Adem'den;
Ameliyathaneden çıkan Eva'yı görmemle hemen yanına gidip ona baktım. Teni çok soluktu, dudaklarında renk yoktu, göz altı mosmordu. Bu haline üzüldüm, onunla önceden görüşüp, sahip çıkmam gerekirdi.
Hemşireler onu odasına götürürken hemen arkasından ben de geldim.
''Narkozun etkisinin geçmesi uzun sürebilir, zor bir ameliyattan geçti. Uyandığında doktorumuz size gerekli bilgileri verecektir, geçmiş olsun.'' diyerek odaya bıraktı teşekkür ettiğimde odadan çıktı.
''Şimdi baş başa kaldık güzelim.'' dedim hüzünle, yatağın yanında duran sandalyeyi hemen başucuna çektim ve oturdum. ellerini elime alıp okşadım. ''Gelme demiştin, beni bu halde görme demiştin ama buradayım. Hala güzelsin, kalbin hala tertemiz. Seni hak edecek biri değilim biliyorum, itin, eşeğin tekiyim. Yaptığım tüm hatalardan dolayı özür dilerim, bunu geç söyledim biliyorum ama seni bırakmayacağım. Önümüzdeki yıllar istediğin her şeyi yapacağım, birlikte hayallerini gerçekleştireceğiz. Seni seviyorum.'' dedim daha kendime bile itiraf edememişken. Buna gülümsedim, sandalyede hareket ederken bacağıma bir şey battı.
Sandalyenin yırtık kalın kumaşını söktüm ve içindekini çıkardım, simsiyah bir defter. İlk sayfasında ise, Ameliyat Günlükleri yazıyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖRDÜĞÜM || Texting
Kısa Hikaye@ evafrodit: Bana bağlanmamalıydın. @ evafrodit: Ben kanserim Adem, ölürsem ne yapacaksın? @ evafrodit: Bana bir şey olacak. @ evafrodit: Acı çekiyorum. @ evafrodit: Nefes alamıyorum. @ evafrodit: Belki o gün beni denize itmeseydin, beni tanıma...
