KÖRDÜĞÜM 1 Cemile ✔(Kitap Oldu )

Cemile

Sekamün Aleyküm;

****

Bismillahırrahmanirrahim....

♡♡♡

Beş yaşında idim bu bu çiftliğe amcamın beni getirdiğinde, küçücük ürkek zavallı bir kızdım, o zamanlar. ..

"Bundan sonra evin burası "demişti amcam İhsan...
O gün yengem Hüsna bağrına basmıştı 'kuzum' diye. Çok aklım ermezdi lakin iyi hatırlardım, yengem olsun gerek İhsan Amcam olsun beni öz evlatları gibi benimseyip sahiplenmişlerdi. Belki bir evlatları olmadığı için belki de anasız ve babasız oluşum yüreklerine dokundu kim bilir?

Yüreğim kuş misali çırpınıp dururken, onu görmüştüm. Küçük yetim, öksüz Cemile'nin yüreğine işte o zaman düşmüştü Asaf...

Murat Beyin arslanlar arslanı ikiz oğullarından Asaf...
Asaf yüreğimde yangınlar yakan yeni yetme delikanlı iken, bende onun gözünde kara kuru, cılız kız çocuğuydum.
O bilmezdi amma ben onu gördüğüm ilk günden beri severdim. İlk başlarda hayranlıkken hissettiğim, sonraları kördüğüm misali aşka dönüştü şu yetim Cemile'nin yüreğinde hissettikleri.

Bazen derim 'Ah saf Cemile o koskoca beyin oğlu,  sense gariban öksüz Cemile'sin! Hiç olacak iş mi? Uyan gördüğün rüyadan! '
Ne ben bu rüyadan uyanabildim nede Asaf benim ona olan sevdamı gördü.

Ben büyürken sevdam ayrı bir hızla içimde büyüdü. Amma yinede bilmedi Asaf. Onun gözünün önünde idim lâkin o ben hariç herkesi gördü, sevdi, gönlünü eyledi. Yüreğim yandı, geceler boyu ağlayarak sabahladığım kaç geceyi bilirim. Onun çapkınlıklarını görüp bilirdim, ağlar sızlar, ertesi güne yinede onun ufacık sevdasına aşkına muhtaç bir garip Cemile olurdum.

.....

Yine her zaman görevim olan kümesi temizlerken kulağıma çalınan garip seslere, merakıma yenik düşüp, çıktım kümesten. Korkakca, ürkek adımlarla dolaştım kümesin ardını. Kalbim göğüs kafesimi yırtıp dışarı fırlayacak gibi gümbürderken onları gördüm. Ağzımdan şaşkınca bir 'hih ! ' çıktı. O zamana kadar nasıl oradan gerisin geri kaçtığımı bilmiyorum.

Eve geldiğimde kendimi odama kitleyip saatlerce kapının ardında, elim ağzımda yumruk olmuş vaziyette ne kadar ağladığımı da bilmiyorum.
Yengemin o yumuşacık sesiyle yalvar yakar kapıyı açtırma çabaları boşunaydı. Hiç biri kar etmedi İhsan Amcam geldi, o da açtıramadı kapıyı. ..
Ta ki Aliye Hanım gelene kada. O öyle cadı bir kadındı ki , böyle söylemem belkide cadılara hakaret etmiş gibi oluyor, Onun yaptığı fenalıkları anlatmakla bitiremem ki. Çok şirret bir kadındı Aliye Hanım, ondan çok korkardım.

O bet sesi ile bağırdı kapının önünden.  " Ne oluyor burada İhsan! Neden hala kümes temizlenmemiş?"

Kulağım kapıda hemen oturduğum kapı arkasından öyle hızlı kalktım ki biraz evvel salya sümük ağlayan ben değilmişim gibi. ...

Kulağıma amcamın mahcup sesi geldi o an;" Ben hemen temizlerim Aliye Hanım."

Cirkef kadın biliyor ya oğluna yanık olduğumu bana bir gün zülmetmese günü rast gitmiyor sanki !

"Sen neden temizliyorsun İhsan! Cemile'nin suyumu çıkmış? "

İşte o zamana kadar sesini duymadığım , anne bildiğim yengem imdadıma yetişti.

"Uzun etme Aliye! İhsan temizlerim diyor! "

"Bu son olsun Hüsna işime karışma! Bu defalık görmezden geliyorum lakin bunun tekrarı olmaz herkes görevini de yerini de bilecek!"

Yengem onu hiç takmazdı ,Aliye Hanım eser gürler, sonrada çeker giderdi. Yine öyle oldu.Cadılozun gidişinden sonra açtım kapıyı. Amcam gitmişti, benim yerime kümesi temizlemeye.
Başım önümde kapının kenarında bekledim Hüsna Yengemin içeri geçmesini.
O bilirdi benim derdimi kederimi, söylemesem de anlardı hemencecik.

Geçti karyolanın kenarına oturdu." Yine ne halt yedi ,boyu devrilmeyisice!"

Hemen kaldırdım başımı, "Deme öyle Hüsna yenge "

Boşversene dercesine elini havada salladı, "Aliye yellozunun doğurduğu enik değilmi? Anası ne ki doğurduğu ne olsun! "

Vardı Hüsna Yengem ile Aliye Hanım arasında gözle görülür bir sürtüşme vardı. Ama benim anlamadığım neden Aliye Hanım bizi  yanında onca yıldır tutuyordu?
İnsan sevmediği hor gördüğünü yanında tutarmıydı hiç?

.....

Buzağıların yemini önündeki petniye (yem ve saman vb.hayvanların yedikleri tahta veya betondan yapılmış içi derin yer) dökerken birden geldi Asaf. Refleks olarak birden çığlık atınca, oda tedbir amaçlı hayalini kurduğum o öpülesi ellerini ağzıma kapattı. Heyecandan korkudan artık her ne kadar duygu karmaşası varsa hepsini aynı anda yaşadım o an.

Emindim o öylece elleri ağzımda iken benim gözlerim koca koca açılmasına. Yine emindim o öylece susup gözlerimin ta içine bakarken dizlerimin bağının çözülüp yere yığılacağıma....

Ama öyle devam etmedi. Önce boğazını temizledi sonra baştan aşağı beni inceledi, bakışları üzerimde dolaşırken yağ gibi eriyesim geldi.

"Cemile dün gördüklerini kimseye dedin mi?"

Ah ne bekliyordum ki beni o tenhada kıstırıp öpeceğini veya da bu yaralı yüreğime merhem olacağını mı? Ne kadar da aptaldım öyle hülyalı düşünecek kadar!

Görmüyor muydu? 'Hayır ' manasında başımı iki yana salladığımın.

" Söylesene kızım! İki saat seni mi bekleyeceğim burda!"

Korktum sinirli çıkan sesinden. Ellerini yanaklarımda hissedene kadar ağladığımın dahi farkında değildim.

"Ağlama "dedi yumuşacık sesi ile.

"Ağlamıyorum "

"Hı hı ağlamıyorsun. Neyse şimdi söyle bakalım Cemile dünkü olayı birine anlattın mı? "

"Yok anlatmadım "

"İyi bakalım "deyip yanağımdan bir makas alıp , salına salına çıktı ahırın kapısından .

Elim istem dışı yanağıma gitti. Benim yanağımdan makas almıştı . Benim yanağıma dokunmuştu ....
Yüreğim nasıl da hızlı atmaya başlamıştı, heyecandan nefesim kesiliyor zannettim.

......