Marvel ile hayallerin zirvesi!

Loki Laufeyson.

kolundan tutan görevliler seni özel deliler hastanesinin içindeki rasgele bir odaya atıyor.
onlara bağırırken kendini sakinleştirip odadaki diğer kişi olan loki nin yanına gidiyorsun. senin rahat tavırlarına sinirleniyor ve sende lakap babında 'loki' diyorsun. onunla tanıştıktan sonra babası odinin onu dünyaya sürüp herkesin aklından sildiğini öğreniyorsun.
deliler hastanesinde ki hastalardan biri diyerek boşveriyorsun.
ama kehaneti biliyorsundur.
onun kaderindeki kişi yanına gelir ve aşık olurlarsa ebedi zincirleri kırılıp her zindanı aşarlar.
yani her zorluğu her kapalı alanı.
onunla uzun bir konuşma yapıyorsun ve kaos tanrısı olsun olmasın onun haksızlığa uğrayan küçük bir çocuk olduğunu düşünüyorsun.
bu kehanetin gerekçelerinden biri de 'kaderi kaderin olan biri' lafı.
küçükken evlat alındığın zengin aile geliyor aklına. sen onların yanına gittikten 3 yıl sonra bir çocukları olmuştu ve seni iyade edemiyorlardı.
bunun yüzünden az çekmemiştin.

kafanı başka bir tarafa çevirdin. yanına gelip elinden tuttu.
yüzüne bakarken deliler hastanesindeki en tuhaf durumda olduğunu fark ettin.
bir eliyle çeneni kendisine kaldırdı ve gülümsedi.

- benim kaderimdeki asla aciz olamaz. hem güçlerimi kazanmak için bu kadar hızlı davrandığım doğru ama..
bu, kaderim senin kadar güzel bir kadın olduğunu fark ettikten sonra attığım bir adım.

- benle flörtleşmeyi bırak da bana geçmişinden bahset.

diyerek onu yatağa oturttun. sende karşısına otururken bildiğin gerçeği neden anlatması gerektiğini anlamadı. Ama pek bir şansı yoktu.
güçlerine en kısa şekilde böyle kavuşurdu. birbirinize ne kadar aşık olursanız o zaman..
ve başladı anlatmaya.. küçüklüğünden beri olan her olayı, her cezasını, her nefretini, her haksızlığa uğtayışını anlattı. nasıl hayatının bir yalan üzere kurulduğunu, nasıl yaşamasının sadece bir barış anlaşması gibi kullanıldığını..
sadece çıkarları için var olduğunu..
hep kaldığı yalnızlığı ve uyumsuzluğu..
içindeki nefreti dökerken gözleri sık sık doluyordu.
sözlerini bitirirken sana sorarcasına gözlerle baktı.
sen yavaşça yerinden kalktın.

- yapılıcak tek bir şey var loki...
ittirirsen seni öldürürüm.

dedikten sonra ona yaklaşıp sıkıca sarılıyorsun. büyük afallamasına karşılık hareketsice duruyor.
geri çekilip kafasını başının altına yaşlıyorsun ve bir daha sarılıyorsun.
o ise bulunduğu durumu umursamadan sayıklamaya devam ediyor.

- yalnızdım.. herzaman.. hep! kimse istemedi beni.. annemin azıcık sevgisi de bana yetmedi.. herkesin ezikliyen tavırları..

derin bir nefes verdi ve kollarını beline sararak devam etti.

- sadece biraz saygı görmek istedim..
belkide sevgi? eğer güçlü olursam onların bu saçma tavırları gider ve saygı duyarlar sandım.
Kimse bana ne yapmam gerektiğini söylememişti ki?
sadece yaptıklarımın yalnış olduğunu söylediler.

burnunu çekiş sesini duyunca yüzüme acı bir tebessüm kondurdum.
saçlarının arasına minik bir buse kondurunca senden ayrılıp şaşkınca yüzüne bakakaldı.
az önce ne olmuştu öyle?
kafanı iki yana salladın.

- seni anlıyorum loki.. emin ol seni anlıyorum...

diyerek ona sıkıca sarıldın. evet üçüncü defa.. o da sana karşılık verirken
loki, hala bu sözleri nasıl sarfettiğini? nasıl sarılmana izin verdiğini? kendisinin nasıl sarıldığını? ve nasıl onu anlayabilen biri olduğunu anlamaya çalışıyordu..

.        .          .          .         .         .            .

- burdan çıkabilicek kadar aklı başında olduğunu düşünüyormusun?