KÖRDÜĞÜM 1 Cemile ✔(Kitap Oldu )

4.Bölüm

Ben bir yaralı ceylanım
İnsafsız bir avcı düşmüş peşime
Yıkar Cihanı fertad-ı figanım
Kavuşmamız mahşere kaldı Asaf'ım

Cemile;

****

Canım yanıyordu, sanki birileri yüreğimi sökmüş elleri ile parça pörçük edip sonrada ayakları altında ezmişcesine canım yanıyordu.
Neydim ben, kimdim?
Bir insanın kendi hakkında ki kararları dahi veremiyorsa boşuna mı yaşıyorduk?
Yıllardır sorgulayamadığım hayatımı bir kaç saniyede sorgular hale gelmiştim.

Aliye Hanım sonunda muradına kavuşuyordu, öyle yada böyle kurtuluyordu kadın benden...
Ardımda kalan Asaf'a baktım, hala öylece ağacın dibinde oturuyordu. Benim hayallerim imkansızdı, o hayallerde Asaf olamayacağını birkez daha acı bir şekilde anladım.

Gözlerim bulanıklaşıyordu elimi kaldırıpta göz yaşlarımı dahi kurulamaktan aciz kaldım. Yıllar boyu içimde büyüttüğüm sevdamın köklerine acımasızca darbeler indi, hemde oluru olmaz sevdiğim adam tarafından ......

"Sakın evlenme!" Kulaklarımda habire uğulduyordu. Neydi bu ?Yıllar vardı ki yüzüme dahi bakmayan  bu adam, bu gece gelecek dünürcüyü kabul etmememi söylüyordu.
Dik başlılık yapamazdım ki ben, ağlar sızlar kaderime razı gelirdim.
Benim gücüm yetebilir miydi ki hem karşı gelmeye?

Müştemilatın kapısının önüne geldim, başımı çevirip baktım. Boynu yana kaymış, gecenin bu keskin ayazında üşütüp hasta olasına gönlüm el vermedi.
Hızla ona doğru yürüyüp, tuttum kollarından.
Gözleri kapalı bir şekilde, sırtı ağaca dayalı başı yan düşmüş uyuyordu,  benim Asaf'ım benim kara sevdam...

" Kalk hadi üşüteceksin! "

Gözlerini hafifçe araladı, bana göre uzun bir süre gözlerini dahi kırpmadan bana baktı, belki  de bir kaç dakikadan ibaretti bakması. ..

"Cemile yaralı ceylan, kendinden başkasını düşünme! "

Neye odaklanacağımı şaşırmıştım, bana ceylan demesine mi yoksa beni hatırlayacak kadar ayık olmasına mı bilemedim ....

"Asaf Bey bana biraz yardımcı olurmusunuz lütfen? "

"Hay hay " dedi. Dalga geçiyordu benimle. Onu orada öylece bırakıp gitmek geldi içimden yapamadım, ben ona kıyamazdım ki!
Zorlayarak ayağa kaldırdım, hayallerimde yanında olmak varken bu gece yanında, yakınında olmak canımı yakıyordu.

"Adım atar mısınız lütfen ?"

"Cemile evlenecek misin o herifle?"

Kimden bahsettiğini bilmiyordum ki , onun dışında kim olursa olsun istemiyordum. Aliye Hanım öyle uygun gördüyse elden ne gelirdi ki?
Sorusunu cevapsız bıraktım, nasılda yarına unutacaktı bu hallerini.