My mate, The Demon King

Hoofdstuk 37•

Ik word wakker door gepiep van een monitor. Voorzichtig opende ik mijn ogen en maakte ik spleetjes van ze door het felle licht.
Ik lag in een ziekenhuiskamertje, dat was al meteen duidelijk voor me.
Ik keek om me heen en kreeg veel pijn aan mijn nek.
Ik trok een pijnlijk gezicht en mijn ogen belandde op papa die op een stoel sliep.
"Papa?" Mijn stem was schor. Het klonk als fluister.
"Papa?" Ik bracht mijn handen naar zijn been toe en schudde eraan. Pap opende zijn ogen.
"Aliandra" snel stond hij op en liep hij naar me toe.
"I-I-Is h-hij-" stamelde ik.
Hij knikte. "Het kind is in orde, door jou"
Ik voelde me erg opgelucht.
"Ik weet van al die.... gedoe" zei hij en nam naast me plaatst.
Meteen wist ik wat hij bedoelde.
"I-I-"
"Het is oké. Je wilde Alejandro beschermen en het was een groot geheim" hij pakte mijn handen zat.
"Ik ben zo blij dat je oké was..." fluisterde hij.
"Ik mis mama" huilde ik.
"Ik ook" hij plaatste een kus op mijn voorhoofd en zo bleven we een tijdje zitten.
"Zal ik Alejandro roepen?" Vroeg hij.
Ik knikte zacht en veegde mijn tranen weg.
Hij gaf me nog een kus en stond op.
Hij liep de kamer uit en ik keek naar rechts.
Ik glimlachte toen ik het kind zag, maar mijn glimlach verdween toen ik alleen één been zag.
Een zachte zucht ontsnapte uit mijn mond en ik voelde dat iemand mijn hand vasthield.
Ik keek op en zag de mooie groene ogen van Alex.
"Is alles oké?"
Ik schudde bijna huilend met mijn hoofd en hij knuffelde me.
Ik sloeg mijn armen om hem heen.
Ik voelde een kus op achter mijn oor en hij kwam naast me liggen.
"Ik was zo bang" huilde ik.
Hij suste me en pakte mijn trillende handen vast.
Langzaam stopten ze met trillen.
"Ik ook, amor. Ik wilde je niet kwijt" fluisterde hij.
Elke keer als ik denk aan wat er gebeurd was, krijg ik een naar gevoel in mijn buik.
"H-Hoelang s-sliep ik?" Mompelde ik.
"3 dagen maar" zei hij zacht.
"V-Ve-Verbeelde ik het me?" Vroeg ik.
Het was even stil.
Hij schudde zacht met zijn hoofd. "Nee... de packdokters zijn aan het uitzoeken wat je bent" fluisterde hij.

<<<<>>>>
*drie weken later*

Ik waste de haren van het kindje.
Hij heeft tot nu toe geen woord gezegd. Alleen maar geknikt of zijn hoofd geschud.
Blijkbaar was zijn moeder een tienermoeder van 17 jaar oud.
Haar ouders braken het contact omdat ze van haar walgden.
De vader woonde in Amerika en had ook het contact verbroken, omdat hij moest verhuizen.
Niet omdat hij het kind niet wilde. Hij moest kiezen tussen het kind of zijn droombaan.
De moeder verdiende dus geld door te strippen, en soms stuurde de vader wat geld naar haar toe.
Ik heb nog steeds geen idee hoe het kind heet. Hij is zo stil.
Ik deed het kraan dicht en droogde zijn lichaam af.
Ik tilde hem op en legde hem op de wastafel.
Ik kleedde hem aan en gooide het doek in de wasmand.
Ik tilde hem op en liep met hem naar beneden.
Toen ik zag dat het stokbrood in de oven klaar was, pakte ik een bord en legde ik het stokbrood erop.
Ik brak hem door het midden en sneed hem in stukjes.
Ik gaf het kind eentje en ging samen met hem aan tafel zitten.
Ik zag hem een mini hapje nemen van het stokbrood.
Pap is samen met Louise naar het adoptiebureau. We willen niet dat het kind een weeskind wordt. Ik wilde hem houden, voor hem zorgen samen met papa en Louise.
Ik weet niet hoe laat ze terug komen, dus ik ben al 2uurtjes home alone.
Ik keek naar de klok en zag dat het half 9 was.
"Moe?" Vroeg ik aan het kind.
Hij knikte zacht en ik stond op.
Terwijl hij het laatste stuk brood at, bracht ik hem naar boven.
Ik plaatste hem op mijn bed en maakte zijn handen schoon.
Ik sloeg een dekentje om hem heen.
Net toen ik weg wilde lopen, begon hij te huilen.
"Hey, niet huilen" ik ging naast hem liggen en trok hem in mijn armen.
"Mama" huilde hij.
Ik kneep mijn ogen dicht.
Dit kind is zijn moeder verloren en ik weet echt niet hoe ik dat tegen hem moet zeggen.
"Mama is op een betere plek" zei ik.
"Mama weg?!" huilde hij.
"Nee nee" zei ik snel wat hem omhoog liet kijken.
"Je kan mama niet meer zien... maar mama is hier wel"
"Mama niet zien?" Snikte hij.
"Nee, mama niet zien. Maar mama is hier wel"
"Waar mama?" Ik wees naar zijn hart.
"Daar is mama. Mama wilt dat je sterk blijft en goed doet op school" zei ik.
"Ik kan niet sterk. Ikke niet lopen" huilde hij.
"Dat kan je wel. Je moet oefenen. Wij tweetjes gaan oefenen. Zal ik je eens iets vertellen?" Ik stond op en liep naar BadZander toe.
Ik zag via mijn ooghoeken dat het kind rechtop ging zitten.
"Dit is BadZander" ik haalde BadZander uit zijn terrarium en liep terug naar het bed.
"BadZander is super stoer, maar kijk. Hij kan ook niet lopen" zei ik en ging naast het kind zitten.
Ik aaide BadZander.
"BadZander was ook verdrietig omdat hij niet kon lopen. Maar wij hebben samen geoefend en kijk... hij kan lopen" zei ik en liet Zander over het bed glijden.
"Gaan wij samen oefenen?" Vroeg ik aan het kind die BadZander aanraakte.
Hij knikte.
"Ik ben Aliandra, maar iedereen noemt mij Ally" zei ik en legde Zander op zijn schoot.
"Hij mijn naam" hij wees naar BadZander wat me liet glimlachen.
Heet hij Zander?
"Ik Sander" zei hij.
"Nou ja zeg! Dan kunnen jij en BadZander beste vrienden worden" zei ik blij en er ontstond eindelijk een glimlach op zijn gezicht.
"Wil je kennis maken met Toetie Froetie?" Vroeg ik en hij knikte.
Ik stond op en haalde Toetie uit haar kooi.
Ik ging naast Sander zitten en haalde BadZander van zijn schoot af.
Ik gaf hem Toetie Froetie.
Ik wil niet dat BadZander Toetie opvreet. Dat probeerde hij zo vaak te doen.
Toetie kroop over de benen van Sander heen en ik legde BadZander in zijn terrarium.
"Toetie" zei Sander wat me liet glimlachen.
"Toetie Froetie eten?" Vroeg hij.
"Ja, maar de naam is leuk" grinnikte ik. "Dit is Toetie. Toetie wilt altijd spelen"
"En BadZander?" Vroeg hij.
"BadZander niet altijd. Wanneer BadZander klaar is met eten, wilt hij altijd slapen. Pas wanneer hij klaar is met zijn dutje, mag je met hem spelen. Maar als hij elke keer hele tijd strak om je arm knuffelt, wilt hij dat je hem met rust laat" zei ik.
"BadZander gemeen" zei hij wat me liet lachen.
Na het vertellen over slangen, mijn lievelingsdieren, viel hij in slaap in mijn armen.
Ik was erg blij omdat hij eindelijk gepraat had en zat te lachen.
Tevreden sloot ik mijn ogen en viel ik al gauw ook in slaap.

{Trey POV}
*half uur later*

Ik stapte uit de auto en sloot de deur.
Ik keek naar Louise die de papieren doorlas.
"Wat staat erin?" Vroeg ik terwijl ik de voordeur opende.
"Ehm... wat we moeten doen als het kind niet hier wilt blijven. We moeten onszelf ook kunnen bewijzen dat we goed voor hem moeten zorgen. Elke dag komt er ook een paar mensen langs om te kijken of we hem goed behandelen en of we geschikt hiervoor zijn" zei ze en ik knikte.
We trokken onze schoenen uit en ik deed de deur op slot.
Ik gooide mijn sleutels ergens op de tafel neer en zoals altijd plofte Louise neer op de bank.
"Ooeeh" kreunde ze en ik grinnikte.
"Trey, geef me een massage" ze deed haar voeten in de lucht en ik sloeg erop.
"Straks" Lachte ik en liep naar de kamer van Aliandra.
Ik opende voorzichtig de deur en zag dat alleen het kind op bed lag.
Ik fronste toen ik zag dat veel spullen op de grond waren.
"Ally?" Vroeg ik en keek in de badkamer.
Meteen raakte ik in paniek en sloot ik de deur.
"Ally?!" Ik zocht door heel het huis.
"Wat is er aan de hand?" Vroeg Louise en stond snel op.
"Waar is Ally?" Vroeg ik in paniek. Heel even zag ik haar verbaasd kijken en hielp ze mee met zoeken.
"Ally?! Ze is hier!" Hoorde ik Louise roepen.
Meteen renden we naar buiten toe en zag ik Ally naakt en trillend verderop op de grond.
Ik deed snel mijn vest uit en Louise rende naar binnen om een deken te halen.
Ik deed mijn vest bij haar aan en ik zag schubben op haar rug die al na een seconde verdwenen.
Ik keek even om me heen en tilde haar op.
Ik bracht haar zo snel mogelijk naar binnen en legde haar op de bank.
Louise sloeg een deken om haar heen en maakte wat thee.
Ik pakte mijn telefoon en belde Lorenzo.
...
"Hallo?"
"Hey Lorenzo, met mij Trey" zei ik.
"Oh hey, gaat alles goed?" Vroeg hij.
"Nou nee niet echt. Het is Ally" zei ik en Louise kwam bij me zitten.
Ze wees naar haar benen waar ook schubben zaten.
Snel maakte ik er een foto van voordat ze weer verdwijnen.
"Toen ik thuis kwam zag ik haar naakt en trillend buiten op de grond. Op haar lichaam zaten schubben, maar ze verdwenen na een seconde. Wacht... ik stuur je de foto die ik heb gemaakt" ik stuurde hem de foto en zette de telefoon op luidspreker.
Ik hoorde Sara op de achtergrond praten.
"Heeft ze een paar bulten op haar rug?" Vroeg Alex.
Ik haalde de deken van Ally's lichaam weg en rolde de vest omhoog.
Ik keek naar haar rug en Louise hapte naar adem.
"Nee... maar er beweegt iets. Het is echt eng" zei ze.
Het is serieus walgelijk om te zien. Ik kreeg een rilling over mijn rug.
"We komen eraan" zei Lorenzo en hing op.
Ik bleef nog steeds in shock staren naar de rug van mijn dochter.
Langzaam kwamen de twee dingen meer omhoog waardoor het nu twee enorme bulten waren.
Louise stond langzaam op.
"W-Wat is..." stamelde ze.
Ik haalde nog steeds in shock mijn schouders op.