Μικρές Ιστορίες

Κοίτα με, πετάω!!! Κεφάλαιο 12

Ο γιος του κυβερνήτη (του οποίου δεν γνώριζα ούτε το όνομα αλλά προφανώς ήταν ο αρραβωνιαστικός μου) με πλησίασε, μου έπιασε το χέρι και το έφερε στα χείλη του ψιθυρίζοντας:

"Σίσσυ, χαίρομαι πολύ που επιτέλους σε γνωρίζω από κοντά."

Ήταν πολύ συμπαθητικός και αν δεν είχα σαν μέτρο σύγκρισης  τον Έκτορα, θα τον θεωρούσα και πολύ όμορφο. Με κοιτούσε στα μάτια με ένα ειλικρινές χαμόγελο που με έκανε να θέλω να του το ανταποδώσω. Έβαλε το χέρι μου στον βραχίονά του και με οδήγησε στην κενή θέση δίπλα του, ενώ τα βλέμματα όλων στο τραπέζι ήταν στραμμένα επάνω μας. Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Έκτορα που είχε σφίξει τα χείλη του  και κοιτάζοντας με ένα παγωμένο βλέμμα το κενό στάθηκε όρθιος δίπλα στην πόρτα.

Αισθάνθηκα μια γλυκιά ικανοποίηση στην σκέψη οτι και εκείνος υπέφερε : 'Καλά να πάθεις. Όνειρο ξόνειρο εσύ με έφερες εδώ και μάλιστα για νύφη κάποιου άλλου. Ας δούμε λοιπόν πως θα σου φανεί τώρα.'

"Με λένε Τεό." Ψιθύρισε ο γιος του κυβερνήτη: "Δυστυχώς δεν είχαμε τον χρόνο να συστηθούμε όπως πρέπει. Ο Έκτορας σε έφερε την τελευταία στιγμή. Αύριο γίνεται και ο επίσημος αρραβώνας μας."

"Ορίστε;;;" Μαμά μου....

"Ναι. Δεν σε ενημέρωσαν;"  Με ρώτησε ο Τεό γεμάτος απορία.

Τα μάτια μου που πιθανών αν μπορούσαν να σκοτώσουν θα σκότωναν στράφηκαν στον Έκτορα που για λίγο με κοίταξε  για να στραφεί αμέσως  στο πολύ ενδιαφέρον κενό απέναντί του.

"Ξέρεις, εμένα δεν με ρώτησε κανείς αν θέλω να μείνω εδώ και πολύ περισσότερο αν θέλω να αρραβωνιαστώ." Είπα με τον πανικό να μου σφίγγει τα σωθικά.

Ο Τεό χαμογέλασε: " Ναι η αλήθεια είναι οτι όλα έγιναν πολύ βιαστικά. Κανείς δεν περίμενε την πύλη να ανοίξει τώρα και δεν γνωρίζαμε πόσο χρόνο θα είχαμε αυτήν τη φορά, οπότε όλα έπρεπε να γίνουν βιαστικά. Είσαι η μοναδική θηλυκή κληρονόμος του γνήσιου αίματος στην κατάλληλη ηλικία και επομένως η μόνη κατάλληλη για σύζυγός μου."

"Συγνώμη αλλά επειδή διακρίνω μια εμμονή με το αίμα.... δεν πιστεύω να είσαστε τίποτα βρικόλακες;" Το μόνο που μου λείπει είναι να γίνω μεζές.

Ο Τεό γέλασε: " Το αίμα σου χρειάζεται μαζί με το σώμα σου ώστε να δημιουργήσουμε  τους νέους  γνήσιους απόγονους  κυβερνητών."

Από το καλό στο καλύτερο πηγαίνει. Φτάσαμε και στα παιδιά: " Ξέρεις... εγώ είμαι πολύ μικρή για να παντρευτώ. Έχω σπουδές μπροστά μου και θέλω να κάνω καριέρα."

Ο Τεό με κοίταξε με συμπάθεια: " Λυπάμαι. Όλα αυτά θα πρέπει να ξεχάσεις. Από εδώ και πέρα εδώ είναι το σπίτι σου. Η πύλη όπου να ναι θα κλείσει ούτως ή άλλως."

Πετάχτηκα όρθια και όλα τα μάτια στράφηκαν επάνω μου: " Πρέπει να γυρίσω σπίτι μου, λυπάμαι. Βρες μια καλή κοπέλα από εδώ και δεν πειράζει ας μην έχει αγνό αίμα."

Ο Τέο έπιασε το χέρι μου και με ανάγκασε να καθίσω και πάλι: " Σίσσυ φοβάμαι οτι δεν έχεις άλλη λύση. Μην προκαλέσεις την οργή του πατέρα μου γιατί ο μόνος λόγος που συγχώρεσε την μητέρα σου και δεν την τιμώρησε με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος μας για την εξαπάτηση του κυβερνήτη, ήσουν εσύ."

"Τι εννοείς; Ποια θα ήταν η τιμωρία;"

"Φυσικά θάνατος για εκείνη και για τον πατέρα σου. Ο πατέρας μου είχε ήδη στείλει άντρες για να τους φέρουν εδώ αλλά όταν είδε οτι είχες γεννηθεί εσύ, προτίμησε να περιμένει.  Όταν πια ενηλικιώθηκες ήταν η ώρα να σε φέρουν πίσω και αυτή είναι και η τιμωρία της μητέρας σου. Γι αυτό το λόγο στάλθηκε ο Έκτορας."

"Εσένα δεν σε ενοχλεί που σε παντρεύουν με μια γυναίκα άγνωστη;" τον ρώτησα ενοχλημένη από αυτά που άκουγα.

"Δεν είσαι άγνωστη." ένα σίγουρο χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπό του.

"Γιατί έχουμε ξανασυναντηθεί;"

"Εσυ δεν με έχεις ξαναδεί αλλά εγώ μαθαίνω για εσένα από όταν κατάλαβα τον εαυτό μου. Όποτε άνοιγε η πύλη περνούσαν άνθρωποί μας και μας έφερναν πληροφορίες και φωτογραφίες σου. Σίσσυ σε ξέρω πολύ καλά."