Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 3

"Noah?" Ik hoor de verwarring in Aidens stem. "Wat, je zou toch nog een week blijven?" Zegt Brian die opstaat en hem een 'bro hug' geeft. "Ja, maar Tristan is erg ziek geworden. Dus besloten we maar terug te gaan." Wie is Tristan? Denk ik bij mezelf.
"Das rottig man." Hij haalt zijn schouders op en steekt zijn hand uit zodra hij mij ziet zitten. Ik haal mijn hoofd van Cody's schouder af en geef hem een hand.

"En wie mag jij dan wel niet zijn?" Skylar antwoord ik. Hij knikt. Ik ga weer zitten en neem een slok Fanta. Hij kijkt van mij naar Cody en van Cody naar mij. "Zijn jullie een stel?" Vraagt hij. Ik verslik me in mijn Fanta en begin te hoesten. Geweldig verslikken in prik. "Gaat het?" Vraagt Caleb. Ik knik, en zodra ik eindelijk ben gestopt met hoesten begint Cody te praten.

"Nee, we zijn gewoon vrienden." "Ik voel me snel thuis." Zeg ik schouder ophalend. Ze lachen en Noah knikt en gaat op de stoel tegen over ons zitten.

"Wat gaan we nu doen?" Vraag ik. "G-O!" Roept Brian enthousiast. "G-O?" Vraag ik. "Ken je dat niet?" Ik schud mijn hoofd en staar wat beschaamd naar de grond. Ben ik echt zo dom? "Het staat voor geheimen onthulling." Legt Noah uit. "Iemand draait de fles en op wie die eindigt wordt een categorie gekozen? Namens die categorie moet je je grootste geheim onthullen." Ik knik en de jongens raken helemaal enthousiast.

"We gaan wat geheimen over elkaar te weten komen." Zegt Aiden grijnzend. "Caleb buigt zich naar me toe en ik buig naar hem. "Je hoeft het niet te doen, als je iets anders wilt doen is dat prima." Zegt hij zachtjes bij mijn oor. Hij weet het nog dat ik een iets geheim houd voor hun. "Ik vind het prima." Antwoord ik. Ze grijnzen en pakken een lege fles. We gaan met zijn alle in een kring zitten en Brian draait als eerst aan de fles.

Hij eindigt op Aiden en we kijken hem allemaal aan. "Welke categorie?" Zegt hij alsof hij moet nadenken. "Blunders."
"Wat is jou aller grootste blunder Aiden?" Hij zucht diep en kijkt ons één voor één aan. "Vroeger dronk ik wel eens." Antwoord hij met een kleine walging in zijn stem. "En toen ik na een feest terug thuis was, stopte ik mijn huissleutel in het sleutelgat... Alleen kreeg ik de deur niet van slot. Ik was toen voor de deur gaan zitten en ben daar in slaap gevallen. Het was het verkeerde huis. De volgende ochtend werd ik wakker door de bewoners die de politie hadden gebeld. Ik was minder jarig dus ik mocht nog niet drinken. De agent was een vriend van mijn ouders dus heeft er verder niks aan gedaan, maar mijn ouders waar best wel pissig en het was best gênant om daar wakker te worden."

Ik moet lachen en Cody houd het ook niet meer en lacht net zo hard mee. "Mijn beurt." Hij eindigt op mij en ik kijk hem afwachtend aan. "Wat gaan we jou als categorie geven?" Vraagt hij. "Laten we verder gaan op de van Aiden." Zegt Brian. We kijken hem allemaal niet begrijpend aan. "De politie." Antwoord hij op een duh toon.

"Wat is je ergste ervaring met de politie?" Ik zucht diep en staar wat naar de grond. "Wat!" "Heb je al een keer in de problemen gezeten met de politie?!" Roept Aiden ongelovig. Ik staar nog steeds maar een beetje naar de grond en frunnik wat aan mijn haar.

"Ik heb gelogen tegen jullie." Zeg ik zacht. Doordat ik met mijn hoofd nog steeds op Cody's schouder lig, is hij de enige die het heeft gehoord. "Gelogen over wat?" Vraagt hij verward. "Waarom ik hier ben." Antwoord ik. "Mijn ouders stuurde me hier naartoe omdat ik vaak steel." Antwoord ik beschaamt. Ze blijven allemaal stil en ik kijk ze snel aan. "Nu niet meer hoor!" "Waarom deed je dat?" Vraagt Cody voorzichtig. "Mijn ouders waren nooit thuis, ze hadden nooit door wat ik deed. Ik presteerde goed op school, ik haalde goeie cijfers. Maar ze zagen het nooit. Dus ik begon te stelen. Ik werd een paar keer betrapt waardoor mijn ouders me wel zagen. Het was de enige manier dat ik contact met ze had." Zeg ik verdrietig en beschaamd. "Ze waren altijd in een ander land in een hotel, en ik bleef alleen."

Ze bleven allemaal stil naar de grond staren. Niet wetend wat ze konden zeggen. Ik sta op en loop naar mijn kamer. Ik doe de deur snel dicht en laat me op mijn bed vallen. Ik begraaf mijn gezicht in mijn kussen en sluit mijn ogen.

De deur gaat open en ik hoor en zachte stem. "Skylar?" Ik blijf stil, bang dat als ik iets zeg de tranen beginnen te lopen.
"Gaat het? Ik wist het niet, anders had ik ze gestopt." Ik til mijn hoofd op en kijk in het gezicht van Caleb. "Haten jullie me nu?" Hij lijkt een beetje verrast door mijn vraag. "Haten? We hebben allemaal dingen gedaan waar we niet trots op zijn. Ik heb toen ik zestien was de sleutel van het bureau van mijn leraar gepakt, en toen de bel ging en iedereen eruit was behalve de leraar de deur op slot gedaan." Ik moet door zijn verhaal lachen wat ook bij hem een glimlach laat ontstaan.

Hij geeft me een knuffel en ik knuffel hem terug. "Er is heel wat meer nodig om jou te haten." Ik glimlach weer naar hem en sta op. "Ik ga mijn tanden poetsen en ik ga slapen." Hij knikt en staat op. Voordat hij de deur uit is stop ik hem. "Caleb." Hij draait zich om en kijkt me aan. "Dank je." Hij glimlacht naar me wat mij ook doet glimlachen. "Altijd prinses."

Hij verlaat mijn kamer en ik loop naar de badkamer. Zodra ik mijn tanden heb gepoetst en mijn pyjama aan heb loop ik naar de kamer. Brian, Aiden en Noah staan op en willen net weggaan tot ze mij zien. Ik geef Aiden een knuffel en zeg hem gedag. Het zelfde doe ik bij Brian. Ik geef Noah ook een knuffel en hij plaats zijn mond bij mijn oor. "Ik vond het wel badass, je verhaal." Fluistert hij bij mijn oor. Ik moet blozen en hij loopt de kamer uit. Cody kucht en geeft me ook een knuffel. "Ik ga ook slapen." Zegt hij terwijl hij gaapt. "Same."

"Tot morgen." Zeg ik. "Tot morgen." Cody verdwijnt zijn kamer in en Caleb staat ook op. "Tot morgen, prinses."

Ik glimlach naar hem en sluit mijn deur achter me. Ik plof neer op bed en kruip onder de dekens. Ik sluit mijn ogen en niet veel later ben ik in slaap gevallen.