●Επικίνδυνοι σαν τον έρωτα

●είστε παιδιά μου

Τρείς μέρες είχαν περάσει απο το βράδυ της διπλής αποκάλυψης και ο πατέρας μου δεν είχε καμία επικοινωνία μαζί μου και φυσικά ούτε με κανέναν άλλον απο το σπίτι...
Δεν μας ανέθεσε καμία δουλειά αλλά ούτε πέρασε έστω για να δει τι κάνουμε...

C:Σας το είπα.. έχει θυμώσει με τις εγκυμοσύνες...
Τους λέω με ειλικρίνια τον προβληματισμό μου κάποια στιγμή που καθόμαστε μαζεμένοι στο σαλόνι..
Και για πρώτη φορά σε αυτές τις μέρες βλέπω τη σιωπηλή αντίδραση όλων που μου επιβεβαίωσε πως και εκείνοι πλέον πίστευαν τα ίδια ακριβώς με μένα...
Για λίγο κανείς μας δεν μιλούσε καθώς ο καθένας είχε χαθεί στις σκέψεις του...
Τι θα γινόταν η ομάδα;; πως τα μωρά θα είχαν  μια φυσιολογική ζωή;; θα δεχόταν ο πατέρας μου όλες αυτές τις αλλαγές ή απλα θα μας αντικαταστούσε όλους στη δουλειά;;
Αυτές ήταν οι δικές μου σκέψεις και ήμουν σχεδόν σίγουρη πως πάνω κάτω τα ίδια σκεφτόταν και οι άλλοι...

Την απόλυτη σιωπή μετά απο περίπου μισή ώρα δίεκοψε το άνοιγμα της κεντρικής εισόδου...
                     ●●●●●●●●●

S.N: Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε όλοι μαζί, μας ανακοινώνει ο πατέρας μου όταν πια φτάνει μπροστά μας....
Ματιές αγχους ανταλλάζουμε για λίγο μεταξύ μας πριν ακολουθήσουμε τα βηματά του στη τραπεζαρία....

J: Οτι και αν πεί μωρό μου εμείς θα είμαστε μαζί... αυτό να θυμάσαι... και σταμάτα να μεταφέρεις άγχος στο μωρό μας..
Μου ψιθυρίζει ο Jason τρυφερά στο αυτί και νιώθω τα λόγια του να με χαλαρώνουν...

Καθόμαστε όλοι στις θέσεις γύρω απο το τραπέζι ενώ ο πατέρας μου έχει ήδη επιλέξει να καθίσει στη κεφαλή του τραπεζιού.. για λίγα δευτερόλεπτα επικρατεί σιγή όμως τα λόγια του Jason με έχουν χαλαρώσει τόσο πολύ που δεν έχω το παραμικρό ίχνος άγχους μέσα μου...

S.N: Για να γίνεις αρχηγός μιας τέτοιας ομάδας, σπάει τελικά τη σιωπή ο πατέρας μου, επιβάλεται να είσαι πάντα έτοιμος να αντιμετοπίσεις οποιαδήποτε αλλαγή και οποιοδήποτε ξαφνικό γεγόνος....
Μας λέει με σταθερή φωνή και όλοι τον κοιτάμε χωρίς να βγάζουμε άχνα..
S.N: και αυτό έκανα πάντα όλα αυτά τα χρόνια... όμως προχθές με ξαφνιάσατε τόσο πολύ που άργησα να βρω τη λύση γι αυτή τη κατάσταση που έχουμε να αντιμετοπίσουμε...

Συνεχίζει το μονολογό του και ήδη βλέπω τα βλέματα των δύο μελλοντικών μπαμπάδων να αγριεύουν επικίνδυνα, καθώς ο πατέρας μου μιλούσε για τις εγκυμοσύνες μας λές και πρόκειτε για κάποιο πρόβλημα...
Και πάλι όμως κανείς δεν τον διέκοψε...