●Επικίνδυνοι σαν τον έρωτα

● οι εξετάσεις

Ξύπνησα το πρωί νιώθοντας τη ζεστασιά απο το γυμνό κορμί του Jason δίπλα μου....
Αφου του έδωσα ένα πεταχτό φιλί στα χείλη κατέβηκα στη κουζίνα για να ετοιμάσω πρωινό για όλους μα λίγο πριν φτάσω στη κουζίνα άκουσα το τηλέφωνο ενδοεπικοινωνίας να καλεί..
C: πες μου Mio, απαντώ νυσταγμένα στον φρουρό που καλούσε..
Μ: ο Robert ο γιατρός θέλει να περάσει. Μπορεί;;
C:Ναι! Πες του να περάσει του απαντώ πριν τερματίσω τη κλίση και μπερδεμένη απο την απρόσμενη πρωινή επίσκεψη κατευθύνομαι προς τη πόρτα ώστε να του ανοίξω..
C:Καλημέρα Robert.. Τον καλοσωρίζω εύθημα
R:Καλημέρα Celine! Μου απαντά καθώς με ακολουθεί στο σαλόνι...
C:Πως και απο εδώ;
Τον ρωτάω δείχνοντας του με το χέρι το μεγάλο καναπέ ώστε να καθήσει..
R:Δεν θα κάτσω Celine, είμαι βιαστικός ήρθα απλώς να σου φέρω τις εξετάσεις σου...Τον ακούω να μου λέει..
C:Αα.. οκ! Όλα καλά;; Τον ρωτάω και για λίγο δεν μου απαντά....
C: τι έγινε Robert έχω κάτι; τον ρωτάω αγχωμένη απο τη περίεργη συμπεριφορά του...
R:Οχι..μόνο λίγο χαμηλό αιματοκρίτη...
Μου λέει διστακτικά..
C: Με τρόμαξες Robert... σιγά το πράγμα....
R:υπάρχει και κάτι ακόμη...
C:Άντε λέγε...του λέω κουρασμένη και λιγάκι αδιάφορη...
R:Με το δείγμα του αιματός σου έκανα και μια χοριακή για παν ενδεχόμενο..
Τον ακούω να λέει μα δεν καταλαβαίνω...
C:Δεν καταλαβαίνω Robert... και ακόμη δεν έχω πίει καφέ τι είναι αυτή η χοριακή;; Τον ρωτάω ξανά εντελώς μπερδεμένη...
R:Θα στο πω απλά.. η χοριακή είναι μια εξέταση που μπορεί να δείξει αν μια γυναίκα είναι έγκυος...
Και στη δική σου περίπτωση αυτό συμβαίνει....
Τα λόγια του ξαφνικά με ξυπνάνε σαν κάποιος να μου έκανε ένεση καφεΐνης...
C: Robert τι λές;; τα λόγια με το ζόρυ βγαίνουν απο το στόμα μου καθώς το σοκ που έχω υποστεί είναι τεράστιο...
R: Celine τα επίπεδα της β χοριακής μου κάνουν κατανοητό πως είσαι έγκυος αλλά πολύ λίγων εβδομάδων...
Πρέπει όμως να επισκεφτείς ένα γυναικολόγο ώστε να σε αναλάβει...
C:Robert αυτο που λές δεν γίνεται να.....
Δεν ολοκληρώνω ποτέ τη φράση μου καθώς αναμνήσεις απο εκείνη τη βραδιά βομβαρδίσουν το μυαλό μου...
Το βράδυ που είχα πιεί με τη Sia είχα κάνει έρωτα με τον Jason και είχε τελειώσει μέσα μου....
R:Απο το βλέμα σου καταλαβαίνω πως μάλλον αυτό που σου λέω γίνεται...
Τον ακούω να μου απαντά μα πριν πω οτιδήποτε ο Markus εμφανίζεται στο χώρο κάνοντας με να χάσω τη γη κάτω απο τα πόδια μου...
Μ:Καλημέρα... τον ακούμε να μουρμουρίζει εντελώς νυσταγμένος και για καλή μου τύχη μας προσπερνά  χωρίς ερωτήσεις πηγαίνοντας στη κουζίνα...
C:Robert καλύτερα να φύγεις... και προς θεού μην πείς τίποτα σε κανέναν μέχρι να το κάνω εγώ του ψιθυρίζω και βιαστικά τον διώχνω απο το σπίτι...
Με λίγων δευτερολέπτων διαφορά βλέπω τον Jason να κατεβαίνει ανέμελος τη σκάλα...
J:Γιατί έφυγες απο το κρεβάτι μας;; μου ψιθυρίζει παραπονεμένος πριν με φιλήσει γεμάτος πάθος στα χείλη...
Για πρώτη φορά εγώ όμως δεν μπορώ να αφεθω στο φιλί του..
C:καλημέρα αγάπη μου! Του απαντώ και διακριτικά τραβιέμαι πίσω πηγαίνοντας προς την κουζίνα...
Δεν είχα προλάβει ούτε ένα λεπτό να ηρεμίσω μετά την αποκάλυψη του Roberto και έπρεπε οπωσδήποτε να βρώ λίγο χρόνο να σκεφτώ...
Μπαίνω στη κουζίνα με τον Jason ανήξερο πίσω μου να ακολουθεί και παρότι νωρίτερα σχεδίαζα να φτιάξω πρωινό για όλους τώρα δεν είχα διάθεση για τίποτα παρα μόνο για έναν δυνατό καφέ.. σερβίρω στη κούπα μου και έπειτα στη κούπα του Jason ο οποίος μιλά με τον Markus για τη χθεσινή βραδιά...Όμως εγώ σχεδόν δεν τους ακούω...χάνομαι στις σκέψεις μου προσπαθόντας να χωνέψω τη βόμβα του Robert...
D:Καλημέρα όμαδα...
Ο David μας χαιρετά γεμάτος ενέργεια όμως δεν μπαίνω καν στο κόπο να του απαντήσω..
Φέρνω τη κούπα του καφέ κοντά στο στόμα μου και την ίδια στιγμή μια σκέψη περνά απο το μυαλό μου..
"Κάνει να πιώ καφέ;"... αναρωτηθηκα και αμέσως έχυσα τη κούπα στο νεροχύτη δίπλα μου και άνοιξα το ψυγείο για έναν χυμό..
M:Ρε δεν σε ρώτησα.. τι ήθελε εδώ ο Robert πρωί πρωί με ρωτά ο Markus την ώρα που πίνω λίγο απο το χυμό κάνοντας με στη κυριολεξία να πνιγώ με τη γουλιά που είχα στο στόμα μου...
J:Μωρό μου είσαι καλά;;
Με ρωτά αναστατωμένος ο Jason καθώς με βλέπει να βήχω ασταμάτητα...
C:Ναι ναι απλώς στραβοκατάπια του απαντώ με δυσκολία καθώς γυρνάω αδιάφορα προς τα ράφια της κουζίνας κάνοντας πως ψάχνω κάτι να φάω και ελπίζοντας ο Markus να μην με ρωτήσει ξανά για τον Robert..
Μ:Δεν μου είπες τελικά τι ήθελε;;
Επιμένει εκείνος και με κάνει πραγματικά να θέλω να του κλείσω το στόμα μια και καλή...
C:Μου έφερε απλώς τις εξετάσεις αίματος του λέω δήθεν αδιάφορα...
J:Και τι σου είπε μωρό μου όλα καλά;;
Με ρωτά γεμάτος ενδιαφέρον ο Jason..
C:Ναι όλα εντάξει.. λίγη έλλειψη βιταμινών έχω αλλά δεν είναι κάτι...
Του απαντώ ξανά με το ίδιο χαλαρό ύφος...
C:θα πάω στο δωμάτιο να ξαπλώσω λιγάκι θα σας δώ μετά...
Μουρμουρίζω,νιώθοντας πως δεν αντέχω άλλο αυτή την ανάκριση, και χωρίς να περιμένω απάντηση βγαίνω απο τη κουζίνα σαν σίφουνας...

Μπαίνω στο δωμάτιο μας και αφου ξαπλώνω στο κρεβάτι αρχίζω να σκέφτομαι τα λόγια του Robert...
Έγκυος..ήμουν έγκυος στο μωρό του Jason... Η σκέψη με έκανε ασυναίσθητα να κρύψω το προσωπό μου στα δυο μου χέρια και να αφήσω τα δάκρυα να κυλήσουν ανεξελεκτα... έκλαιγα γιατί δεν ήξερα πως ένιωθα..
Χαιρόμουν, φοβόμουν...
Πως θα μπορούσαμε εμείς οι δυο να γίνουμε γονείς;; είμασταν δυο δολοφόνοι μπλεγμένοι μέσα στον υπόκοσμο πως θα φέρναμε ένα μωρό στο κόσμο και θα καταφέρναμε να ζεί φυσιολογικά...;;
Φοβόμουν οτι θα κατέληγε και αυτό να περάσει μια μαρτυρική ζωή σαν τη δική μου...
Απο την άλλη όμως δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πως μπορεί να έμοιαζε αυτό το μωρό... πως θα ήταν...αν ήταν αγόρι ή κορίτσι...πως θα ήμουν εγώ με ένα μωρό στην αγκαλιά μου... πως θα ήταν ο Jason με ένα μωρό στην αγκαλιά του...
Η σκέψη με έκανε να χαμογελάσω για ένα λεπτο...όμως αμέσως μετά τα λόγια του ήρθαν ξανά στο μυαλό μου...
Μου είχε πεί πως δεν ήθελε τίποτα να αλλάξει στη ζωή μας και εγώ του το είχα υποσχεθεί...
Ίσως δεν ήθελε καν να γίνει μπαμπάς ίσως τον απογοήτευα αν του έλεγα πως ήμουν έγκυος...
Η σκέψη αυτή έπνιξε το χαμογελό μου και οι λιγμοί μου έπνιξαν και μένα την ίδια....
Ως που άκουσα χτυπήματα στη πόρτα...
Δεν έπρεπε να καταλάβει... δεν ήμουν έτοιμη για εξηγήσεις...
Έτσι απλώς καλύφθηκα με το πάπλωμα κάνοντας ξανά τη κοιμισμένη...
Δεν απάντησα τιποτα στα χτυπηματά του και λίγο μετά ακουσα τη πόρτα να ανοίγει
Και έπειτα εκείνον να με πλησιάζει..
J:Μωρό μου;; τον ακούω να μου ψιθυρίζει καθώς χαιδεύει το σώμα μου πάνω απο τα σκεπάσματα αλλά εγώ δεν απαντώ παρα μόνο μένω κουκουλωμένη ως το κεφάλι παρηστάνοντας τη κοιμισμένη...
J:Μωρό μου τι έχεις;; ρωτά ξανά με τρυφερότητα και εγώ νιώθω να πνίγομαι..
C:Κοιμάμαι Jason..φύγε... του μουγκρίζω προσποιούμενη τη κοιμισμένη...
J:Καλώς... είναι το μόνο που λέει με πολύ σοβαρό τόνο και σε μια στιγμή εξαφανίζεται απο δίπλα μου...