ZAMANIN GETİRİSİ

50. Final-3

Telefonum cebimde titreyince cebimdem çıkarıp ekrana baktım. Bir anlık saati fark ettim. Eve geleli üç saat olmuş neredeyse. Kızım mayışmış uyanmak üzereydi. Yatağına bırakıp Telefonu açtım. Haruna telefonu gösterip odadan çıktım. Çocuklarla ikrayla beraber ilgilenirlerdi.

"Efendim Bulut!"

"Talha ne zaman gelirsin hastaneye?"

"Neden birşey mi oldu? Bulut doğruyu söyle pınar iyi mi?" Vereceği cevaba hazır değilim. Normalde ben eve geçince asla beni arayıp hastaneye çağırmazlardı. Inşallah kötü birşey olmamıştır...

"Sakin ol kötü birşey yok. Sadece işim var biraz erken gelebilir misin diyecektim."

"Tamam geliyorum. Arabadayım şuan."  Diyerek telefonu kapattım. Emniyet kemerimi taktım.

Allahım ne olur birşey olmasın....

Hastaneye vardığımda içimde ki korku daha da büyüdü. Aksi gibi trafiğe kalınca geciktim.

Arabamı park edip araçtan indim. Attığım her adım benim için daha zor geliyordu. Pınarın bulunduğu odaya gelince durdum. Derin bir nefes aldım.

Allahım pınar ne olur iyi olsun. Ona kotu birşey olmasın...

Kapıyı yavaşça açtım.
İçeride Bulut, Melek Annem ve Mehmet Babam vardı.

Melek Annem beni görünce tebessüm etti. Baş selamı verip içeriye geçtim.

Gözüm ilk pınara kaydı. Yine uyuyordu. Kalp atışının sesini duyunca rahatladım. Kalbi atıyor, Nefes alıyor uyanamasa da bunada şükür... Kalbinin hala atıyor olması ı sesi bile benim için yeterli.

Babam konuşunca gözlerimi babama çevirdim.

"Pınar iyi oğlum korkma." (Mehmet Babam)

"Bulut beni arayınca kötü birşey oldu sandım. Çok şükür pınar iyimiş."

Yatağa yanaşıp pınarın elini tuttum.

"Sana kötü bir şey olmadığını söylemiştim Talha. Biraz rahatla çok gergin görünüyorsun." (Bulut)

"Söyledin ama kalbim söz dinlemiyor ki Gelene kadar aklımdan neler geçti." Dedim. Sakinleşmeye çalıştım. Pınarın alnını ve saçını öptüm. Hastanede olsakta pınarın kokusunu alabiliyorum. Bu bana iyi geliyor.

Doğrulup Babama ve Buluta baktım.
"Kızlar neredeler." Dedim. Birden aklıma geldi. Bana burada kalacaklarını söylemişlerdi.

"Eve gönderdik bir kaç saat sonra gelecekler." (Melek Annem)

"Peki."

"Oğlum biz çıkıyoruz. " diyerek diğerlerine döndü melek anne.

"Birsey mi var? Bilmediğim birşey mi oldu?" Diye sordum. Nedense bir garip davranıyorlar.

"Yok oğlum birşey. Sadece işimiz var gitmemiz gerek. Bir kaç saat sonra geliriz zaten." Melek Annem diğerlerine bakıp çantasını aldı. Bulut elini omzuma koydu ben genelde kötü olduğumda bana destek vermek için yapardı. Hep beraber odadan çıktılar...

Yatağa yaklaşıp pınarın yanına yatagın kenarına uzandım. Pınara sarılıp kokusunu içime çektim.

"Sana birşey oldu sandım. Buraya nasıl geldim bilmiyorum."

"Ama gelirken az daha kaza yapıp arabayı ağaca toslayacaktım." Diyerek tebessüm ettim.

"Yada keşke toslasaydım belki gerçekten yanında olabilirdim."