●Επικίνδυνοι σαν τον έρωτα

●4 εβδομάδες μετά

Τέσσερις εβδομάδες είχαν περάσει απο το βράδυ που έφυγε η Celine και εγώ κάθε μέρα θυμωνα με τον εαυτό μου όλο και πιο πολύ...
Θύμωνα που έκανα το λάθος να την αφήσω ελεύθερη...
Εκείνη τη νύχτα πόνεσα με τα λόγια της όμως τότε δεν μπορούσα να φανταστώ πως ο πόνος αυτός θα μου φαινόταν αστείος μπροστά στο πόνο που μου προκαλούσε η απουσία της...
Απο το ίδιο βράδυ κιόλας, όταν ξάπλωσα στο άδειο κρεβάτι, κατάλαβα πόσο μεγάλο λάθος είχα κάνει...
Και απο το επόμενο πρωί δεν σταμάτησα στιγμή να την ψάχνω...
Στην αρχή με βοηθούσαν όλοι, όμως μετά τα παράτησαν..
"Η Celine κρύβεται σε όλη της τη ζωή Jason, αν δεν θέλει να τη βρούμε απλώς δεν θα τη βρούμε...καταλαβέτο"
Μου είχε πεί κάποια στιγμή ο David  ενώ ακόμη και ο ίδιος ο Nagar είχε σταματήσει να βοηθάει αφου όπως μου είχε πεί του αρκούσε που η κόρη του ήταν ζωντανή και ήταν καλά...
Σε όλους αρκούσε, σε όλους εκτός απο μένα...
Εμένα δεν μου αρκούσε να ελπίζω πως είναι καλα, ήθελα να είμαι βέβαιος πως είναι καλά κάθε λεπτό της ημέρας...
Κάθε μέρα έβγαινα στους δρόμους ψάχνοντας έστω ενα στοιχείο για να τη βρώ όμως τίποτα...
Πάντα γυρνούσα στο σπίτι με την ίδια απογοήτευση για να έρθω και εκεί αντιμέτωπος με τα επικριτικά βλέματα των άλλων...

Το ίδιο θα συνέβαινε και σήμερα..
Γύρισα σπίτι και χωρίς να κοιτάξω κανέναν στα μάτια κατευθύνθηκα στο σαλόνι και πιο συγκεκριμένα στο mini   bar ώστε να πιώ κάτι δυνατό...
Το κουδούνι χτύπησε όμως εμένα όλα μου ήταν αδιάφορα πλέον.. είδα τον Markus να πηγαίνει προς τη πόρτα και τότε άκουσα το απίστευτο...

Μ:Celine?? Τον ακούω να ρωτά ξαφνιασμένος και εγώ πιστεύω πως απλώς πάλι ονειρευόμουν...
C:Markus.... Η ήρεμη και σαν ξεψυχισμένη φωνη της έφτασε στα αυτιά μου και ίσα που πρόλαβα να στρέψω τα μάτια μου στη πόρτα για να δώ το κορμί της να καταρρέει στην αγκαλιά του Markus και εκείνος αναίσθητη να τη μεταφέρει προς το σαλόνι φωνάζοντας σαν υστερικός το όνομα μου...
Πέταξα το ποτήρι με το πότο μου σαν τρελός όπου να ναι,έτρεξα κοντά της,και τη στιγμή που ο Markus την άφηνε αναίσθητη στο καναπέ μπόρεσα να τη παρατηρήσω..Ήταν χτυπημένη στο πρόσωπο και το σώμα..
Όταν ο Markus την άφησε στο καναπέ έκανε πίσω αφηνοντάς μου το περιθώριο να γονατίσω μπροστά της....
Η καρδιά μου ράγιζε με την εικόνα της όμως ταυτόχρονα ένιωθα και ευτυχία που επιτέλους έτσι ξαφνικά τη βρήκα ξανά...
J:Μωρό μου, αγάπη μου... της ψιθύριζα ξανά και ξανά αγγίζοντας απαλά τα μαγουλά της όμως δεν έπαιρνα καμία απάντηση...
D:Τι έγινε ρε παιδιά;; ακούω τον David να αναφωνεί καθώς μπαίνει με τον Peter στο σαλόνι..
Μ:Σσσουτ..ακούω τον Markus να τους μαλώνει....
D: πλάκα κάνεις... η Celine...
Οι συζητήσεις πίσω μου συνεχίζουν χαμηλόφωνα αλλά εγώ δεν δίνω σημασία... το μυαλό,όπως και τα μάτια μου είναι καρφωμένα στο κοριτσάκι μου...
Βλέπω τα μάτια της να τρεμοπαίζουν και έπειτα να τα ανοίγει ελάχιστα...
C:χρειάζομαι προστασία... είναι το μόνο που ψελλίζει και ύστερα τα κλείνει ξανά ..
J: φωνάξτε γιατρό... και τον Nagar.. εγώ θα την πάω πάνω τους λέω καθώς απαλά την ανασηκώνω στην αγκαλιά μου...
Προχωράω προς τις σκάλες και τότε νιώθω πως δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο... σταματάω τα βηματα μου και σκύβω το κεφάλι μου στο λαιμό της...
"Επιτέλους, η μυρωδιά του κορμιού της"..