my bestfriend is a vampire//sekai

bu gece tarihe nasıl geçecek yıldızlı mı yoksa kanlı mı

back to you - selena gomez

Bir keresinde Jongin ile dünyanın evrenin belki de gezegenin en sağlam kostüm dükkanına gitmiştim, buna öğleden sonra en berbat derslerin olması sebep olmuştu. Jonginler taşınmadan yani Jongin boynunda iki diş izi taşımadan önceydi ve birkaç gün içinde eve gelen KURALCI OH SEHUN'un okuldan kaçtığı haberi annemi şoka sokmuş ve normal ebeveynlerin aksine sevinmiş ve kesinlikle ama kesinlikle sorun olmadığını söylemişti.

Tek amacımız öğleden sonraki berbat derslere girmemekti, bunu okuldan kaçmayıp kantinde karşılıklı bir iki kahve içerken de yapabilirdik ama ders saati içerisinde dışarıda görülen öğrencinin kulağına yapışmak için kodlanan öğretmenler buna izin vermezdi ve eh, Jongin demişti ki kaçalım ya ne olacak.

Kaçmaya çalışırken Jongin bahçedeki demirlerin üstünden atladı, en azından atlamaya çalıştı ama havada asılı kaldı çünkü çantası demirlerden birine takıldı. Ben ise sakince açtığım kapıdan dışarıya adımlarken Jongin sonunda demirlerden kurtuldu ve dış kapıya bakan bir kameranın olması ikimizin de dikkatini aynı anda çekti. Sohbet arasında atılan kahkahalardan birkaç tane ortaya koyarken aniden koşmaya başladık ve uzun bir koşudan sonra gördüğümüz ilk dükkana girdik. Nefes nefese girdiğimiz yeri incelerken çalışan adamlardan birisi bize bir süre baktıktan sonra tekrar başka birisiyle ilgilendi. Hiç bozuntuya vermeden sanki gerçekten bir kostüme ihtiyacımız varmışçasına taradık içeriyi. Jongin eline gelen eşyayı taktı takıştırdı kendine, her denediği kıyafetin kahramanını da bir güzel taklit etti ki bunu Uyuyan Güzel'i taklit etmek amacıyla yere boylu boyunca uzanıp dört dakika on altı saniye gözleri kapalı bir şekilde durmasıyla çok iyi anladım.

En sonunda kırmızı bir pelerinle birlikte sahte vampir dişleri takıp Dracula hallerine girerken gülmeden edemedim.
Biz gülüşürken çalışan adamlardan birisi gelip dedi ki, sen bu ten rengiyle nasıl vampir olacaksın. Çıt diye bir ses duydum, muhtemelen Jongin'in kalbiydi.
Böyle şeyleri kafasına takmazdı, en azından ben öyle biliyordum ama gülen yüzünün adamın sözleriyle bir an solması ve üzerindekileri çıkartıp yerine yerleştirmesi çıt sesinin kaynağını kırmızı oklarla Jongin olarak gösterdi.
Biraz daha dolandıktan sonra çıktık oradan, Jongin'in düşmüş yüzü ve enerjisini kaybetmiş halleri bana kötü hissettirse de bir şey demedim, zaten o da bir dondurmaya kanıp hemen eski haline döndü.

"Ne yazayım ki ben şimdi buna?" Baekhyun sinirle bağırıp yattığım yerden hoplamama sebep olurken derin bir nefes alıp ona döndüm, elindeki siyah keçeli kalemin arkasını kemirip önündeki sarı kağıda bakıyordu.

"Cinsel ilişkinizi içermeyecek bir şey," dedim, bunu özellikle dedim çünkü bu zamana kadar koca gözlü bebek yüzlü sevgilisi Park Chanyeol'ün maçları için hazırladığı bütün pankartlarda mutlaka maçtaki herhangi bir oyuncunun bile dikkatini çekecek bir şeyler yazıyordu ki zaten geçen yılın turnuva zamanında hazırladığı pankarta dikkat kesilen bir oyuncunun koskoca direğe kafa atmasına bilmem kaç bin kişi falan şahit olmuştuk işte ve birkaç gün direğe kafa atan çocuğu alnındaki üçüncü gözüyle gezerken görmüştük, hoş şeyler değildi bunlar.

"Anlamıyorum ben bu işten." deyip kendini yatağa attığında gülümseyip yatağımın kenarındaki telefonumu elime aldım. Birkaç bildirim vardı, Jongin'den bir şey yoktu. Telefonu pantolonumun cebine atıp ayağa kalktım.

"Dolaşacağım ben biraz." dedim Baekhyun'a, hâlâ ne yazacağını düşünürken başını aşağı yukarı salladığında da çıktım odadan.

Canım sıkıldığında genellikle bisiklet sürerdim, bu bana her şeyden ve gerçekten her şeyden daha iyi hissettirirdi. Rüzgar yüzümdeyken uçuyormuş gibi hissederdim ve bu her zaman yüzümde bir tebessüm bırakırdı, rahatlardım. En çok da iki elimi birden bırakıp da yokuş aşağı giderken gerçekçiydi, iki elimi bırakmayı bana Jongin öğretmişti. Bisikletim olmadığı zamanlarda da ya yürür ya da koşardım, sonuçta yüzüme rüzgar esince rahatlıyordum.