Anonymous (18+)

It's all about the game

Ik houd mijn adem in als ik hem nogmaals zijn naam hoor zeggen. Koortsachtig hang ik op en plof neer in de bank van de auto. Kut, wat moet ik nu? Ik schrik omhoog als mijn telefoon begint te trillen. Als ik op mijn scherm kijk zie ik dat het een geblokkeerd nummer is. Nummer blokkeren had handig geweest Saar, snauwt mijn geweten mij toe. No way dat ik dat ga opnemen. Het zal hem wel zijn. Massimiliano Ettore Davide Esposito, de naam alleen al bezorgt aangename rillingen in mij.

Als het trillen ophoudt voel ik me iets meer ontspannen en zak ik weer terug in mijn stoel. Dan trilt mijn telefoon nog een keer en met grote ogen lees ik het sms bericht. Dit kan toch niet waar zijn? Waarom zou hij dat doen? Het is een sms van mijn provider. U heeft één nieuw bericht in uw voicemailbox. Met trillende handen druk ik het nummer in om de voicemail af te luisteren. 'U heeft een nieuw bericht, ontvangen vandaag om 13 uur 53.'

'Ik dacht dat jij je lesje wel had geleerd, maar dat moet blijkbaar bijgeschaafd worden. Tot zo,' na een lange stilte hoor ik zijn donkere stem weer, 'Sara.'

Veel tijd om erover na te denken heb ik niet want ik zie zijn mannen aankomen. 'Waarom heeft de baas opeens zo'n haast met haar? Hij laat ons altijd eerst alles afronden voordat we met haar naar hem toe gaan. Wat,' dan vallen de ogen van de man die sprak op mij, die bevend in de auto zit. Hij knijpt zijn ogen fijn. Als een van de mannen wil antwoorden steekt hij zijn hand op, ter attentie dat zij hun mond moeten houden. De rest van de mannen volgt de blik van de man die me aanstaart en ze lopen sneller naar de auto.

Als ze bij de auto zijn bukt de man naar voren en steekt gelijk van wal. 'Wat heb je gedaan?' Zijn stem klinkt zo kil en leeg dat ik niet kan antwoorden. Ik kijk hem met knipperende grote ogen aan.

'Wat' hij buigt zich meer naar me toe, waardoor ik achterover leun 'heb' ik kruip helemaal naar de andere kant van de auto 'jij' zijn neus raakt bijna die van mij 'gedaan?' Zijn bulderende, schreeuwende stem laat mij nog erger beven en dan barst ik in tranen uit. 'Ik, ik, ik weet niet,' stamel ik.

Dan zie ik een hand die op zijn schouder wordt gelegd en wordt hij plots met een vaart bij me vandaan getrokken. 'Gast, doe normaal. Je weet wat de baas heeft gezegd.' De man met de donkere huidskleur kijkt bezorgd de auto in. 'Ga jij maar rijden, ik zit bij haar.' De man die me net toesprak werpt nog een haatdragende blik in de auto, snuift dan en draait zich om.

De man komt naast me zitten en neemt me onderzoekend op. Ik veeg mijn tranen weg en blijf voor me uit staren. 'Gaat het?' Ik voel de tranen alweer opwellen, maar ik zorg ervoor dat ik sterk overkom. Ik kijk hem aan. 'Ja, het gaat prima.'

De rest van de rit verloopt pijnlijk stil. De mannen zeggen niets en ik heb ook geen flauw idee wat ik zou moeten vertellen. Ik ben heel benieuwd wat Massimiliano voor me in petto heeft. De vorige keer heeft hij duidelijk genoeg gemaakt dat ik geen spelletjes met hem mag spelen. Het was ook niet bewust dat ik hem opbelde. Ik zag alleen het nummer liggen en ik was nieuwsgierig van wie dat nummer was. Dan betekent dat toch niet gelijk dat ik een spelletje met hem speel. Oké, het is dom dat ik ophang en niet mijn naam heb gezegd. Ik was echter zo perplex dat ik zijn donkere stem hoorde dat ik niks meer kon uitbrengen. Misschien moet ik het hem gewoon uitleggen en komt het dan goed. Hij zal vast wel begrijpen dat het allemaal een misverstand is.

Dan hoor ik gevloek en scheurt de auto er met gierende banden vandoor. Ik pak de bank vast en knijp er hard in. Wat gebeurt er? Ik kijk om me heen om te zien wat er gebeurt. Dan zie ik de chauffeur in zijn achteruitkijkspiegel kijken en ik zie dat degene die naast hem zit zijn raam naar beneden draait. Hij pakt zijn pistool en hangt uit het raam. Met grote ogen kijk ik door de achterruit en zie een zwarte auto steeds dichterbij komen. 'Dat krijg je er nou van als teven zich ertussen mengen. Godver, Mas laat zich teveel leiden door zijn pik.' De chauffeur is nu helemaal buiten zinnen. Zijn hoofd is rood en ik zie de onweer in zijn ogen. Kort kijkt hij via de achteruitkijkspiegel naar mij. 'Tering wicht.'

Ik wend mijn hoofd af en ik kijk opzij naar de man die zijn telefoon aan zijn oor houdt. 'Mas, we worden achtervolgd.' Ik hoor een schot en piepende remmen. Ik kijk geschrokken achterom en ik zie dat de zwarte auto stil staat. De chauffeur slaat met zijn hand op het stuur. 'Mooie Trevor!' Grijnzend kijken ze elkaar aan.

Diep in en uit ademen Saar. Het komt allemaal goed. Er is niks aan de hand. Ze zorgen ervoor dat ik heel aankom bij Massimiliano. Ik sluit mijn ogen en als ik ze open zie ik de man naast me mij aankijken. 'Nee, met haar is alles goed,' de man knikt naar me. 'Ja, we zullen vaart maken.' Hij stopt zijn telefoon weer weg. 'De baas wil dat we opschieten Paulo.' De chauffeur kijkt achterom en snuift. 'Alles voor de baas,' zijn ogen glijden naar mij 'en zijn bitch.'

We staan weer voor het immense huis en dit keer lopen we daar wel naar binnen. 'Mas,' buldert Paulo door de ruimte heen. Trevor stoot hem aan. 'Rustig man, houdt die testosteron in bedwang. De baas gaat je dit niet in dank afnemen.' Paulo haalt zijn schouders op en schenkt mij een vuile blik.

Massimiliano komt met zelfverzekerde tred aanlopen en ik voel mezelf week worden. Ik wil mezelf op hem storten en alles eruit gooien, maar ik moet sterk blijven. Ik kan mijn zwakte niet laten zien. Zijn liefdevolle ogen glijden over mijn lichaam naar mijn gezicht. Bijna onzichtbaar knikt hij naar me en dan kijkt hij arrogant naar zijn mannen. 'Vertrek, ik wil hier niets over horen. Ik spreek jullie later.'

Trevor en de man met de donkerbruine huidskleur knikken en verlaten de ruimte. Massimiliano kijkt vragend naar Paulo. Ik zie dat Paulo moeite heeft om rustig te blijven. 'Nog zo'n geintje en ik ben weg Mas, dat meen ik.'

Massimiliano loopt op Paulo af en ik zie zijn zelfverzekerde houding weggaan. Ik zie dat hij gespannen is en de angst in zijn ogen is duidelijk te zien. Massimiliano torent boven Paulo uit en praat met de meest beheerste en autoritaire stem die ik ooit heb gehoord. 'Ik zei dat we het er later over zouden hebben. Als het je niet aanstaat weet je waar het gat van de deur is, wijsneus. Zorg ervoor dat ik mezelf niet nog een keer hoef te herhalen, want daar ga je spijt van krijgen.' Paulo slikt moeizaam, alvorens te knikken en weg te lopen. 'Paulo,' Massimiliano wijst naar mij, 'excuses aan de dame.' Paulo draait zich om en zijn ogen spuwen vuur. 'Nu.' Zijn stem klinkt zo beheerst dat het me beangstigt.

Paulo kijkt me vuil aan. 'Excuses madame,' zegt hij met een stem die doordrenkt is van haat. Ik weet dat hij er niets van meent, maar ik laat het gaan.

Dan is iedereen weg en kijkt hij me aan. Hij komt steeds dichter naar me toe gelopen. De afstand wordt steeds kleiner tussen ons en ik sta inmiddels te beven als een boormachine. Zijn liefdevolle ogen kijken me onderzoekend aan. Zijn handen sluiten om mijn gezicht. Ik sluit mijn ogen van zijn liefdevolle gebaar. Ik hoor zijn stem vlakbij mijn oor. 'Wat ben jij toch een eigenwijze dame. Je had jezelf hiermee ernstig kunnen verwonden. Ik wil nooit meer dat je zoiets stoms doet, anders ben ik niet in staat voor de gevolgen.' Hij duwt zichzelf tegen me aan en ik voel zijn hardheid. 'Nu ga ik je hard nemen, misschien luister je dan.'