KÖRDÜĞÜM 1 Cemile ✔(Kitap Oldu )

7.Bölüm

Yıllardır seni hep görmezden geldim,
Kapkaranlık geceleri dost bildim.
Kaçarsam, uzaklaşırsam belki unuturum dedim,
Unutmadım, unutmadım, kaderime yenildim.

Ahmet Asaf;

Çocuklar gibi şendim, nasıl şen olmayayım paranga vurduğum sevdamı özgür bırakıyorum yıllar sonra.
Benim ürkek ceylanım, bu süreçte nasılda büyük bir azimle annem gibi bir canavar karşısında yıkılmadan ayakta kalabilmişti?

Haradan iki kollarımdan tutarak çıkarttılar beni dışarı. Başımda müthiş  siddetli bir ağrı vardı. Kolumu tutan kişiden kurtarıp, yavaş hareketlerle başımın arka kısmını yokladım.
Baya baya Hüsna abla yarmıştı kafamı.
Ne büyük bir hınç ve nefret varmış kadında? 

Kadın yaygara koparsın  ne biliyim ortalığı karıştırsın diye haber verdirmiştim.Tutupta kafamı yarsın diye haberdar ettirmemiştim ki! 
Elimde ki kana bakarken;

"Beyim çok kötü görünüyor, yine de siz bilirsiniz lâkin vakitlice bir başınıza baktırsak " dedi yanımda ki adam.

"Adın ne senin?"

Şaşırdı diğerine baktı, sonra bana bakıp;

" Veli..... benim adım Veli, beyim" dedi. Veli'nin şaşkınlığı görülmeye değerdi. Belkide aklından 'Adam kafasının derdine düşeceğine adımı soruyor deli mi ne demiştir ' belki de benim hüsnü kuruntum  ne biliyim işte .

Arabanın arka koltuğuna geçtim diğerleri de öne geçtiler. Kendim de gidip kafama baktırabilirdim, babamın iş güzarlığı belkide kaçmamdan korktuğu için bu iki, iri kıyım adamı yanıma vermişti  kim bilir?

Yıllar vardı hasretimin dinmesini büyük bir sabırla bekleyeli, kaçar mıydım hiç?
Benim içimi ne bilsin adamcağız, elbette bir yamuk yapmamdan çekindi. Başka bir açıklaması var mıydı bunun?

İlçeye kadar hep bu yönde düşünüp durdum, başka türlü başımda tonlarca ağrı varken, eğri büğrü bu bozuk yollar nasıl geçerdi, bana da bir meşgale olmuştu düşünmek. Yoksa arabayı durdurtturup ,

"Seviyorum ulan!  Ona kavuşmak için kafayı da kırdırdım! " diye avaz avaz bağırmam kaçınılmaz olurdu.

Hastahanenin tam önünde arabayı durdurdu Veli. Bende inmek için hamle yapmıştım ki, adam küçük bir çocuğa yardım edercesine bana yardım etmek istedi. Fena bozuldum, o kadar da kötü durumda değildim esasında.

"Ben kendim inerim" deyip indim arabadan.

"Asaf bey babanıza ne deriz sonra? "

"Dert etmeyin kaçacak gibi bir halim yok. Ayrıca çocuk muamelesi yaşını da geceli yıllar oluyor. "

"Ama Asaf bey..." elimle durdurdum.

"Peşimde dalanıp durmayın. Ben işimi kendim hallederim "

"Katiyyen olmaz beyim,  Murat Bey'in kesin talimatı var, gözünüzü üzerinden ayırırsanız gözlerinizi deşerim, dedi. Sizin anlayacağınız bizde  emir kuluyuz" deyip peşimden gelmeye devam ettiler.