Anonymous (18+)

Explicitness

Ik word wakker en aangezien het aardedonker is, ga ik ervan uit dat het nacht is. Dan voel ik de warmte van zijn aanwezige buik tegen me aan. Zijn ademhaling kalmeert me. Zijn been haren kriebelen tegen mijn benen. Langzaam voel ik of hij zijn boxer aanheeft en dan zucht ik diep uit. De aanraking brengt een heftig verlangen naar boven en ik draai me om. Mijn handen laat ik dwalen over zijn buik. Dan gaan mijn handen naar zijn gezicht. Zou hij nu ook een masker dragen? Steeds hoger ga ik totdat zijn hand mijn pols beetpakt. 'Wat doe je?' Fluistert hij met een rauwe en diepe stem.

'Voelen.' Antwoord ik simpelweg. Ik ga dicht tegen hem aan liggen en ik klem mezelf om zijn been terwijl ik heen en weer beweeg. Zacht kreun ik van dit geweldige gevoel.

Hij duwt me van zich af. 'Saar, niet doen.'

'Wil je me dan niet?' Mijn hand dwaalt naar zijn boxer en ik voel zijn stijve penis. 'Je wilt duidelijk wel.' Grijns ik. Ik probeer zijn boxer uit te trekken.

Dan lig ik plots onder hem en hij houdt mijn handen vast terwijl hij hijgend boven me hangt. 'Neuk me Mas. Ik wil je.'

Hij gromt. 'Ga nou geen domme dingen doen, want daar krijg je morgen spijt van. Ga slapen Saar.'

Ik duw mezelf omhoog en ik voel zijn stijve penis weer. Ruw beweeg ik heen en weer en ik trek hem naar beneden. Mijn lippen vinden de zijne en we tongen alsof onze leven ervan af hangt. Mijn string trek ik onhandig uit en ik trek weer aan zijn boxer. Hij breekt zwaar hijgend los. 'Saar, stop ermee.'

'Neuk me dan toch gewoon.' Schreeuw ik zwaar gefrustreerd.

'Nee,' hij laat me los, 'je bent jezelf niet. Je bent te fragiel. Dat is misbruik maken van de situatie en ik zou nooit misbruik maken van jou.'

Dan valt het kwartje en begin ik keihard te huilen. Als hij nu geen misbruik van me maakt, zal hij dat nooit en te nimmer doen. Hoe kon ik zo stom zijn om te geloven dat hij misbruik van me zou maken.

Hij trekt me tegen zich aan. 'Ssst, het komt allemaal goed. Ik wil heus wel met je vrijen, maar je moet je eerst goed voelen.' Hij wrijft met zijn hand over mijn haren. Hij heeft geen flauw benul hoe belangrijk het is wat hij zegt. Al snikkend val ik in slaap op zijn borstkas.

Als de vogeltjes fluiten word ik wakker en ik glimlach van zijn rustige ademhaling. Als ik opkijk zie ik dat hij geen masker op heeft. Ik houd mijn adem in en probeer zo voorzichtig mogelijk overeind te komen zodat ik hem kan bekijken. Ik schrik van het grote litteken wat aan de bovenkant van zijn rechteroog schuin doorloopt naar de linkerkant net boven zijn wang. Het maakt hem... Anders. Waar ik dacht dat hij alleen maar perfectie kon zijn zie ik nu barsten. Voorzichtig raak ik het aan en gelijk vliegen zijn ogen open. 'Wat doe je?' Geschokt kijkt hij me aan, wetend dat ik zijn gezicht voor het eerst naakt zie.

'Kijken naar jou.' Glimlach ik liefdevol. Hij draait zijn hoofd weg en ik voel mijn buik ineenkrimpen.

'Het is niet de bedoeling dat je dit ziet.' Mompelt hij.

Hij wilt opstaan, maar ik houd hem tegen. 'Wacht nou even, wat maakt het uit?'

Hij draait zich om met het vuur wat ontvlamd is in zijn ogen. 'Wat het uitmaakt? Voor mij maakt het heel veel uit. Geen enkele vrouw heeft me ooit zo,' hij gebaart naar zijn gezicht, 'gezien. Dus voor mij maakt het wel degelijk uit.'

'Wat ga je nu doen dan? Je masker opzetten terwijl ik je al gezien heb?' Ik pak zijn hoofd vast en ik draai het richting mij. 'Ik vind je toch wel mooi, met of zonder masker.' Ik duw mijn lippen tegen de zijne en ik voel de wanhoop in zijn kus.

Dan breekt hij los en kijkt me intens aan. 'Daar gaat het niet om Saar, ik ben er nog niet klaar voor.'

Ik laat hem gelijk los. 'Prima, ga je gang.' Nukkig ga ik weer liggen.

Ik zie hem twijfelen, maar dan staat hij op en loopt weg. Ik gluur vanonder mijn wimpers naar zijn lichaam, die helemaal gaaf is, geen litteken te zien. Als hij, met zijn masker op, weer naast me komt liggen stel ik de brandende vraag. 'Hoe komt het?'

Hij draait zijn hoofd naar mij en kijkt me aan. Hij sluit zijn ogen en geeft een diepe zucht. Dan begint hij met vertellen en er wordt mij een hoop duidelijk.

'Mijn vader heeft mij opgelegd om in zijn voetsporen te treden. Dit heb ik nooit gewild en ik heb een ander pad gekozen. Als ik van tevoren had geweten dat het dit pad zou zijn, had ik hem nooit bewandeld. Nu ik eenmaal dit pad ben ingeslagen, kan ik niet meer terug.'

Er valt een stilte. Ik moet hem de ruimte geven, maar ik ben zo nieuwsgierig. Ik pak zijn hand vast en knijp er bemoedigend in. Dit lijkt hem te helpen om verder te vertellen.

'Mijn moeder is het nooit eens geweest met het pad wat ik bewandel. Het is zelfs zo erg dat ze is overleden omdat ze het leed niet kon aanzien. Mijn vader geeft mij de schuld, wat uiteraard logisch is. Hij heeft altijd al gezegd dat ik iedereen kwijt zou raken als ik dit pad blijf bewandelen. Ik was jong en roekeloos en dacht dat mij niks kon overkomen. Nu weet ik wel beter, maar ik zit er zo diep ingezogen dat ik er niet meer uitkom.'

Ik zie hem moeizaam slikken en ik wil zoveel vragen maar wijselijk houd ik mijn mond.

'Er zijn vele vrouwen mijn pad gekruist, maar nooit zo een als jij. Ik heb ze allemaal moeten opgeven, want ik kan geen vriendin hebben. Mijn geduchte tegenstanders zullen het te weten komen en mij op die manier te grazen nemen. Dat is dus een keer gebeurt. Een tegenstander heeft mijn vriendin ontvoerd en ik was radeloos. Een radeloze maffiabaas maakt rare sprongen in het nauw. Ik was blind voor alles om me heen en ik moest haar terug vinden. Toen ik via via te horen kreeg dat ze in een pakhuis vastgehouden werd ben ik daarheen gegaan. Ik ben als een kip zonder kop naar binnen gerend. Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik had kunnen weten dat die klootzak een valstrik had. Toen ik de deur openmaakte raakte het touw los en kwam op me afgezweept. Midden in mijn gezicht waardoor ik het bewustzijn verloor. Als maffiabaas weet ik natuurlijk dat je er nooit alleen op af moet gaan, dus waren mijn mannen er in een mum van tijd. Als ik even had gewacht dan...'

Ik knijp in zijn hand om hem te laten weten dat ik er voor hem ben. Na een diepe zucht gaat hij verder.

'Toen heb ik vrouwen afgezworen. Het is leuk voor een avontuur, maar meer niet. Totdat ik jou tegen kwam, het voelt anders. Ik moet, ik kan niet zonder jou. De leider van een maffia slaapt nooit. Ik ben altijd alert, maar er is iets gebeurt toen jij mijn pad kruiste.'

Kort kijkt hij me aan om vervolgens weer voor zich te kijken.

'Het is beangstigend en fijn tegelijkertijd. Beangstigend omdat ik weer slaap en niet door heb dat ik bekeken word. Beangstigend omdat ik zo bang ben dat ik jou verlies. Fijn omdat ik veel om je geef en ik liefde terug ontvang. Fijn omdat ik mijn leven met jou wil delen. Ik weet dat we elkaar maar net kennen, maar ik weet ook wanneer ik mijn soulmate heb gevonden.'

Zijn ogen schitteren van de tranen. Ik richt me iets op en zoen hem op zijn mond. Hij trekt me gelijk bovenop zich en duwt me strak tegen zich aan. Onze tongen spelen een duel en hij zal overwinnen. Zijn handen glijden over mijn rug naar mijn billen en zacht knijpt hij erin. Ik krom mijn rug en ik voel me warm worden. Hij kijkt me aan. 'Je bent er nog niet klaar voor.'

Heftig knik ik ja. 'Jawel, ik wil je Mas.'

Hij schud nee. Boos kijk ik hem aan. 'Hoe moet ik het bewijzen?'

Hij grinnikt. 'Doe een dansje.'

Ik kijk hem verbouwereerd aan. 'Een dansje? Je bent niet helemaal goed bij je hoofd, natuurlijk ga ik geen dansje d-.'

Dan word ik onderbroken door zijn lippen en kan ik niets meer zeggen. Als zijn lippen verder naar mijn nek gaan hoor ik hem murmelen. 'Goed geantwoord engel.'