My mate, The Demon King

Hoofdstuk 54•

{Alejandro POV}

Ik haalde Caiden met een hoogsnelheid in en Ryder ook.
Ik sprong over Sander heen en hoorde hem lachen.
Caiden haalde me weer in.
Ik versnelde mijn passen en haalde hem weer in.
Ik sneed hem af wat hij niet verwachtte.
Ik sprong weer over Sander heen.
"Stop!" Lachte hij.
Maddie lachte en ik stopte met rennen.
Caiden verwachtte dat ook niet en viel voor mn neus.
Iedereen begon hard te lachen.
Ik keek hem afkeurend aan en stapte minachtend over hem heen.
Ik schopte wat aarde met mijn poten over hem heen en liep weg.
Ik had serieus veel beter van hem verwacht.
Ik liep naar Ally toe die Caiden lachend aankeek.
Ik hield mijn snuit tegen haar buik aan en voelde haar aaien over mijn kop.
Ik gaf haar buik een paar likjes en ging op de grond liggen.
Ik genoot van de tintelingen en sloot mijn ogen.
Mijn kleine amor ruikt ook zo lekker.
Ik opende mijn ogen weer en tikte met mijn snuit tegen haar uitstekende navel aan.
Ze grinnikte.
"Stop. Het kietelt" ze wreef even over haar buik waardoor haar shirt een beetje omhoog schoof.
Met mijn kop rolde ik haar shirt meer omhoog en hield ik mijn oor tegen haar buik aan.
Het hartje van mijn kindje...
Het mooiste geluid op aarde.
Maar toen hoorde ik een takje breken.
Meteen haalde ik mijn hoofd van Ally's schoot af en keek ik om.
De rest hoorde het volgens mij ook. Het was doodstil.
Het kan geen mens zijn. We zijn in mijn pack.

Een rouge...

Joshua zette Sander op zijn rug en rende zo snel mogelijk weg.
Ally wilde bewegen, maar ik gromde laag naar haar dus bleef ze dood stil.
Snel rolde ik haar shirt omlaag en keek ik weer om.
...
Ik hoorde het weer. Een takje breken.
Ik hoorde voetstappen. Niet van één persoon. Maar meerdere.
Een grote groep rouges liepen de struiken uit.
Shit. Niet nu.
Langzaam stond ik op en ging ik beschermend voor Ally staan.
Tina liep naar Ally toe maar had haar ogen nog steeds op de grote groep rouges.
Snel mindlinkte ik mijn vechters.
Ik gromde laag en liet mijn ogen fel rood gloeien zodat ze weten dat ik Koning García ben.
Blijkbaar hadden ze dat eerst niet door, maar nu wel doordat een paar wolven een paar stappen naar achteren deden.
Ik ging in een dreigende positie staan, helemaal klaar om aan te vallen.
Er ontsnapten lage grommen uit mijn mond.
De helft van de groep renden weg, maar de anderen bleven nog.
Ze hadden hun ogen op Ally...
'Breng Ally weg!' Zei ik tegen Tina en Maddie.
Maddie liep naar Ally toe en ze brachten haar weg.
Net toen een wolf naar Ally wilde toe rennen, viel ik hem aan.
Ik kreeg hem al meteen op de grond en beet zijn kop eraf.
De jongens vielen ook aan.

{Aliandra POV}

Ik hoorde luide grommen. Ik keek om, maar kreeg een duw van Tina.
Snel rennen kon ik niet. Maar gelukkig hadden ze daar rekening mee.
Toen we uit het bos waren, liepen we naar het huis van Alex.
De deur ging al gauw open.
"Gaat alles goed?" Vroeg Joshua.
"Met mij wel. Gaat alles goed met Sander?" Vroeg ik en hij knikte voordat hij wegrende.
Ik liep het huis in en de meiden renden ook weg.
Ik sloot de deur en deed hem op slot.
"Sander!"
"Hier!" Ik liep naar de woonkamer en zag hem op de bank.
"Wat gebeurd er?" Vroeg hij.
"De slechte wolven kwamen" zei ik en ging op de bank zitten.
Ik hoop dat alles goed gaat.

<<>>

Toen ik Sander naar bed had gebracht, liep ik naar de kamer van Alex.
Ik deed mijn pyjama aan en deed mijn haren in een knot.
De deur ging uit het niets met veel lawaai open met me liet schrikken.
Ik keek snel om en zag Alex.
"Gaat alles goed?" Vroeg hij.
"Jaa. Je bent gewond" zei ik en hij knuffelde me.
"Ik genees wel"
"Je liet me schrikken. Je was 2 uur weg" zuchtte ik.
"Ik weet het. Ik weet het" mompelde hij.
"Je moet die wond echt schoonmaken. Anders gaat hij infecteren" zei ik.
"Ik genees w-"
"JE MOET DIE WOND ECHT SCHOONMAKEN! ANDERS GAAT HIJ INFECTEREN!" Schreeuwde ik boos.
"Oké. Oké!" Zei hij snel.
Ik glimlachte, gaf een kus op zijn wang en liep naar de badkamer.
Ik pakte een EHBO-doosje en maakte de wonden van Alex schoon.
"Hoe kan je genezen als het zo diep is?" Vroeg ik.
"Het geneest gewoon" zei hij.
"Wanneer dan?" Vroeg ik.
...
Langzaam verdween zijn wond wat me liet fronsen.
"Nu" zei hij.
"Maar hoe?"
"Bedankt voor het schoonmaken van mijn wond. Maar het was echt niet nodig" grinnikte hij en bewaarde de spullen.
"Maar-.." stamelde ik en keek hoe hij de badkamer uitliep.
Hoe...?
"Kom je nog?!"
"Ja-Ja... ik kom" zei ik met een kleine zucht.