Aliandra Nove, een meisje van 18 jaar oud.
Ze is een badgirl, heeft een attitude, is stil en slecht. Dat werd allemaal nog erger toen ze haar familie verloor.
Alejandro García, een man van 21 jaar oud.
Hij is wreed, harteloos, gemeen en zelfverzeker...
Ik opende mijn ogen en zag dat Alex niet bij me lag. Ik keek verward om me heen. Dit is zijn kamer niet? We zijn in onze nieuwe huis. Voorzichtig stond ik op en liep ik naar de badkamer.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik nam een snelle douche en deed simpele kleding aan. Ik borstelde mijn haren en bracht ze in een knot. Ik liep naar de babykamer en glimlachte toen ik Alex zag. "Goedemorgen junk" zei ik en knuffelde hem. "Moet jij zo nodig zeggen" hij gaf me een kus en ik keek naar Cataleya die lag te slapen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Wist je nog toen ik je te lang aanstaarde en bijna tegen een paal aanbotste?" Mompelde ik lachend in zijn borst. Hij grinnikte. "Nou, ik was best knap dus het verbaasde me niks" grijnsde hij. "Hou toch je mond" zuchtte ik. Hij grinnikte en speelde een plukje haar. Ik sloot mijn ogen en glimlachte. "We hebben een kind, Alex" "Ik weet het. Ik hou zo veel van je" zei hij. Ik keek hem aan. "Ik ook van jou" we gaven elkaar een kus en keken Cataleya weer aan. "Het verbaasd me dat je het bed bent uitgekomen" zei hij. "Hoezo?" "Je slaapt al 2 dagen en als je wakker bent, geef je Cataleya bostvoeding, eet je en ga je weer slapen" zei hij. "En wie zegt dat ik dat nu niet ga doen dan?" Lachte ik. Hij keek me zuchtend aan. Ik legde mijn hoofd weer tegen zijn borst aan.
<<<<>>>>
Met Cataleya in mijn handen liep ik naar beneden. Ik geef haar nu borstvoeding. Ze heeft mijn bruine ogen en de huidskleur van Alex. Ze heeft ook zijn krullen. Ze zit er perfect uit. Mijn kleine prinsesje. Ik liep naar de keuken en zag Alex veel spullen bewaren. "Oh hier ben je dus" zei ik wat hem liet omkijken. "Ik dacht dat je weg was" zei ik. "Nee. Ik besloot om thuis te blijven. Ik bedoel, je komt net uit een bevalling. Ik ging d'r net wel weg om eten te kopen enzo" zei hij en hield een pak vlees omhoog. Ik pakte een chocokoekje en liep weg. "Ik ben buiten" zei ik. Ik hoorde een oké en liep naar de achtertuin. Ik ging op een stoeltje zitten en keek naar Cataleya die haar ogen gesloten had.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ons huis zit vlakbij het bos. Alex is ook zo gehecht aan het natuur. Ik vind het mooi om te zien. We hebben ook een hond. Een witte. Hij heet Witte Aardbei. Mooie naam toch?😂 Ik heb zijn naam afgekort naar Witbei Ik keek om toen ik voetstappen hoorde. Alex gaf me een kop warme chocolademelk met veel slagroom. Ik glimlachte. "Dankjewel" zei ik. Hij is echt een schat. Hij kwam naast me zitten en keek hoe Cataleya dronk. "Moest je serieus zo veel slagroom spuiten?" Vroeg ik. "Je zeurt elke keer als ik te weinig doe en nu dat ik veel doe zeur je ook" zei hij. "Ja maar-" "Drink je chocomelk op" zei hij en ging op zijn telefoon. Ik rolde met mijn ogen. Nadat Cataleya vol zat, gingen we wandelen in het park. We moesten eigenlijk nog een paar dingen kopen omdat Alex ze vergeten was. Ik keek glimlachend toe hoe Alex het jasje van Cataleya dicht deed. Ik stopte met lopen en met het duwen van de wieg zodat hij het met gemak kon doen. Hij deed haar mutsje op en stopte haar speen in haar mond. Samen liepen we naar de stad. "We hebben trouwens meer glazen nodig" zei ik en voelde dat hij mijn hand vastpakte. "Ja, en gordijnen. Ik werd zo boos toen de zon in mijn ogen scheen... om kwart over 8 in de ochtend" zei hij. Ik lachte en hij nam de wieg van me over. Ik had hem nooit zo gelukkig en enthousiast gezien. Om hem zo te zien maakt mij ook erg dolgelukkig. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en keek naar Cataleya die om zich heen keek. Ze bewoog schattig met haar handjes en schudde soms hier en daar speels heen en weer. "Ik hou zo veel van je. Zonder jou was ik waarschijnlijk nooit echt gelukkig geworden" zei hij wat me liet glimlachen. "Ik hou ook van jou, Alex" ik drukte een kus op zijn lip en we liepen Ikea binnen. We haalden ook gelijk een paar andere spulletjes. Terwijl ik naar de glazen keek, ging Alex verderop opzoek naar lampen voor in de achtertuin. Ik keek kort naar Cataleya en haalde snel de knuffel uit haar mond. Ik stopte haar speen weer in haar mond en keek naar de glazen. Zal ik ook wijnglazen pakken? Mijn ogen viel op... Brittany?! Ze ziet er anders uit. Ze heeft nu bruin haar met rode plukjes erdoorheen. Een man stond haar te knuffelen en ze keken naar babyspullen. Ze ziet er gelukkig uit. Toen we oogcontact maakten, glimlachte ik naar haar. Ze glimlachte terug en liep naar me toe. "Omg! Aliandra?" Glimlachte ze. Ze klink nu veel liever dan een paar jaar geleden. "Jup" we gaven elkaar een korte knuffel. "Leuke haarstijl" lachte ik. "Jaa. Echt leuk je weer te zien! Dit is Ron" ze wees naar de man. "Hay. Ik ben Aliandra" glimlachte ik en we gaven elkaar een hand. "Ron" zei hij vriendelijk terug. "We zaten bij elkaar op school-... oh my god..." ze keek naar Cataleya, "ze is echt cuuttee!" Ik lachte. "Ze heet Cataleya. 2 dagen geleden geboren" zei ik. "Ik kan niet wachten tot ik de mijne krijg" glimlachte Brittany en wreef over haar buik. "No way!" "Yes way" lachte ze met een kleine knik, "2 maandjes" "Gefeliciteerd!" Ik knuffelde haar. "Dankjewel" we trokken na een tijdje terug. "Heb je nog iets met Alejandro?" Vroeg ze. "Jaa. Hij staat daar" ik wees naar Alex die naar een paar spullen zat te kijken. "Heb je nog contact met Chloe?" Vroeg ik. Niet dat ik haar nummer wil of zo... "Ehm nee" aan haar gezicht te zien is er iets tussen hun gebeurd. "Ik kwam haar een paar minuten geleden tegen met haar vriendinnen. Waarschijnlijk kan je haar straks ook tegenkomen" zei ze. Ik vraag me af of Chloe ook liever is geworden. "Anyway ik ben echt blij voor je" glimlachte ik. "Ik ook voor jou. Het was leuk je weer te zien" "Zelfde. Dag!" We namen afscheid van elkaar en ze liepen samen hand in hand weg. Ik liep naar Alex toe die 4 doosjes in zijn handen had met lampen erin. "Ik kwam net Brittany tegen" zei ik. "Oh echt? Hoe gaat het met haar?" Vroeg hij droogjes. "Goed. Ze is twee maanden zwanger" zei ik. "Oh Serieus?" Aan zijn stem te horen vond hij dit helemaal niet boeiend. Waarom moet hij zich nou weer zo gedragen? Ugh... stomme attitude. "Ja... ze is echt veranderd" ging ik door, hopend dat hij zich gedraagt. "Oh ja yoh? Wat leuk" Nee, het boeit hem serieus geen reet. "Weet je wat, Alex? Ga maar verder met je lampen. Ik ga samen met Cataleya terug naar de glazen toe" zei ik alsof hij een klein kind was. Ik liep weg en hoorde hem grinniken. Ik hoorde hem achter me aan lopen. "Zullen we ook wijnglazen meenemen?" Vroeg ik. "Ja, doe maar" We liepen door Ikea rond en eindelijk kwamen we aan bij de gordijnen. We kozen voor grijs omdat het bij onze kamer past. We betaalden alles bij de kassa en gingen naar huis.
