Μικρές Ιστορίες

Κοίτα με, πετάω!!! Κεφάλαιο 15

Κοίταξα τον άντρα δύσπιστα και κάνοντας επιτόπια στροφή άρχισα να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνον. Ξαφνικά ένα χέρι έπιασε το δικό μου και με σταμάτησε. Προσπάθησα να ξεφύγω αλλά μάταια. Τα δύο αντρικά χέρια τυλίχτηκαν γύρω μου και με έσφιξαν για να με αναγκάσουν να σταματήσω να παλεύω και η φωνή του άντρα ακούστηκε ήρεμη: "Ηρέμησε δεν πρόκειται να σε πάω πίσω."

Σταμάτησα να παλεύω και γύρισα να τον κοιτάξω. Ο άντρας με περνούσε ενάμιση κεφάλι και παρότι πρέπει να ήταν στην ίδια ηλικία με τον Τεό, είχε ασημένια μαλλιά που τον έκαναν να δείχνει εξωπραγματικός. Και τα δικά του μάτια ήταν κατάμαυρα με χρυσές γραμμές.

"Γιατί;" Τον ρώτησα επιφυλακτικά.

"Γιατί δεν έχω κανένα λόγο να βοηθήσω τον Τεό να αναλάβει την κυβέρνηση του τόπου. Ίσα ίσα..."

"Κατάλαβα, τότε ξέρεις την πύλη; Μπορείς να με πας εκεί για να φύγω; Δεν θέλω να μείνω εδώ."

"Πρώτα πρώτα ας συστηθούμε. Είμαι ο Λεόντιος. Είμαι ξάδερφος του Τεό."

"Εσύ γνωρίζεις ήδη το όνομά μου και απ'ότι καταλαβαίνω και την ιστορία μου." Ο Λεόντιος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και χαμογέλασε.

Αποφάσισα να τον ακολουθήσω αφού κατάλαβα οτι για δικούς του πολιτικούς λόγους ήθελε να με βοηθήσει να φύγω.

Καθώς εκείνος οδηγούσε προς το βουνό τον ρώτησα με περιέργεια: " Καλά όλοι γνωρίζουν για την πύλη;"

"Όχι μόνο τα μέλη της οικογένειας του κυβερνήτη και οι άντρες του που περνούν κατά διαστήματα από την άλλη μεριά."

"Εσύ έχεις έρθει ποτέ από την δική μας την μεριά;"

Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.

"Δεν είσαι περίεργος να δεις τι βρίσκεται πέρα από την πύλη;"

"Όχι. Το ξέρεις οτι όσο περνάει ο καιρός η ενέργεια της πύλης μειώνεται; Είναι θέμα χρόνου να κλείσει εντελώς, οπότε αυτή είναι μία από τις τελευταίες σου ευκαιρίες."

Ο Λεόντιος πάρκαρε το αυτοκίνητο και μου είπε: " Θα σε συνοδεύσω στην πύλη."

Φτάσαμε μπροστά στον καθρέφτη.

"Συνήθως η σπηλιά φυλάσσεται αλλά διέταξα τους φύλακες να φύγουν για λίγο."

Με το χέρι του μου έδειξε τον καθρέφτη: " Λοιπόν καλή επιστροφή."

Ξαφνικά ακούστηκαν τα βήματα κάποιου που πλησίαζε τρέχοντας και μετά από λίγο εμφανίστηκε ο Έκτορας:" Σίσσυ περίμενε!"

Ο Λεόντιος όρμησε προς το μέρος του και προσπάθησε να τον ακινητοποιήσει. Εγώ έτρεξα προς τον καθρέφτη αλλά πριν περάσω στο εσωτερικό του γύρισα πίσω και είδα τον Λεόντιο πυροβολεί τον Έκτορα.

Πάγωσα για λίγο και μετά έκανα να τρέξω κοντά του αλλά ο Λεόντιος έστρεψε το όπλο του προς εμένα : " Φύγε, είσαι ελεύθερη, μόνο που φοβάμαι οτι ο κυβερνήτης θα ξαναστείλει άντρες του να σε φέρουν και τότε η θέση του κυβερνήτη θα είναι του Τεό. Δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις ζωντανή."

Ο Έκτορας με το στήθος του πλημμυρισμένο απο τα αίματα όρμησε πάνω στον Λεόντιο και τον έριξε στο έδαφος, όμως εκείνος πρόλαβε και με πυροβόλησε. Το κάψιμο που αισθάνθηκα στην κοιλιά μου με έκανε να διπλωθώ στα δύο.

Ο Έκτορας με όση δύναμη του είχε μείνει κλώτσησε τον Λεόντιο αφήνοντας τον αναίσθητο. Μετά τρικλίζοντας έτρεξε κοντά μου λίγο πριν εγώ καταρρεύσω. Η τελευταία μου μνήμη πριν να λιποθυμήσω ήταν εκείνος να σφίγγει επάνω του και να μπαίνει μαζί μου στον καθρέφτη σφίγγοντάς με στην αγκαλιά του. Οι δυο μας βυθιστήκαμε στο σκοτάδι.