THE NEXT STEP 18+

Hoofdstuk 3

Enzo stond nu achter Stefano. Ze waren allebei klaar om klappen te verkopen en dat deden ze dan ook. Maar de klappen waren niet meer op de jongen in het rode shirt. Iemand anders had hem weg geduwd en was voor zijn plaats gaan vechten. Die jongen had hetzelfde soort kilheid en zelfvertrouwen als Stefano, maar nog angstaanjagender. 

De jongen, of eigenlijk man, die terug had gevochten heeft een flinke blauwe plek op zijn kaak. Voorzichtig druk ik het ijs er nog een keer tegen aan. Ik zie Enzo en Stefano van een afstandje kijken, teleurgesteld. Maar ik kan het niet laten. Eén man in elkaar slaan met z'n tweeën. Hoe triest is dat. "Ben je oké?" vraag ik de jongen. "Ja dankje, Ciro trouwens," zegt de man en hij steekt zijn hand uit. "Roxy." Ciro's linker wenkbrauw shiet omhoog. Die reactie krijg ik wel vaker van mensen nadat ik mijn naam zeg. "Nou leuk je te ontmoeten," zeg ik en hij pakt het ijs over uit mijn hand, onze korte aanraking die kleine vonkjes over brengt.

'Ciro is hot!" zegt Lise, net iets harder dan wat je zou willen. "Ja meid, je moet dat trucje echt op hem gebruiken!" zegt Vincent terwijl hij zijn biertje drinkt en half over de bar ligt. Stefano kijkt op bij het woord trucje. "Ik weet niet hoor, hij is wel een stuk ouder denk ik," zegt Enzo. "Ik zou zo ver mogelijk uit de buurt van hem blijven," zegt Stefano. "Ja en waarom zou ik dat doen als ik ook gewoon even een leuke nacht kan hebben?" vraag ik en Stefano is stil. "Je moet het zelf maar weten," zegt Enzo nu, maar het is bijna alsof ze Ciro al kennen, misschien doen ze dat ook wel. Ik sta op en loop richtig Ciro. Nog snel draai ik me om en knipoog naar Lise.

Oh god, oh god. Ik sta snel op en zoek naar mijn ondergoed. Onderbroek heb ik gevonden maar BH is nergens te bekennen. Whatever. Snel trek ik de rest van de kleren aan en sluip richting de deur. "Ga je zonder doei te zeggen?" zegt Ciro. Met een rode kop van hier tot Tokio draai ik me om. "Misschien?" Gelukkig grijnst Ciro alleen maar en gaat rechtop op het bed zitten. Zachtjes klopt hij naast hem en gehoorzamend ga ik naast hem zitten.

"Je hebt geen BH aan," zegt hij. "Weet ik." Hij lijkt alleen maar te genieten van het gesprek. "Zit dat niet vervelend dan?" "Valt wel mee." "Ah." Even is het stil. "Had je zo veel haast dat je zelfs geen tijd had om hem te zoeken?" Zijn vragen zijn indrukwekkend. Hij weet me precies ongemakkelijk maar toch ook gerespecteerd ofso te laten voelen. "Ik dacht dat het maar beter zou zijn als ik zou vertrekken." Ciro fronst. "Maar ik wil niet dat je vertrekt. Kom laten we eten."