THE NEXT STEP 18+

Hoofdstuk 13

Ik wordt wakker geschud. "Sorry mevrouw, maar u moet uw riem om doen," zegt de stomme stewardess. Ik lig tegen Ciro aan en hij glimlacht naar me. Het is de eerste echte glimlach die ik heb gezien. 

"Lekker geslapen?" zegt hij met een ruwe stem. "Ja, echt heel lekker," antwoord ik en ik kijk uit het raampje. We gaan elk moment landen en ik zie de lampjes van de mensen in Italië die al zo vroeg wakker zijn. Het is mooi bij de nog donkere nacht. Ik ben zenuwachtig voor de dag van morgen. Ciro heeft zeker al drie keer gezegd dat ik dan "De Familie" ga ontmoeten. Uit zenuwen grijp ik Ciro's hand vast want het vliegtuig begint met de landing, hij grijnst alleen maar.

Ciro en ik stappen in de auto. De chauffeur heeft het luikje al dicht gedaan en het doet me lachen. Dit keer zit Ciro weer tegenover me. Hij lijkt ook zenuwachtig. Hij blijft maar aan een ring om zijn duim draaien en draaien. Door de geblindeerde ramen kijkt hij naar buiten. "Waarom ben je zenuwachtig?" vraag ik. Ciro kijkt naar me, verrast door de vraag. "Niet lang geleden is er kanker in mijn vaders darmen aangetroffen. Terminale kanker. Wat betekend dat het niet lang zal duren voordat ik zijn baan moet overnemen. Dat is ook de reden dat we terug gaan naar Italië." Ik sta versteld. 

Het is altijd bijzonder hoe je vooroordelen maakt over mensen zonder dat je ze echt kent. En iedereen heeft een lang verhaal van geschiedenis achter zich. Ik had gedacht dat Ciro zo'n uitzonderlijk perfect persoon zou zijn, met zijn perfecte haar, lichaam, alles. 

Ik leg mijn hand op Ciro's bovenbeen. Hij is verbaasd door deze reactie. "Sorry," zeg ik en ik knijp even kort in zijn been. Ciro grijpt mijn hand en trekt me bij hem op schoot. Ik sla mijn armen om hem heen en hij slaat de zijne om mij. Zo zitten we voor een hele tijd. Onze hartslagen volgen hetzelfde ritme.

De auto stopt en onhandig en ongemakkelijk klim ik van Ciro's schoot. We stappen uit. Het is een gigantisch huis met een fontein in de voortuin. "Wow," is het enige wat ik kan zeggen. "Kom," zegt Ciro en hij loopt voor me uit. Snel loop ik achter hem aan. 

Binnen is het huis nog mooier. "Van wie is deze plek?" vraag ik. "Van mij." Mijn mond valt open. "Hoe? Hoe heb je dit ooit kunnen betalen?" stamel ik overweldigend. Ciro grinnikt, een super grappig geluid. Een dikke man komt aangewaggeld. "Ah! Buona giornata!" roept de man en hij slaat zijn handen om Ciro. "Lei posa Roxy," zegt Ciro. Ik heb geen flauw idee wat hij zegt, maar het klinkt zo sexy met dat accent. "Lei è molto bella!" zegt de man en hij wijst naar mij. Ik heb nog steeds geen flauw idee wat er wordt gezegd. "Parli Italiano?" zegt de man tegen mij. Dat betekent geloof ik of ik Italiaans spreek. Ik schud mijn hoofd. "Ik stelde je voor en hij zei dat je knap was," zegt Ciro met een knipoog en hij grijnst.