Anonymous (18+)

It needs to be apparent

Massimiliano staat gelijk op en loopt naar me toe. Ontredderd kijkt hij me aan. 'Wat doe je hier?'

Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Ik wilde je het goede nieuws gelijk komen vertellen.' Hij haalt een hand door zijn haar en kijkt moeilijk.

Gerald onderbreekt ons. 'Kom erbij zitten Sara.'

Mas draait zich gelijk om. 'Nee, nog niet. Het is te vroeg.' Zegt hij boos. Ik kijk van Mas naar Gerald en ik twijfel wat ik moet doen.

'Dan moet je haar laten gaan.' zegt Gerald zacht. Ik kijk naar Mas en ik zie het verdriet in zijn ogen staan. Ik weet dat Mas weet waar hij het over heeft, maar Gerald lijkt vasthoudend te zijn dat ik erbij moet komen. Mijn nieuwsgierigheid wint het van me en ik ga in de stoel tegenover Gerald zitten. Mas geeft een diepe zucht. Hij kijkt met een gekwelde blik van mij naar zijn vader en weer terug naar mij. 'Jongen, kom zitten. Het is niet meer te vermijden. Je brengt haar in gevaar.'

Mas zucht diep en besluit om naast zijn vader te gaan zitten. 'We hebben elkaar nog niet fatsoenlijk voorgesteld geloof ik. Ik ben de surrogaatvader van Massimiliano. Zijn eigen vader heeft hem verstoten en ik heb besloten om hem te beschouwen als mijn eigen zoon.' Gerald kijkt naar Mas, die er verslagen bij zit. Hij geeft hem een stoot met zijn elleboog en Mas kijkt direct omhoog.

'Ik ben in het wereldje terecht gekomen van de maffia toen ik 18 jaar was. Zoals ik al eerder heb verteld, totaal roekeloos en onbezonnen ben ik erin gestapt. Op een avond kwam ik Gerald tegen en hij heeft besloten om zich over mij te ontfermen.' Mas blijft me aankijken.

'Zit jij ook bij de maffia?' vraag ik nieuwsgierig aan Gerald.

Gerald lacht. 'Nee, onze paden zijn toevalligerwijs gekruist en toen heb ik Mas tot mijn zoon gemaakt. Hij was moederziel alleen en hij kon amper voor zichzelf zorgen.'

Ik kijk naar Mas en ik zie dat hij me aan blijft kijken. Ik weet dat hij mijn reactie probeert te peilen, maar ik zet mijn poker-face op. Hij hoeft nog niet te weten hoeveel verdriet mij dit doet.

Mijn ogen gaan gelijk weer naar Gerald als hij begint te praten. 'Nu is het zo dat Mas, jong en roekeloos als hij vroeger was, een verdrag is aangegaan met de maffia zonder het verdrag te bestuderen. Dat moest toentertijd ook, anders kon je er niet terecht. Ik ben mij gaan verdiepen in het verdrag om te weten wat we allemaal tegen zouden komen. Mas hier steekt liever zijn kop in het zand en wil er niets over weten.'

'Waarom?' is het enige wat over mijn lippen komt. Ik vind het onvoorstelbaar dat je niet nagaat waar je jezelf aan hebt verbonden.

Mas haalt zijn schouders op. 'Omdat het er niet toe doet. Het maakt niet uit welk verdrag ik heb getekend, ik moet me eraan houden en ik kan er niet meer aan ontsnappen. Als er iets op mijn pad komt merk ik dat vanzelf. Wat ik wel weet is dat wat wij hebben niet slim is. Dat heb ik een aantal jaar geleden uitgezocht en sindsdien.' Hij draait zich van me weg en zegt niets meer.

Ik kijk nieuwsgierig naar Gerald in de hoop dat hij me meer kan vertellen. 'Mas heeft je verteld hoe hij aan het litteken komt, toch?' Heftig knik ik ja. 'Het is dus een aantal jaar geleden flink misgegaan. In het verdrag staat dat zijn vriendin zijn toekomstige vrouw moet worden en dat zij hier een contract voor moet ondertekenen, zodat zij hem niet zomaar kan verlaten. Het is een schande als de maffiabaas verlaten wordt door zijn vrouw. Daarom hebben ze het contract opgesteld om ervoor te zorgen dat de vriendin zijn vrouw wordt. Het brengt teveel gevaren met zich mee voor de maffia om zichzelf iedere keer bloot te geven. Dat is ook de reden waarom ze je huis hebben vernield. Ze moeten weten waar je bent en nu kan je nergens anders meer heen. Je moet bij Mas blijven en ze leggen druk op jou om het contract te ondertekenen.' Geschokt kijk ik naar Mas, die me intens aankijkt om mijn reactie te peilen.

Direct richt ik me weer op Gerald. 'Zijn vriendin was ervan overtuigd dat het allemaal niet hoefde en dat het niet zo nauw werd genomen, aangezien de maffia niets deed het eerste half jaar. Na een half jaar kwamen ze erachter dat de baas een vriendin had en zij vroegen naar het contract. Die was er echter niet, wat inhield dat zijn vriendin bij hem weg moest. Zij wilde hem niet vrijwillig verlaten en ze hebben er alles aan gedaan om haar te pakken te krijgen. Toen dat eenmaal gebeurde raakte Mas helemaal de weg kwijt. Hij is haar gaan zoeken en ze hebben hem een levenslange herinnering en waarschuwing gegeven.'

Triest kijk ik naar Mas die de tranen in zijn ogen heeft staan.

'Jij hebt veel weg van zijn oude vriendin. Toen ik een halfjaar geleden mijn opdracht bij jou heb geplaatst, ben ik onderzoek gaan doen naar jou. Ik kon het niet aanzien dat Mas zo'n verdriet had en ik heb hem aangemoedigd om jou op te zoeken. Hij wilde dit doen op een voorwaarde, zijn masker.'

Mijn mond valt open en ik kijk hun om de beurt aan. 'Je hebt me gewoon gekoppeld aan Mas?'

Gerald knikt en gaat verder. 'In het verdrag staat dat als de maffiabazen op hun 35e niet getrouwd zijn, zij geliquideerd zullen worden. Dat duurt nog anderhalf jaar en ik wil mijn zoon niet kwijt.' Gerald kijkt liefdevol naar Mas en hij pakt zijn hand vast.

'Maar waar is zijn vorige vriendin dan?' Vraag ik geschokt.

Mas kijkt me intens aan. 'Ze heeft geweigerd om het contract te tekenen, wat inhoudt dat ik haar daarna nooit meer heb gezien. Ik weet niet waar ze zich bevindt.'

De radars in mijn hoofd beginnen te draaien. 'Dat houdt dus in dat als ik het contract niet onderteken ik jou nooit meer zal zien?'

Mas knikt. Zijn hoofd gaat steeds langzamer op en neer. Gerald vertelt nog iets, maar ik hoor het allemaal niet meer. Ik moet me concentreren op mijn ademhaling. Ik moet me afsluiten van dit geheel.

Toen werd alles zwart.