Μικρές Ιστορίες

Κοίτα με, πετάω!!! Κεφάλαιο 4

Μετά από εκείνη την μέρα δεν ξαναείδα τον Έκτορα πουθενά, ούτε καν στα όνειρά μου.  Έχουν περάσει ήδη δύο εβδομάδες και αποδέχτηκα τη μοίρα. Δεν θα τον ξαναέβλεπα ποτέ. Έτσι  ξαναγύρισα στην αγαπημένη μου συνήθεια  να ονειρεύομαι. Μόνο που τώρα, ακόμη και ο πρίγκιπάς των ονείρων μου είχε εξαφανιστεί από αυτά.

Η Νάσια με πίεζε συνεχώς να βγούμε, λέγοντάς μου οτι θα έπρεπε να ζήσω στην πραγματικότητα και να γνωρίσω και άλλους άντρες. Ο Έκτορας δεν ήταν ο μοναδικός άντρας στον πλανήτη. Ακολούθησα την συμβουλή της και ξεκίνησα να βγαίνω  αφήνοντας λιγότερο χρόνο για τα ονειρά μου.

Η μητέρα μου αν και παραξενεύτηκε δεν  με απέτρεψε αφού προτιμούσε μια κόρη ζωηρή από μια ονειροπαρμένη.

Όταν οι γονείς της Νάσιας έφυγαν ολιγοήμερο ταξίδι εκείνη μου ζήτησε να πάω και να μείνω μαζί της για εκείνο το διάστημα. Η μαμά μου φάνηκε να χαίρεται που επιτέλους με έβλεπε να ζω σαν όλα τα κορίτσια της ηλικίας μου και δεν έφερε καμία αντίρρηση.

Έτσι βράδυ Παρασκευής φύγαμε από το σπίτι μου και πήγαμε στης Νάσιας. Αντίο σπιτικό φαγητό. Ζήτω η πίτσα και τα πιτόγυρα!

Όμως εκεί ξεκίνησαν όλα...

Η Νάσια πάντα αγαπούσε τα αστέρια γι  αυτό είχε βάλει πρώτη της επιλογή την Φυσική σχολή. Το δωμάτιό της ήταν γεμάτο από επιστημονικά βιβλία για το σύμπαν και τα άστρα. Στο παράθυρο του δωματίου της είχε ένα τηλεσκόπιο που της είχαν κάνει δώρο οι γονείς της στα γεννέθλιά της και κάθε βράδυπου είχε ξαστεριά, κοίταζε  με αυτό τον νυχτερινό ουρανό. Στους τοίχους του δωματίου της αντί να έχει κρεμασμένες φωτογραφίες ινδαλμάτων είχε έγχρωμες φωτογραφίες από γαλαξίες και νεφελώματα.

Όταν ανεβάσαμε τα πράγματά μου στο δωμάτιο της, η Νάσια πήγε στο τηλεσκόπιο και κοιτάζοντας  μέσα μου είπε ξαφνικά αναστατωμένη: " Σίσσυ, είναι απίστευτο αυτό που βλέπω!!!"

"Τι βλέπεις;" Εγώ δεν συμμεριζόμουν τον ενθουσιασμό της. Φοβόμουν το σκοτάδι και έτσι το σύμπαν μου φαινοταν ένα εχθρικό μέρος.

"Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι. Είναι μια πολύ δυνατή πηγή φωτός μέσα στο σκοτάδι του διαστήματος." Φαινόταν ενθουσιασμένη.

Πήγα δίπλα της και με τα χέρια στη μέση της είπα: " Δεν μου λες κορίτσι μου είσαι σίγουρη οτι αυτό που βλέπεις είναι κάτι καλό; Σε όλες τις ταινίες φαντασίας που βλέπουμε κάτι τέτοιο συνήθως καταλήγει σε μαζική καταστροφή. Και θυμάσαι και μια ταινία που η κυρία φώναζε στο κοριτσάκι : Μην πας στο φως;"

Η Νάσια γύρισε και με κοίταξε χαμογελαστή: " Υπερβάλλεις."  Άνοιξε τον υπολογιστή της και άρχισε να ψάχνει με μανία.

"Εγώ υπερβάλλω; Αχ και δεν ξέρουμε και κανέναν να χειρίζεται τα τρυπάνια σαν τον Μπρους Γουίλις στο Αρμαγεδών. Τώρα ποιος θα μας σώσει;"

"Μην ανησυχείς, δεν  φαίνεται να είναι μετεωρίτης. Ψάχνουν να βρουν από που ακριβώς προέρχεται αλλά δεν είναι κάτι επικίνδυνο. Απλά κάποιο άστρο απελευθέρωσε μεγάλη ποσότητα ενέργειας." Είπε η φίλη μου χωρίς να ξεκολλήσει τα μάτια της από την οθόνη του υπολογιστή.

"Ωραία αφού θα ζήσουμε ας παραγγείλουμε κάτι να φάμε." είπα ανακουφισμένη.

Η Νάσια πήρε τα μάτια της από την οθόνη, σηκώθηκε από την καρέκλα της και χαμογέλασε: "Τι θα έλεγες να βγούμε έξω να φάμε;"