Anonymous (18+)

The fourth assignment

Na het weekend komen de mannen van Nike langs, dus vandaag is de laatste dag om alle laatste details af te werken. Ik kan het niet laten maar mijn gedachten dwalen af naar gisteren. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt en ik vraag me af of het wel normaal is. Mijn gedachten beantwoordt die vraag maar al te graag. Natuurlijk is het niet normaal. Een gozer, wie nog steeds onbekend is, stuurt je enveloppen en jij hebt na vier dagen een orgasme van hem gehad. Het is eigenlijk te bizar voor woorden, maar de spanning voelt zo goed dat ik me er niet los van kan maken. Ik voelde me wel beschaamd toen zijn mannen me gisteren los kwamen maken. De hele autorit verliep pijnlijk stil en toen ik thuis was heb ik me gelijk in mijn bed gestort.

Nu zit ik hier weer op het kantoor, met rode wangen na te smeulen van gisteren. Zijn woorden herhaal ik nog een keer, hij speelt een spelletje met mij maar ik niet met hem. Wat een bullshit eigenlijk. Ik ben geen een of ander speeltje die hij maar kan bedienen wanneer hij wil. Ik bal mijn vuisten, het maakt me niet alleen pissig maar ook bang. Toen ik vanmorgen geen crèmekleurige envelop op mijn deurmat zag toen stroomde er een golf van teleurstelling door me heen. Ik voel me nu zo afhankelijk van hem dat het me beangstigt. Ik wil zo graag wat van hem horen, nog een orgasme van hem.

Dan slaat de deur open en ik kijk in de verschrikte ogen van Yvette. 'Tygo is hier, Tygo is hier.' Mompelt ze nerveus terwijl ze me niet in mijn ogen aankijkt. Het is vrij zeldzaam dat Tygo er is, want meestal komt hij niet op het kantoor langs. Tijd om schaamte te voelen omdat ik op het kantoor aan hem denk heb ik niet. Ik zie de nieuwsgierige blauwe ogen van Tygo achter Yvette. Hij legt een hand op Yvette haar schouder, Yvette krimpt zichtbaar ineen. 'Wat een heisa omdat ik even gezellig langskom' klinkt zijn mierzoete stem.

Ik zie de verwilderde ogen van Yvette in de mijne en ik besluit om hem van haar over te nemen. 'Hallo Tygo, wat gezellig dat je er bent. Stop maar met Yvette de stuipen op het lijf te jagen en kom verder.'

Yvette kijkt me dankbaar aan en stapt opzij zodat Tygo naar binnen kan stappen. 'Hallo Sara, hoe maak jij het?'

Ik weet dat hij altijd met een reden komt en besluit de vriendelijkheden achterwege te laten. 'Yvette als je de deur dicht wil doen.' Yvette knikt en sluit de deur.

Dan richt ik mijn aandacht op Tygo. 'Vertel, wat is er aan de hand?'

Tygo gaat in de stoel tegenover me zitten en slaat zijn been over zijn andere heen. Hij vouwt zijn handen ineen en dan zie ik de crèmekleurige envelop. Shit, hoe komt hij daaraan? Ik probeer me zo cool mogelijk te houden, maar dat is vrij lastig aangezien ik niet wil dat iedereen het weet. Hij gooit de crèmekleurige envelop op mijn bureau. 'Die lag in de brievenbus,' Tygo kijkt me aandachtig aan.

Ik knik mijn hoofd en wil de envelop pakken. Tygo slaat met zijn hand op de envelop waardoor ik hem niet kan pakken. Geschrokken kijk ik hem aan en ik zie een scheve glimlach op zijn gezicht. 'Wat een haast Sara.'

Verdomme wat een klootzak. Ik kijk hem aan. 'Wat wil je Tygo?'

Hij laat een stilte vallen om door te laten schemeren dat hij nadenkt over wat hij zal zeggen. Dit is allemaal toneelspel, want hij weet allang wat hij zal gaan zeggen. Dan volgt er een diepe theatrale zucht en kijkt hij me aan. 'Ik weet niet wat voor soort spelletjes je aan het spelen bent, maar ik vind ze vrij gevaarlijk. Je bent een van onze beste werknemers en het zou zonde zijn om je te laten schieten. We hebben je graag, maar het is belangrijk dat je je volledig inzet voor je werk Sara.'

Dit brengt me van mijn stuk en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Dat valt Tygo ook op want hij kijkt me, met een arrogante uitdrukking, aan. Ik overweeg wat ik hierop moet zeggen. Hoeveel weet hij daadwerkelijk? Heeft hij de envelop opengemaakt en de inhoud gelezen? 'Ik vind het jammer dat je er op die manier over denkt. Ik waardeer het overigens niet heel erg als mensen post openmaken wat duidelijk aan mij gericht is.'

Tygo kijkt naar de envelop en heel even zie ik verwarring in zijn ogen. Dat maakt het een stuk duidelijker, hij weet van niets. 'Ik weet niet hoe je daarbij komt, maar daar gaat het hier helemaal niet om. Je moet weten dat we volledige inzet verwachten en niet dat je de kantjes eraf loopt.' zegt Tygo terwijl hij me in mijn ogen aankijkt.

'Sorry, dat is dan een misverstand. De opdrachtgevers zijn altijd tevreden over mijn creaties en als ze feedback hebben dan pas ik dat altijd aan. Is er een klacht binnengekomen?'

Tygo lacht een humorloos lachje. 'Wel nee, we weten dat de opdrachtgevers tevreden zijn. Ik wil dat ze ook tevreden blijven en dat zal minder worden als je iedere keer eerder naar huis gaat.'

Met grote ogen kijk ik hem aan. Gaat het alleen maar daarom? Ik moet mijn best doen om rustig en beleefd te reageren, vanbinnen kook ik. Hoe durft hij het in zijn hoofd te halen om hierover te beginnen. 'Ik begrijp dat het belangrijk is dat ik mijn best blijf doen en ik zal uiteraard op het hoogste niveau blijven presteren. Ik heb echter wel een privé leven en ik kan niet alleen op mijn werk blijven.'

'Heb je een vriend?' vraagt hij abrupt.

Ik verslik mezelf door deze directe vraag. Tygo kijkt me indringend aan. 'N-nee, wel zie ik iemand.' zeg ik stamelend nadat ik uitgehoest ben.

'Juist, nou bij deze weet je hoe ik erover denk,' hij staat op en loopt naar de deur 'tot snel Sara.' zegt hij met een knipoog. Hij opent de deur en sluit hem vervolgens achter zich. Oké, dat was awkward.

Veel tijd heb ik niet om erbij stil te staan, want mijn ogen worden naar de crèmekleurige envelop getrokken. Gretig gris ik hem van het bureau en maak ik hem open. Mijn ogen vliegen over het kaartje.

Trek je bikini aan en je zomerjurkje eroverheen met witte open hakken. Draag alleen je parelketting en steek je haar op. 23.00 rijdt de donkerblauw auto voor.

Afzender; Anoniem.

Er gaat een aangename trilling door me heen en ik smacht, nu om 10.00, al naar vanavond.