10

4.9K 376 43
                                    

အက်ဥ္းေထာင္ထဲၾကမ္းျပင္မွာပင္ျဖဴေဖ်ာ့စြာလွဲေနသည့္အမတ္မင္ဟာဖရုိဖရဲစုတ္ျပတ္သတ္ေနလွသည္။

ေျခာက္ကပ္ေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာတို႔ပြင့္ဟလာၿပီး

"အမတ္ဟန္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာကယ္တာမလားဟင္"

စကားသံမ်ားသည္ကေယာင္ကတမ္းႏိုင္လွစြာ
ရႈတ္ပြေနသည့္ဆံပင္တို႔ေၾကာင့္စိတ္မႏွံ႔သူတစ္ဦးလိုပင္ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေစႏိုင္သည္။

"အမတ္မင္ က်ဳပ္လဲမတတ္ႏိုင္ဘူး"

တည္ၿငိမ္လွသည့္အမတ္ဟန္ကေတာ့ေအးေအးလူလူပင္။

"ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ား ယုတ္မာလိုက္တာ"

အမတ္ဟန္ကိုလက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးကာေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးေနသည့္အမတ္မင္ဟာေဆာက္တည္ရာမရ။

"ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ လြတ္ေအာင္ပဲကူညီေပးပါ ေက်းဇူးျပဳၿပီး"

မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းႀကိဳးစင္တက္ရေတာ့မည္လူတေယာက္၏အသံဟာယူက်ံဳးမရမႈေနာင္တတရားတို႔ႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည္။

"က်ဳပ္တကယ္ မတတ္ႏိုင္လို႔ပါ"

အမတ္ဟန္၏ထြက္သြားသည့္ေျခသံအဆံုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာအားရေအာင္ငိုေႂကြးမိေတာ့သည္။

အရွင္သခင္ကိုသစၥာေဖာက္မိသည္ကိုေနာင္တရ၍မဆံုးေတာ့။

******

ႀကိဳးေပးရာစင္ႏွင့္နီးလာေလအမတ္မင္၏ေျခေထာက္တို႔ဟာအရုိးမရွိသူလိုေပ်ာ့ေခြယိုင္နဲ႔လာရသည္။

ႀကိဳးကြင္းဟာလည္ပင္းထက္ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့မ်က္စိစံုမွိတ္ကာနာက်င္မႈကိုခံစားရန္အသင့္ျပင္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
မ်က္ရည္မ်ားကလဲအဆက္မျပတ္စီးက်လို႔။
ဇနီးႏွင့္သားကိုေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေတာ့ျမင္ခြင့္ရခ်င္ေပမဲ့မတတ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္

"ရပ္စမ္း"

"အရွင္"

"အခြင့္အေရးတခုေပးမယ္"

အရွင့္ရဲ႕အသံဟာျပတ္သားစြာတစ္လံုးခ်င္းထြက္လာသည္။

"Till the end"(completed)Where stories live. Discover now