ZAMANIN GETİRİSİ

5.Tescilli Öküz

Bugün için siyah bir araba kiraladım. Nedenide arabamın tekeri patladı. Tekerleğe çivi batmış - tabiki bilerek yaptım . - Amcam daha dikkatli kullanmam için kısa bir uyarı geçtikten sonra buraya gelebildik.


Arabayı evin uzağına park etmiştim. Arabaya atlayıp adrese doğru yola çıktım. Bir gözümde sürekli arkadaydı. Görünürde beni takip eden falan yoktu. Adamın bahsettiği evi bulduktan sonra aracı biraz evin aşağısına park ettim. Eldivenlerimi taktım. Yüzüme ağzımı ve burnumu kapatan siyah bir maske taktım. Kafamda da siyah bir şapka vardı.

Araçtan inip evin önüne gittim. Evin balkonu vardı. Kapıyı açamayacağım için tırmandığımda basacak yerleri gözlemledim. Tırmanıp balkona girince derin bir nefes aldım. Yaram biraz sızlamaya başladı. Çantamdan bıçağı çıkarıp kapıyı zorladım. Yaklaşık dört yada beş dk sonunda kapı açıldı. Çantamdan şok cihazını çıkarıp telefonumun fenerini açtım.


Eve adımımı attığımda etrafta kimse yoktu. Bayadır kimsenin gelmediği tozlardanda anlaşılıyordu zaten. Merdivenlerin olduğu kısma geçtim.
   
   
Karanlıktan hiç hoşlanmam...
Hatta nefret ederim....
Şuan baya bir gerildim....
   
   
Anladığım kadarıyla Ikinci kattaydım adamın bahsettiği odaya girdim. Çekmeceyi açıp yerinden çıkardım. Çekmeceyi ters çevirip altına baktım. Bilgisayar çekmecenin altına bantlanmıştı. Bantları sökerek Laptopu çantama koyup bantların çöpünü çekmeceye çekmeceyide yerine koydum. Tekrar balkona geçtim. Kapıyı kapattım. Dışarıda etrafa bakındım. Kimse yoktu. Bastığım yerlere basarak aşağıya indim. Son basamakta atlamak zorunda kalınca ağrım arttı. Doğrulup arabanın yanına gittim. Dışarıdan arabanın içini kontrol ettim. Kimse yoktu... Paranoyak mı oldum acaba? Derin bir nefes alarak araca atlayıp oradan uzaklaştım.


Denizin evine gelip aracı eski yerine park edip sessizce eve girdim. Parmak uçlarıma basarak yürüyordum. Anahtarı yerine asıp Kübrayla kaldığımız odaya geri döndüm. Eldivenlerimi maske ve şapkamı çıkarıp sırt çantama koydum. Yastığımın üzerindeki notuda çantama attım. Çantamdaki suyu çıkarıp içtim. Ellerim titriyordu heyecandan.

Çantama koyduğum gecelik takımımı çıkarıp giyindim. Ağrı kesici içip kendimi yatağa attım.
Bilgisayarın bende olduğuna inanamıyorum. Derin bir nefes aldım. Sonunda Şüphelerimin doğru olup olmadığını öğrenicem. O adamların ölmesi şüphelerimi arttırdı ama artık netleştirebileceğim....
   
    
   
..
 
 
  
Bu sabah denizleri yolcu ettik. Dönüştede benim arabayı aldık. Arabayı şüphe çekmeyelim diye gerçekten tamire vermiştim ve bir hafta kadar orada kalıp oyalamalarını istedim.

Kübra benim arabayı kullanırken bende kiralık arabayı kullandım. Arabayı teslim ettikten sonra arabamın ön koltuğuna bindim. Melike Teyze öğle yemeğini onlarda yemem için ısrar edince kırmak istemedim. Beraber onlara gittik.
    
      
Biraz sohbet ettikten sonra beraber yemek hazırlamaya başladık. Hasan Amca yemeğe gelemeyecekmiş. Yemekler hazır olunca Kübra salatayı bende sofrayı hazırladım.
   
      
Yemeklerimizi yedikten sonra Kübra ile sofrayı kaldırıp bulaşıkları toparladık. Melike Teyzede çayları hazır etti. Beraber çaylarımızı içip sohbet etmeye başladık.


"Senin hayırsız neredeymiş söyledi mi?"

"Hayır. Annemin ölümü onuda kötü etkiledi bir yerlere gidip kafasını dağıtıyordur."

"Iyide kızım seni neden yalnız bıraktı. Tamam arkadaşı rahatsız ama yinede arada seninde yanına uğraması gerekiyordu."

"Bende dedim ama bilmiyorum. Kafasını dağıtınca gelir."

"Inşallah. Başına bir şey gelmesinde."

"Allah korusun annemden sonra sadece  bir o kaldı. Inşallah bir şeyi yoktur."

"Kızım sen benim ağzıma bakma. Bir şeyi yoktur onun. Yakında gelir. Seni yalnız bırakmaz o."