●Επικίνδυνοι σαν τον έρωτα

●ο αποχωρισμός

Μπήκα στο σπίτι το οποίο προς έκπληξή μου ήταν απίστευτα ήσυχο...
Κανείς δεν υπήρχε στο κάτω όροφο αν και τα φώτα ήταν αναμένα...
Χωρίς να δώσω σημασία και πιστεύοντας οτι τα αγόρια έφυγαν για κάποια αποστολή του μπαμπάκα μου, ανέβηκα στον επάνω όροφο για να βρεθώ στο δωματιό μου.
Όταν όμως μπήκα μέσα βρέθηκα αντιμέτοπη με έναν εξαγριωμένο jason...
J:Που στο διάολο ήσουν;; Μου φωνάζει και νιώθω πως ήδη χάνω τη ψυχραιμία μου...
C: όπου γουστάρω ήμουν αγάπη μου...
Του απαντώ γεμάτη ειρωνία και βλέπω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να σκληραίνουν...
J:Μην μου λές εμένα "όπου γουστάρω" Celine... χθές κάναμε έρωτα και σήμερα εξαφανίστηκες...
Γιατί θες να με τρελάνεις ρε πούστη μου;; Μου φωνάζει πλέον για τα καλά, όμως και εγώ δεν έχω σκοπό να κάνω πίσω..
C:Δεν κάναμε έρωτα Jason...Ήμουν μεθυσμένη και εσύ απλώς το εκμεταλεύτηκες... του αντιγυρίζω πίσω και μέσα σε ένα λεπτό έρχομαι αντιμέτοπη με το βίαιο κρατημά του..
J:Τι είπες;; ουρλιάζει μέσα στα μούτρα μου με τρόπο τέτοιο που με κάνει να παγώσω ολόκληρη..
J:Τι τόλμησες να πείς;; Μου φωνάζει ξανά...
C:Την αλήθεια Jason... νομίζεις πως με ηλίθια κόλπα θα με κάνεις να γυρίσω κοντά σου, όμως κάνεις λάθος...
Του φωνάζω λόγια που ξέρω πως θα τον πονέσουν όμως αυτή τη στιγμή έχω βγεί τόσο εκτός ελέγχου που δεν νοιάζομαι...
J:Αυτό πιστεύεις; πως προσπαθώ να σε ξεγελάσω με κόλπα;;
Μου λέει καθώς σφίγγει το κρατημά του στους ώμους μου, όμως πλέον κανείς δεν μπορεί να με συγκρατήσει...
Με ένα δυνατό τράβηγμα ξεφεύγω απο το κρατημά του και αυτή τη φορά βρίσκομαι εγώ να τον κρατώ απο τη μπλούζα...
C:Αν δεν προσπαθείς να με κερδίσεις με κόλπα, τότε αυτό τι είναι Jason?? Του φωνάζω και με μια δυνατή κίνηση σκίζω τη μπλούζα του φανερώνοντας το τατουάζ που είχε στο στήθος του...
C:Πήγες και έκανες αυτό το τατουάζ μόνο και μόνο για να σε συγχωρέσω Jason...
Του ουρλιάζω σαν αγρίμι όμως εκείνος πλέον δεν έχει το αγριεμένο βλέμα που είχε πρίν...δείχνει απλά στενοχωρημένος, απογοητευμένος...
Κουνά το κεφάλι δεξιά αριστερά σαν να μην μπορεί να πιστέψει αυτό που του είπα και για πρώτη φορά σήμερα με κάνει να ξανασκεφτώ τις πράξεις μου...
J:έκανα αυτό το τατουαζ το απόγευμα πριν τον αγώνα...τον ακούω να λέει και εγώ για πρώτη φορά είμαι διατεθημένη για εξηγήσεις...
J:εκείνη τη μέρα βιαζόμουν να γυρίσω σπίτι για να σου το δείξω... Ήταν ο τρόπος μου να σου δείξω την αγάπη μου... Όμως οι καταστάσεις με πρόλαβαν... και δεν στο έδειξα, ούτε εκείνη τη μέρα, ούτε μετά... ακριβώς γι αυτό τον λόγο... δεν ήθελα να ξεγελάσω την αγάπη σου...δεν ήθελα να το χρησιμοποιήσω σαν κόλπο...
Έτσι απλώς το κράτησα για μένα...
Εκείνη τη μέρα σε απογοήτευσα, το ξέρω, όμως το λάθος που έκανα ήταν γιατί είχα τρελαθεί... σαγαπούσα τόσο πολύ και όταν έμαθα πως ήσουν σε αυτό το αναθεματισμένο αμάξι τρελάθηκα...δεν ήξερα τι έλεγα ή τι έκανα...
Δεν είχα σκοπό να μιλήσω στον Nagar για την αλήθεια...
Είχα αποφασίσει να την πω σε σένα...
Και αν πλέον το μόνο που έχεις να με κατηγορήσεις είναι γιατί δεν σου μίλησα νωρίτερα.. θα σου απαντήσω απο φόβο...Φοβόμουν οτι θα σε έχανα και ήθελα λίγο χρόνο να σκεφτώ πως να σου πω μια αλήθεια που θα τα ανέτρεπε όλα...
J:χθές βράδυ είχα πιεί και εγώ Celine...
Όμως σε θυμάμαι να με τραβάς κοντά σου και να χώνεσαι στην αγκαλιά μου και εγώ να πετάω στα ουράνια απο ευτυχία...
Σήμερα όμως ξανά με γηώνεις Celine...
Μου λέει γεμάτος απογοήτευση και εγώ δεν βρίσκω τίποτα σωστό να του απαντήσω
J:και ξέρεις κάτι...;; δεν μου αξίζει όλη αυτή η συμπεριφορά..έπρεπε να σκεφτείς τη θέση μου, έπρεπε να με ακούσεις, έπρεπε να μου ζητήσεις εξηγήσεις και μετά να με καταδικάσεις...
Όμως εσύ δεν έκανες τίποτα απ όλα αυτά και εγώ κουράστηκα...
Αν θες να φύγεις φύγε...σε απαλλάσω απο τον όρκο σου...
Δεν άντεχω άλλο να σε κρατάω εδώ με το ζόρυ και εσύ κάθε μέρα να προσπαθείς να με κάνεις να υποφέρω...
Είναι το τελευταίο πράγμα που μου λέει και πριν καλά καλά το καταλάβω φεύγει απο το δωμάτιο...

Με είχε διώξει επειδή δεν με αγαπούσε πια ή επειδή η αγάπη μας τον έκανε να πονάει;;
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου όταν έμεινα μόνη στο άδειο δωμάτιο...
Οτι και να είναι ήθελε να φύγω...
Και αυτό θα έκανα..θα έφευγα, όχι για να τον πονέσω αλλά για να βρώ την ευκαιρία να σκεφτώ λογικά όσα είχαν γίνει στη ζωή μου...

                        
                             ♡♡♡
Κατέβηκα στο σαλόνι εντελώς θολωμένος και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να καλέσω τον Peter.
J:πες στο Nagar πως αν θέλει να δει τη κόρη του για τελευταία φορά τώρα είναι η ευκαιρία του...
P:Τι λες ρε μαλάκα;; τι έγινε;;;
J:Την άφησα ελεύθερη Peter...του απαντώ και νιώθω να πνίγομαι...
P:Κλείσε ερχόμαστε...
Μου φωνάζει πριν τερματίσει τη γραμμή..

20 λεπτά μετά ήταν όλοι εδώ,η Celine όμως δεν είχε κατεβεί ακόμη και μέσα μου ήλπιζα πως απλώς διάλεξε να μείνει, πως θα ανέβαινα επάνω και θα την έβρισκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι μας να με περιμένει...
Την ηλίθια σκέψη μου ακύρωσε την ίδια στιγμή ο ήχος απο το σίρσιμο της βαλίτσας στον επάνω όροφο, και έπειτα στις σκάλες...Ως που η Celine βρέθηκε μπροστά μας...
C:φεύγω... την ακούω να ψιθυρίζει όμως δεν σηκώνω τα μάτια μου να την κοιτάξω...
S.N:Celine... ακούω τον Nagar  με δισταγμό να ξεστομίζει το ονομά της και πίστεψα πως αυτή τη φορά θα βρεί κάτι σωστό να της πεί, όμως και πάλι σιωπή...
C: Σε όλη μου τη ζωή σε μισούσα γιατί πίστευα πως εσυ φταίς για όσα έζησα... πως εσύ φταίς που ζούσα μόνη μου χωρίς αγάπη...
Όμως τώρα έχω απλώς να σου πω ευχαριστώ...
Την ακούμε να λέει και καταλαβαίνω πως όλοι ξαφνιαστήκαμε απο τα λόγια της,και πάλι όμως κανείς δεν την διέκοψε...
C:Σε ευχαριστώ γιατί χάρη στην επιμονή σου να με βάλεις στην ομάδα εγώ γνώρισα την αγάπη και βρήκα μια αληθινή οικογένεια...
Μ:Τότε γιατί φεύγεις;;;
Ο Markus προλαβαίνει να κάνει την έρωτηση που βασάνιζε το μυαλό μου εδώ και ώρα...
C:Δεν έχω απάντηση γι αυτό Markus..
Την ακούω να απαντά λυπημένα...
Και πάλι όμως δεν σήκωσα τα μάτια μου να τη κοιτάξω, γιατί αν την κοιτούσα θα λύγιζα και αυτό δεν έπρεπε να γίνει ..
Της έδωσα την ελευθερία να επιλέξει και αυτή διάλεξε να φύγει...
C:Ίσως κάποια μέρα τα ξαναπούμε... Σας αγαπώ όλους.. και πιο πολύ απ όλους εσένα  Jason...

Αυτά ήταν τα τελευταία της λόγια...
Η πόρτα έκλεισε και εκείνη είχε φύγει μακριά μας...