Μικρές Ιστορίες

Κοίτα με, πετάω!!! Κεφάλαιο 1

 Στεκόμουν όρθια στην άκρη ενός όμορφου δάσους . Η μέρα ήταν ηλιόλουστη  και γύρω μου πουλάκια κελαηδούσαν χαρούμενα. Μπροστά μου ο γοητευτικός πρίγκιπας ξεκαβάλησε το άσπρο του άλογο με χάρη και με πλησίασε, ενώ με κοίταζε με μάτια που πέταγαν φλόγες: " Εσένα περίμενα όλη μου την ζωή. Καμία δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί σου. Είσαι το όνειρό μου που πραγματοποιήθηκε..."

Το πρόσωπό του πλησίασε το δικό μου και η υγρή μακριά; γλώσσα του; άρχισε να γλύφει το πρόσωπό μου. Μπλιαχ!

"Ξύπνα επιτέλους!" Η άγρια φωνή της μητέρας μου έκανε όλα τα πουλάκια του όμορφου δάσους του ονείρου μου να πετάξουν μακριά όπως και τον πρίγκιπα να καβαλήσει βιαστικά το άλογό του και να καλπάσει προς τον ορίζοντα μέχρι που εξαφανίστηκε.

Το ένα μου μάτι άνοιξε βαριεστημένα: " Έλα ρε μαμά. Γιατί με ξυπνάς από τώρα;" Δύο στρογγυλά μαύρα μάτια εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά μου και ο Πρίγκιπας  το σκυλί μας, ένα πανέμορφο γκόλντεν ρετρίβερ, άρχισε και πάλι να γλύφει το πρόσωπό μου. Λάθος πρίγκιπας!!!

"Σήκω πήγε δώδεκα!" είπε η αγανακτισμένη μαμά μου αλλά εγώ ήξερα οτι βαριά βαριά να είναι έντεκα. Δεν ξέρω αν όλες οι μανάδες το έχουν αλλά η δική μου όταν έρχεται να με ξυπνήσει γίνεται τρελλός επιστήμονας. Δεν κοιτάζει ποτέ το ρολόι. Τον χρόνο τον μαντεύει και τον διαστρεβλώνει σύμφωνα με τις ανάγκες της ημέρας. Έτσι ο χρόνος διαστέλλεται και η ώρα από οκτώ γίνεται δέκα και από δέκα δώδεκα. Συνήθως συνοδεύεται και από απόπειρα τεκμηρίωσης πχ Ξύπνα, η ώρα είναι οκτώ θα χάσεις την πρώτη ώρα στο σχολείο( μια ώρα διαφορά). Ξύπνα η ώρα είναι δώδεκα πρέπει να σκουπίσω( μιάμιση με δύο ώρες διαφορά).

Έσπρωξα την υγρή μουσούδα του Πρίγκιπα (χα! χα!)  μακριά μου και πέταξα το σεντόνι: "Γιατί αφήνεις τον Πρίγκιπα να μπαίνει στο δωμάτιό μου. Με γέμισε σάλια." 

Η μαμά μου άνοιξε το παράθυρο και δροσερός αέρας μπήκε στο δωμάτιο.

"Δεν με λυπάσαι καθόλου. Τελείωσα με τις πανελλαδικές. Δεν δικαιούμαι να κοιμάμαι παραπάνω μετά από τόση κούραση;" Όλο το καλοκαίρι είχα προσπαθήσει πολλές φορές να την κάνω να με λυπηθεί αλλά πάντα χωρίς αποτέλεσμα. Αυτά που λένε περί ευαισθησίας μανάδων... φούμαρα. Το παραπονεμένο ύφος και η κλάψα πιάνει μόνο σε έναν άνθρωπο μέσα σε αυτό το σπίτι, τον αγαπημένο μου πατέρα.

Μπήκα απογοητευμένη στην τουαλέτα. Σήκωσα το κεφάλι μου και... τρόμαξα. Τα μάτια μου πρησμένα από τον ύπνο και τα μαλλιά μου μπερδεμένα. Η μέδουσα μπροστά μου έμοιαζε να έχει βγει μόλις από κομμωτήριο. Γι αυτό νευρίαζα όταν άκουγα να μιλάνε για το σπαστό μαλλί μου με την ωραία χοντρή τρίχα.

Έριξα νερό στο πρόσωπό μου να φύγουν τα σάλια του Πρίγκιπα και μετά άρχισα να προσπαθώ να χτενίσω την αφάνα. Ήθελα και μακρύ μαλλί, τρομάρα μου. Όταν έμοιασα με άνθρωπο βγήκα από την τουαλέτα και πήγα να ντυθώ. Η ώρα όπως είχα υποθέσει ήταν έντεκα παρά....