk en nog eens werk. Ik heb deze baan gekregen doordat ik hard werk en betrouwbaar ben. Ik geef een diepe zucht en ik besluit om het hierbij te laten. Ik weet dat het toch niet gaat werken en ik besluit toe te geven. 'Oké, ik zal de order klaarmaken. Ik weet echter niet of ik me aan de deadline kan houden die gesteld is, een week is echt té kort voor zo'n grote order.' Ik houd mezelf voor de gek nu ik dit tegen Tygo zeg, want ik zorg er altijd voor dat ik de orders voor de deadline af heb. 'Ja, graag gedaan. Dag.'

Zuchtend laat ik me vallen in mijn bureaustoel. Ik haal mijn handen door mijn haar en kijk mijn bureau rond. Ik moet echt wat georganiseerder gaan werken, want al mijn papieren liggen uitgestald op mijn bureau. Ik kijk op als ik geklop op de deur hoor. Voordat ik antwoord kan geven op het geklop, vliegt mijn deur open en komt mijn secretaresse verhit binnenvallen. 'Ik heb het geprobeerd tegen te houden, maar ze wilden niet luisteren.'

Verbaasd kijk ik haar aan. 'Waar heb je het over Yvette?' Voordat Yvette antwoord kan geven aan mij, zie ik vier mannen mijn kantoor binnenlopen. Ik ben al ruim drie weken bezig met een order voor Nike. Aangezien de deadline bijna verstrijkt willen ze informatie, maar ze voelen zich te superieur om gewoon een afspraak te maken via mijn secretaresse en lopen liever zo mijn kantoor binnen. Ze wachten niet op een uitnodiging van mij en gaan zitten op de stoelen die bij mijn bureau staan.

'Bedankt Yvet.' Ik loop naar de deur om hem dicht te doen wanneer Yvette naar buiten is gelopen. Ze mompelt 'sorry' als ze naar buiten loopt. Als ze weg is doe ik de deur dicht en loop ik naar mijn bureau.

'Hoe staan de zaken ervoor?' Ik kijk de mannen een voor een aan en ik moet glimlachen om hun "professionele" houding.

'Ik wil jullie alle stand van zaken doorgeven als jullie een afspraak hebben gemaakt met mijn secretaresse. Zoals jullie zien' ik gebaar met mijn hand over mijn bureau 'heb ik genoeg werk te doen. Als jullie zo vriendelijk zouden willen zijn om via mijn secretaresse een afspraak te maken, dan zal ik jullie de volgende keer te woord staan.'

De mannen wisselen blikken onderling en ik kan hun uitdrukkingen niet goed beschrijven. Dan schraapt een van de mannen hun keel en mijn blik trekt gelijk naar hem. Het is de knapste van de vier en ik scan hem kort. Hij heeft kort donkerblond haar en groene ogen. Hij heeft een sterke kaaklijn en hij heeft stoppels. Zijn donkerblauwe pak staat hem goed en zijn stem klinkt als muziek in mijn oren. 'Tygo' ik ben gelijk alert, als ze aankomen met Tygo dan is het serieuze zaak. Het lijkt alsof hij kan zien dat Tygo zijn naam me van de kaart brengt en hij krijgt een scheve glimlach op zijn gezicht. 'Tygo heeft ons verteld dat u wel tijd voor ons vrij zou maken als wij langs zouden komen' zijn ogen zoeken mijn naamplaatje 'Sara.'

De manier hoe hij mijn naam uitspreekt bevalt me niets. Ik kijk van de een naar de ander en allen kijken ze mij aan. Waarom moeten ze in godsnaam met zijn vieren aan komen zetten? De knapste van het stel neemt weer het woord. 'Maar als het uiteraard nu niet uitkomt, kunnen wij altijd een afspraak maken voor de volgende keer toch heren?' De rest stemt in met een knik en een hum. Ik ben van slag en dat heb ik niet vaak. Ik zet een gemaakte glimlach op en bereid me voor op een lange dag.

Na de bespreking met de heren van Nike ben ik in mijn nieuwe order gedoken en ik ben hier druk mee bezig als Yvette binnenkomt. Geïrriteerd kijk ik haar aan. 'Kan je niet meer kloppen?'

'Sorry dat ik zo kom binnenstormen, er is een envelop voor je binnengekomen.'

'Normaal gesproken kom je toch ook niet zo binnenstormen als er een envelop binnen is gekomen?'

Nerveus wipt ze van het ene been op het andere been. 'Ik had zo'n idee dat dit niet zomaar een envelop is Sara.'

Mijn interesse is gelijk gewekt en ik kijk haar nieuwsgierig aan als ze de envelop aan mij overhandigt. De envelop is cremekleurig en in gouden letters zie ik mijn naam staan, Sara Brewaltz. Ik trek een wenkbrauw op en draai de envelop om. Ik zie dat hij dicht gemaakt is met een lakstempel. Ik snap waarom Yvette mijn kantoor is binnengestormt, want dit is zeker wel bijzonder. In het lakstempel zie ik een afbeelding van een Venetiaans masker. Ik maak de envelop open en ik haal er een cremekleurig stevig geribbeld karton uit. Ik zie er niets opstaan totdat ik hem omdraai. Ik lees de gouden letters die erop staan.

Trek een rode jurk aan met zwarte pumps. Laat je bruine haar over je schouders heen hangen. Doe je parelketting om en draag géén oorbellen of een armband. Je wordt verwacht om 21.30 bij het Café.

Afzender; Anoniem.

Is dit een of andere grap die iemand met me uithaalt? Ik kijk in de envelop of ik nog een begeleidende brief zie, maar de envelop is leeg. Nogmaals lees ik wat er op het kaartje staat en ik vraag me af wat dit te betekenen heeft.