●Επικίνδυνοι σαν τον έρωτα

●η επόμενη μέρα

Μείναμε όλοι ως αργά στο σαλόνι, πίνοντας και συζητόντας για το τι πρέπει να κάνουμε απο εδώ και στο εξής...
Ο Nagar ήταν απόλυτα μπερδεμένος μιας και απο τη μια χαιρόταν που βρήκε επιτέλους τη κόρη του αλλά απο την άλλη δεν άντεχε την απορριψή της...
P:Όλα θα πάνε καλά...
Ακούω τον Peter να τον καθησυχάζει λίγο πριν εκείνος φύγει απογοητευμένος απο το σπίτι...
P:Και τώρα πές μας... τι ήταν αυτός ο όρκος της Celine ο οποίος την έκανε να μείνει εδω;;
Με ρωτά ο Peter και νιώθω και τα βλέματα των τριών πάνω μου..
J:Μου είχε ορκιστεί πως όσο με αγαπάει δεν θα φύγει απο δίπλα μου, ούτε απο το κρεβάτι μας...
Τους απαντώ την αλήθεια και βλέπω και τους τρείς να χαμογελάνε...
P:Αυτό είναι καλό Jason...σαγαπάει... σαγαπάει μετά απ όλα αυτά...
Μου λέει ενθουσιασμένος όμως εγώ δεν νιώθω το ίδιο...
J:Ποιό είναι το καλό Peter? Οτι τώρα θα ανέβω πάνω, εκείνη θα κοιμάται στο κρεβάτι μας και εγώ δεν θα μπορώ να την αγγίξω; οτι θα ζεί εδώ αλλά δεν θα μπορώ να της μιλήσω; να ξέρω που πάει τι κάνει αν είναι καλά ή όχι;;
Τον ρωτάω και νιώθω τα μάτια μου να γεμίζουν δάκρυα...
P:θα αλλάξει αυτό φίλε... όλοι θα σε βοηθήσουμε ώστε αυτό να αλλάξει...
Μου λέει χτυπόντας με στην πλάτη...

Έμεινα στο σαλόνι όσο περισσότερο μπορούσα ελπίζοντας πως όταν θα ανέβω η Celine θα έχει κοιμηθεί...
Όταν πια τελείωσα όλο το μπουκάλι με το ουίσκι ανέβηκα δειλά ως το δωμάτιο και με ήσυχες κινήσεις άνοιξα τη πόρτα...
Την είδα να κοιμάται ήρεμη στο κρεβάτι μας φορόντας μια μαύρη φόρμα και ένα δικό μου μπλουζάκι...
Και χαμογέλασα στη σκέψη πως ίσως ήθελε με αυτό το τρόπο να με νιώθει κοντά της...
Πλησίασα λίγο ακόμη και τότε παρατήρησα στο κομοδίνο ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι...
Έπινε, έπινε και εκείνη για να ηρεμίσει...
Ξάπλωσα δίπλα της χωρίς καν να ξεντυθώ και έμεινα να την κοιτάζω για ώρες ως που κάποια στιγμή αποκοιμήθηκα...

Όταν άνοιξα τα μάτια μου εκείνη δεν βρισκόταν δίπλα μου και εγώ σαν σίφουνας έτρεξα σε όλο το σπίτι για να τη βρώ τελικά στη κουζίνα...
Καθόταν εκεί με μια κούπα καφέ μπροστά της και με δύο όπλα, τα όποια καθάριζε λυμένα πάνω στο τραπέζι...
Μπήκα στο χώρο διακριτικά και εκείνη δεν σήκωσε καν το βλέμα της να με κοιτάξει.. το ίδιο έκανε και με όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι γέμισαν το χώρο μετά απο μένα...
Συνέχιζε να κάνει μηχανικά τη δουλειά της με ένα βλέμα κενό, παγωμένο...
Την κοιτούσα εξεταστικά για να δώ έστω ένα συναίσθημα όμως τίποτα...
Μ:καλημέρα Celine...ακούω τον Markus να της λέει μαζεμένα αφου βάζει ένα φλιτζάνι καφέ και μόνο τότε  βλέπω το βλέμα της να σηκώνεται απο τα όπλα και να μας κοιτά...μόνο για μια στιγμή...με το ίδιο κενό βλέμα... και έπειτα γυρίζει ξανά στη δουλειά της χωρίς απάντηση κάνοντας μας όλους να κοιταχτούμε απογοητευμένοι μεταξύ μας...
Τη σιωπή στο χώρο έσπασε ο ήχος του κινητού της και αφου το κοίταξε για μια στιγμή το απάντησε βάζοντας το σε ανοιχτή ακρόαση...
📱C: γειά σου Lio...
Την ακούω να λέει αυστηρά...
📱L:Σε ψάχνω πολύ καιρό Celine...
📱C:Ήμουν σε διακοπές Lio... τώρα όμως επέστρεψα...λέγε...
📱L: Benjamin Di..
Ακούω τον άντρα στην άλλη άκρη της γραμμής να της λέει...
📱C:έγινε..του απαντά εκείνη μα λίγο πριν τερματίσει τη γραμμή ο άντρας τη διακόπτει ξανά...
📱L:τον θέλω νεκρό σήμερα Celine... και χωρίς αίματα.... Το βράδυ θα είναι στο Shark αν αυτό σε βοηθάει...
Της λέει και καταλαβαίνω αμέσως πως σήμερα κιόλας η Celine θα έχει αποστολή δολοφονίας...
📱C:αν τον θές σήμερα πρέπει να μου βάλεις τα λεφτά άμεσα Lio...
Του απαντά και τερματίζει τη γραμμή...
Βιαστικά τη βλέπω να πίνει μια γουλιά καφέ και έπειτα αφου μαζεύει τα όπλα της φεύγει απο τη κουζίνα χωρίς να δώσει σημασία στα επίμονα βλεματά μας...