Anonymous (18+)

Make a decision

De woorden dringen langzaam tot me door. Het is net alsof ze vertraagd worden door een dikke stroop waar ze zich doorheen moeten worstelen. 'Ik zei toch dat het te vroeg zou zijn.'

Ik probeer mijn mond te openen, ik probeer om iets te zeggen. Het lukt niet, mijn keel is droog, gortdroog en ik kan niets uitbrengen. 'Het komt wel goed, de manier hoe ze naar jou kijkt. Ik weet dat het goed zit.'

Ik wil mijn ogen openen om te laten merken dat ik ze hoor. Mijn oogleden zijn veel te zwaar, het voelt alsof ze vastgelijmd zijn. 'Nee Gerald, je kan nog zo zeker zijn van je zaak, maar ik ben haar kwijt.'

Ik voel een hand op mijn wang en ik wil erop reageren, maar mijn lijf reageert niet op de signalen die mijn hersenen sturen. Mijn keel is nog droger en ik heb het gevoel dat ik geen adem meer krijg. 'Wa-' krijg ik er met moeite uit geperst. Ik heb water nodig!

Ik voel de hand verstrakken bij mijn gezicht. De hand wordt terug getrokken en ik voel de kou in mij terug keren. Ik voel een zachte ademhaling bij mijn oor. 'Het komt allemaal goed Saar. Ik leg het je later allemaal uit wat er is gebeurd.'

Ik probeer mijn hoofd te schudden, maar wederom laat mijn lichaam me in de steek. Ik heb water nodig, maar hij begrijpt niet wat ik bedoel. 'Water,' breng ik gorgelend uit en ik krijg vervolgens een heftige hoestbui. Ik voel mijn lichaam heen en weer shocken en mijn keel wordt opgezet. Een droge en opgezette keel is een garantie om geen adem meer te krijgen, dus ik snak naar adem. Door het ademtekort springen mijn ogen open en ik kijk verwilderd in het rond. Ik moet water hebben.

Ik zie iemand aan komen rennen met water. Gewillig open ik mijn mond om het water te ontvangen. Het water wordt rustig in mijn mond gegoten en dan slaak ik een zucht van verlichting.

Ik kijk in de bezorgde ogen van Massimiliano. Daarnaast zie ik Gerald staan, die me verbazingwekkend liefdevol aankijkt. 'Gaat het?' Mijn ogen dartelen weer terug naar Mas en zijn bezorgde toon.

'Ja, het werd me allemaal even te veel.' Mompel ik.

'Dat was te zien.' Ik kijk weer naar Gerald die een brede grijns op zijn gezicht heeft.

Ik zucht diep. Ik wil het eigenlijk niet nu vragen, maar ik moet het weten. 'Wat gaat er nu gebeuren?' Vraag ik nieuwsgierig.

Mas kijkt me moeizaam aan en slikt. 'Je moet het contract ondertekenen of bij me,' de rest van zijn zin krijgt hij niet over zijn lippen. Ik weet wat hij bedoelt en mijn hart krimpt ineen.

Gerald begint te praten en ik ga iets rechtop zitten zodat ik hem beter kan aankijken. 'Sara, het is een belangrijke beslissing die je maakt. Je zult moeten kiezen of je voor altijd bij hem wilt blijven of dat je weggaat.'

Ik kijk Mas weer aan en ik zie het verdriet in zijn ogen staan. Verslagen kijk ik naar beneden. 'Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb tijd nodig, tijd om erover na te denken.'

'Wij snappen dat je tijd nodig hebt, alleen is er niet zoveel tijd. Er is een enorme druk opgevoerd en ik vrees dat het een kwestie van leven en dood wordt. Natuurlijk willen wij je die tijd gunnen, maar niet alle partijen zijn het hiermee eens. Ze hebben het al een keer te lang laten doorlopen, dus zijn ze nu aan het azen. Des te langer je het uitstelt, des te meer je leven gevaar loopt. Iedere dag dat er geen beslissing wordt genomen zal jouw levenskans verminderen.' Geschokt kijk ik Gerald aan en ik zie dat hij er ook moeite mee heeft.

'Maar, maar, ik heb tijd nodig. Ik kan toch niet zomaar beslissen of ik mijn leven wil delen met Mas, voor altijd. Ik heb hier nooit over nagedacht, ik weet niet of ik dit wel kan.' Mijn stem wordt overheerst door emotie en de tranen staan in mijn ogen.

Mas schraapt zijn keel en mijn ogen gaan naar hem. Hij pakt mijn handen vast. 'Doe het dan niet. Laat dit gaan en pak je eigen leven weer op. Dit,' hij gebaart om zich heen, 'is een zwaar leven. Ik weet dat je er nog niet klaar voor bent.' Intens kijkt hij me aan en ik zie de tranen vormen in zijn ogen. 'Ik ben bereid je te laten gaan Saar, voor je eigen bestwil.' Zijn stem sterft langzaam weg en er drupt een traan uit zijn ooghoek.