●Επικίνδυνοι σαν τον έρωτα

● Η κόντρα

Μ: Είσαι τρελός αυτό που της λές είναι αποστολή αυτοκτονίας..
Λέει αγανακτισμένος ο Markus ο οποίος ως τώρα δείχνει να είναι αυτός που με συμπαθεί πιο πολύ...
S.N:Δεν είναι αποστολή αυκτονίας είναι απλώς μια δύσκολη αποστολή
Ακούω τους δυο άντρες να συζητούν μεταξύ τους και ένα μικρό γελάκι μου ξεφεύγει καθώς ξέρω καλά πως έχω σκοτώσει πολύ δυσκολότερους στόχους απο έναν ηλίθιο έμπορο ναρκωτικών..
J: γιατί γελάς εσύ;
Με ρωτά ειρωνικά ο Jason μα δεν του απαντώ καν..
C:Πρώτος μου στόχος ο Botia λοιπόν..
Οκ! Λέω καθώς σηκώνομαι απο το καναπέ..
S.N:εδω είναι ένας φάκελος με τα στοιχεία του, μου λέει ο Nagar καθώς μου δείχνει ένα λευκό φάκελο στο τραπέζι..
C:Δεν τον χρειάζομαι!
Καληνύχτα!
Τους λέω καθώς τους γυρνάω τη πλάτη..
S.N:Έχεις μια εβδομάδα Celine...
Ακούω τον Nagar πίσω μου μα δεν σταματώ το βήμα μου...
Λίγες ώρες μου έφταναν, μονολογώ χωρίς κανείς να με ακούσει...
                         ♡♡♡
J: Δεν νομίζεις πως είσαι πολύ μαλακός μαζί της;;
Ούτε τον φάκελο δεν καταδέχτηκε να πάρει η ηλίθια...
Λέω αγανακτισμένος στον Nagar καθώς αυτή η γυναίκα δείχνει να μην σέβεται κανέναν...
S.N: της αφήνω χρόνο να προσαρμοστεί Jason και ταυτόχρονα δοκιμάζω τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει... αν δω οτι αποτυγχάνει θα αλλάξω τακτική.
Όμως τώρα αφήστε τη Celine και πείτε μου... είχατε κανένα νεό;;
Μας ρωτα ο Nagar ξανά για το θέμα που τον καίει τόσα χρόνια και ειλικρινά τον λυπόμουν που ακόμη και μετά απο τόσα χρόνια είχε ελπίδες...
J:Sergio σύνελθε... πέρασαν τόσα γαμημένα χρόνια χωρίς ούτε ένα στοιχείο... Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι ζωντανή και να μην έχουμε βρεί τίποτα... Μόνος σου είδες το σπίτι τους κάλικες τα αίματα...είναι νεκρή! Πρέπει επιτέλους να το δεχτείς!
Του φωνάζω σχεδόν! Μα δεν το κάνω απο κακία! Υπέφερε! Χρόνια ολόκληρα ήλπιζε και αυτό ήταν βασανιστήριο.Μόνο αν αποδεχόταν την αλήθεια θα μπορούσε να ηρεμίσει η ψυχή του...
Δεν μου απάντησε τίποτα... Σηκώθηκε απο τη θέση του χωρίς να μιλάει και κατευθύνθηκε προς τη πόρτα..
S.N: Αύριο έχουμε φορτίο!
Μας λέει μόνο πριν βγει απο την έπαυλη...

Μ:Ποιός θέλει ποτό;
Ρωτά ο Markus προσπαθόντας να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα και όλοι του κάνουμε νόημα να σερβίρει...
P:Μήπως πρέπει να καλέσουμε και τη Celine? Ακούω τον Peter να ρωτα και εκνευρίζομαι με την ευγένια όλων απεναντί της...
J:Όχι. Του φωνάζω καθώς πίνω μια γουλιά απο το ουίσκι μου...
M:Ρε μαλάκα... θα ζεί μαζί μας.. είναι κρίμα να την κάνουμε να νιώθει οτι δεν είναι ευπρόσδεκτη...
J:Ρε μαλάκες τι έχετε πάθει;
Έτσι απλά θα την βάλουμε στη θέση του Steve?
Τους φωνάζω...
Μ:Δεν είπα αυτό...
J:Τότε τι;; ήρθε εδω για δουλειά.. ας κάνει τη δουλειά της λοιπόν χωρίς πολλά πολλά και αν θέλει διασκέδαση μπορεί να βρεί κανέναν γκόμενο να τη πηδήξει μπας και της φύγει και η ξινίλα απο τα μούτρα...
Αλλά ποιός να την πηδήξει τέτοια ξενέρωτη που είναι;;
Λέω λόγια που ούτε ο ίδιος δεν πιστεύω μιας και μέσα μου ήξερα καλά πως εγώ ήθελα έστω για μια φορά να μπώ μέσα της...να τη πηδήξω άγρια μέχρι αυτο το προσωπάκι να σταματήσει να έχει αυτήν την μόνιμα αποτυπωμένη ειρωνία πάνω του...
D:Ρε μαλάκα.. ακούς τι λές; η γκόμενα είναι φωτιά τυφλός είσαι;
Είδες σώμα είδες πρόσωπο; και αυτά τα τατουάζ... ακουω τον David να μουρμουρίζει και θέλω να του σπάσω τα μούτρα...
Μ:έχει δίκιο ο David.. είναι κούκλα... όμως δεν νομίζω να είναι σαν τις γκόμενες που έχουμε συνηθίσει...
Αυτή είναι άλλο πράγμα.. δεν νομίζω να πηδιέται με όποιον να ναι σαν όλες αυτές τις ηλίθιες Bimbo..
Διαπιστώνει ο Markus και αν και μέσα μου κάποια στιγμή σκέφτηκα το ίδιο η αποψή μου για τις γυναίκες όλα αυτά τα χρόνια δεν άλλαζε τόσο απλά...
J:Όλες είναι πουτάνες Markus.. βάλτο καλά στο μυαλό σου αυτό..αναφωνώ και την ίδια στιγμή που τελειώνω τη φράση μου βλέπω τη Celine να κατεβαίνει τις σκάλες...
Όμως η εμφανισή της δεν μοιάζει καθόλου με τις προηγούμενες φορές...
Είναι ντυμένη με ένα κολλητό λάτεξ ροζ φόρεμα το οποίο ίσα ίσα κάλυπτε τους γλουτούς της ενώ το ντεκολτέ ήταν απίστευτα ανοιχτό και σίγουρα δεν φορούσε σουτιέν απο μέσα..
Το γυμνασμένο σώμα της έδειχνε απίστευτα sexy μέσα σε αυτό το μικροσκοπικό φόρεμα το οποίο σε συνδιασμό με τα ψηλά πεδιλά της την έκαναν να μοιάζει η απόλυτη αντρική φαντασίωση...
Το μόνο που θύμιζε τη Celine ήταν τα τατουάζ που κάλυπταν τα χέρια της καθώς και το ένα της πόδι...
Κατέβαινε τις σκάλες με άερα ντίβας και όσο την έβλεπα τόσο απορούσα για την αλλαγή..
Πως στο διάολο γίνεται να διάλεξε να φορέσει κάτι τόσο έξω απο τον εαυτό της; ή μήπως αυτός ήταν ο πραγματικός εαυτός της... αναρωτήθηκα απογοητευμένος που δεν διέψευσε τη γνώμη που είχα για τις γυναίκες..
C:Θα βγώ. Είναι το μόνο που μας λέει μα κανείς δεν κατάφερε να αρθρώσει λέξη... όλοι είχαμε μείνει σαν ηλίθιοι με το στόμα ανοιχτό να την κοιτάμε...
J:Στο είπα Markus...πουτάνα όπως όλες.....
Του λέω χωρίς δίγμα συναισθήματος στη φωνή μου, όμως μέσα μου κάτι με με ενοχλούσε....
                         ♡♡♡
Όταν ο Nagar μου έδωσε το όνομα της πρώτης μου αποστολής η χαρά μου ήταν απερίγραπτη καθώς ηδη γνώριζα πολλά γι αυτόν τον Botia και σε αντιθεση με όσα πίστευαν οι αλλοί εγω τον θεωρούσα έναν εύκολο στόχο...καθώς ο Botia όπως είχα ανακαλύψει είχε και αυτός μια αδυναμία, στην οποία μπορούσες να τον χτυπήσεις... τον πληρωμένο έρωτα και με αυτό το κόλπο σήμερα κιολας θα κάταφερνα να τον βγάλω απο τη μέση δείχνοντας στο Nagar τι αξίζω..
Ανέβηκα στο δωμάτιο και χωρίς να μιλήσω σε κανέναν για τα σχεδιά μου άρχισα να ετοιμάζομαι...
Φόρεσα οτι πιο πρόστυχο μπορούσα να βρώ σε ρούχο και βάφτηκα όπως ακριβώς όλες αυτές που ξεπουλάν το σώμα τους στο κάθε ηλίθιο...
Όταν ήμουν έτοιμη κοιτάχτηκα στο καθρέφτη...
"Μπράβο κορίτσι μου έγινες ακριβώς οτι σιχένεσαι",μουρμουρίζω κοροιδευτικά στον εαυτό μου...
Παίρνω τη τσάντα μου και βγάινω απο το δωμάτιο...
Κατεβαίνω τα σκαλιά σχεδόν στις μύτες των ποδιών μου μιας και δεν ήθελα να γίνω αντιληπτή απο τους υπόλοιπους μα πριν φτάσω στη μέση της σκάλας ακούω κάτι που με κάνει να σταματήσω...
Ο Jason μιλούσε για μένα... ποιός να την πηδήξει τέτοια ξενέρωτη που είναι; πουτάνα όπως όλες...
Αυτά ήταν όσα συγκράτησα και για κάποιο λόγο τα λόγια του με πλήγωσαν και με θύμωσαν ταυτόχρονα...
Αφου πήρα μια βαθιά ανάσα συνέχισα να κατεβαίνω τις σκάλες χωρίς να με νοιάζει αν θα με δουν αυτή τη φορά..
Ήθελα να με δεί, ήθελα να επιβεβαιώσω τα λεγομενά του έτσι κι αλλιώς ήταν τόσο σκάρτος που δεν άξιζε να μπώ στο κόπο να τα διαψεύσω....
Τους είδα να με κοιτάνε όλους με το στόμα ανοιχτό όμως δεν έδωσα σημασία σε κανέναν...
Θα βγω! Ήταν το μόνο που είπα πριν χτυπήσω τη πόρτα πίσω μου..
Μπήκα στο αμάξι και οδήγησα ως το κέντρο.
Πάρκαρα το αμάξι σε ένα στενο δρομάκι και άνοιξα τη μεγάλη τσάντα που είχα στη θέση του συνοδηγού.
Απο εκεί έβγαλα μια ξανθιά περούκα ένα μπλε ζευγάρι φακών επαφής και ένα make up σε μορφη σπρέι.
Αφου φόρεσα τη περούκα και άλλαξα τους μαύρους φακούς με μπλε βγήκα απο το αυτοκίνητο και ψέκασα το σώμα μου με το σπρέι σε κάθε σημείο που είχα τατουάζ ώστε να τα καλύψω.
Όταν το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήθελα έκλεισα τη πόρτα και προχώρησα ως τον κεντρικό δρόμο:
C:Ταξί....
Ήταν το τελευταίο πράγμα που είπα πριν την έναρξη του σχεδιού μου...
Όλα τα υπόλοιπα κύλησαν γρήγορα και ομάλα!
Μπήκα στο club προσέγγισα τον Botia ,και δύο ώρες μετά βρέθηκα μαζί του σε ένα παρακμιακό Motel. Μια σφαίρα στο κεφάλι και μια φωτογραφία ήταν το τελευταίο που έκανα πριν βγώ απο το παράθυρο του τρίτου ορόφου αφήνοντας τους φρουρούς του Botia έξω απο τη πόρτα του δωματίου να νομίζουν πως το αφεντικό τους κάνει έρωτα με μια ξανθιά πόρνη πολυτελείας.
Μπήκα ξανά σε ένα ταξί και πήρα το δρόμο της επιστροφής χαρούμενη που όλα πήγαν όπως τα ήθελα..
Όταν έφτασα έξω απο το σπίτι έβγαλα την ηλίθια περούκα και άλλαξα ξανά τους φακούς μου..
Πλησίασα τη πόρτα και αφου άνοιξα με τα κλειδία που μου έδωσε το μεσημέρι ο Peter μπήκα επιτέλους ξανά στο εσωτερικό του σπιτιού...
Έκλεισα τη πόρτα πίσω μου και στηρίχτηκα πάνω της κλείνοντας τα μάτια μου για μια στιγμή και τότε ένιωσα τη θέρμη ενός κορμιού μπροστά μου....

J:Που ήσουν;
Ακούω τη σταθερή φωνή του Jason μπροστά μου και ένα ρίγος διαπερνά τη σπονδυλική μου στήλη!