Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 29

Zodra ik binnen stap voel ik allemaal ogen op me gericht. Ik kijk rond en zie  Dominic staan. Zodra hij mij ook ziet loopt hij naar me toe en geeft hij me een knuffel. 'hé, ik wist niet dat ik jou hier vanavond zou zien.' Zegt hij opgewekt. 'Ja, een feest ga ik niet uit de weg.' Zeg ik glimlachend. 'Kijk, daar houden we van!' Lacht hij. Ik voel een hand langs de zijkant op mijn heup glijden en kijk opzij. Noah kijkt Dominic een beetje wantrouwend aan en ik zucht. 'Noah dit is Dominic. Hij is mijn collega. Dominic dit is Noah, mijn vriend.' 'Aangenaam.' Zeggen ze beide. Ik wuif hem gedag en trek Aiden mee de dansvloer op.

Beide dansen we soepel mee op het ritme van het nummer. Ik kijk op en zie dat er een meisje nogal intiem met Aiden danst en ik grinnik. Ik ga de dansvloer af en loop naar de bar. Ik bestel een glas water en kijk terwijl het wachten waar de rest uithangt. Noah en Cody zijn druk in gesprek en Brian en Caleb zijn aan het grinniken over Aiden en kijken af en toe mijn kant op om te kijken waar dat ik ben. Ik draai me om en zie mijn water al staan. Wederom merk ik dat dit geen water is en ik draai me om. Ik zie twee jongens zitten die me grijnzend aankijken en zet het glas terug. De barman zag het en heeft ondertussen een nieuw glas water gepakt. Ik pak hem direct aan en glimlach vriendelijk naar hen hij knipoogt vriendelijk terug. En ik loop terug naar de jongens in de hoek. 

Ik voel me schuldig tegenover Caleb. Ik snap waarom hij zo reageerde en ik had inderdaad moeten zeggen waar ik heen ging. Ik steek mijn hand naar Caleb uit en hij kijkt me even kort aan, maar hij pakt mijn hand dan toch aan. Ik trek hem mee naar de hoek in de buurt van de toiletten. Hier is de muziek tenminste iets minder hard en kunnen we elkaar verstaan. Ik zucht even diep en kijk hem aan. 'Sorry Caleb, het spijt me.' Hij kijkt op en schud zijn hoofd. 'Kom hier jij.' Hij trekt me in een knuffel en ik leg mijn wang tegen zijn borstkas. Hij sluit zijn armen om mijn middel en zucht diep. 'Doe dat alsjeblieft nooit meer. Ik maak niet graag ruzie en zeker niet met jou.' Zegt hij lief. Ik knik kort en kijk hem even aan. 'Ben je niet meer boos?' Vraag ik hem. Hij schudt zijn hoofd en glimlacht lief. Ik glimlach breed en loop samen met hem terug naar de hoek en nu steek ik mijn hand uit naar Noah. Hij pakt mijn hand aan en hij trekt me mee naar buiten.  

'Het spijt me Noah, ik-' Voordat ik mijn zin kan afmaken duwt hij me tegen de muur en drukt hij zijn lippen op de mijne. 'Ik hou zo veel van je Sky. Ik wil je gewoon niet kwijt.' 'Hé, je raakt me ook niet kwijt.' Zeg ik terwijl ik mijn handen in zijn nek leg. Hij drukt zijn lichaam tegen de mijne en zijn lippen opnieuw op de mijne. 

We worden onderbroken door Cody die Noah van me aftrekt en me woest aankijkt. 'What the hell Cody!' Roept Noah. 'Wie is dit Sky?!' Roept hij van slag doelend op mijn telefoon. Ik pak mijn telefoon af en kijk waar hij het over heeft. Noah komt achter me staan en kijkt over mijn schouder mee. Ik heb een bericht van een onbekend nummer. Ik weet natuurlijk al van wie het is. 'Open het Sky.' Beveelt Noah me. Ik zucht maar open het dan toch. 

Hé, nog een paar minuten tot we elkaar eindelijk weer zien. Kom en kom ALLEEN. Gehoorzaam en iedereen blijf ongedeerd. Maar als je me iets flikt maak ik het leven van iedereen waar je van houdt kapot. 

Tot straks schat.

'Sky wie is dit? Is dit Nathan? Bedreigt hij je?' Vraagt Noah bezorgd. Ik schud mijn hoofd. 'Dit is mijn ex. Hij wilt me nog één keer spreken.' 'Absoluut niet. Wat voor een psychopaat stuurt dit soort berichten?' Zegt Noah fel. 'Hij bedreigt je gewoon Sky. Dit kan niet.' Mengt Cody zich nu in ons gesprek. 'Hij doet me niks. Laat me alsjeblieft gaan.' Smeek ik ze. Ik wil niet dat ze iets overkomt. 'Nee we gaan naar huis. Hij kan ons niks maken.' Zegt Noah ongerust terwijl hij me aan mijn pols vast pakt. 'Nee, Noah alsjeblieft.' 'Waarom heb je ons niet gezegd dat hij contact met je opnam?!' Roept hij van strek. 'Ik was bang dat hij jullie wat zou aandoen.' Miep ik. 

Hij trekt me in een knuffel en geeft me een kus op mijn kruin. 'We gaan Sky. We beschermen je wel. We bellen desnoods de politie.' Zegt Caleb die nu aanstalten maakt om naar de auto te lopen. 'Oké, mag ik dan nog wel even plassen?' Vraag ik zacht. Ze wisselen een paar blikken met elkaar uit maar knikken dan. Ik loop naar het toilet en houdt Noahs hand vast. Hij heeft mijn hand hard vast in de zijne en kijkt oplettend om zich heen. De rest is ook rond aan het kijken of ze een verdacht iemand zien. Noah laat mijn hand los en kijkt me even aan. 'Wel snel zijn.'  Zegt hij met een strak gezicht. Ik knik kort en glip het dames toilet in. Ik kijk rond maar zie helaas niks. Ik trek de hokjes één voor één open en zie dan bij één hokje een raampje een klein stukje open staan. Bingo.

Ik leg de wc-bril plat en ga op de wc staan. Ik hijs mezelf omhoog en duw het raampje verder open. Gelukkig is er niemand anders, anders was dit wel heel gênant. Ik wurm mezelf door het raampje en val niet bepaald charmant op de grond. Ik klauter weer overeind en kijk op mijn telefoon. Sh*t ik ben te laat. Ik bel het onbekende nummer in de hoop dat hij opneemt. 

Er wordt opgenomen maar het blijft stil. Wat is hij toch slim. 'Ik ben het.' Zeg ik straks. Ik ben onderweg. Ik had wat vertraging om de jongens af te schudden. Maar ik ben onderweg, alleen.' Ga ik verder. 'Fijn dat je me gehoorzaamd. Voor je tijd overtreding zullen consequenties volgen. Maar die zullen wel meevallen.' Ik zucht maar hang dan op. Ik bel Noah op en ik wil net ophangen als er direct wordt opgenomen. 'Sky? Waarom bel je? Waarom duurt het zo lang?' Zegt hij bezorgd 'Sorry Noah. Ik moet dit doen. Voor jullie. Ik hou van je.' 'Skylar? Waar ben je? Ik zweer he-.' 'Doei Noah.' Ik hang hem op en loop alleen door het donkere parkje richting het bos. Ik heb hier geen goed gevoel over en voel me misselijk. Dit wordt sowieso niet alleen praten. 

Zodra ik in het bos ben kijk ik alert om me heen maar ik zie niemand. Ik loop nog wat verder. Opnieuw wordt ik gebeld. Ik verwacht dat het weer één van de jongens is aangezien die sinds ik Noah heb gebeld me non stop proberen te bereiken. Maar het is weer het onbekende nummer. 'Hé Sky. Je hebt je wel mooi voor me opgedoft.' Ik draai me met een ruk om en kijk om me heen. Maar ik zie niemand. 'Dit is niet voor jou.' Sis ik. De lijn wordt verbroken en ik hoor gelach achter me. 

'O nee, alleen Noah mag zeker zijn handen op je leggen.' Zegt hij walgend. Ik blijf hem stil aankijken en hij komt naar met toe gelopen. Met elke pas die hij naar mij zet, zet ik er één naar achteren. 

'Je ziet er... opwindend uit.' Zegt hij terwijl hij zijn ogen over mijn lichaam laat glijden. 'Jij niet.' Antwoord ik kort. Ik vergroot mijn passen naar achter maar bots dan tegen iemand op. Ik zie Nathan achter me staan en hij grijpt mijn beide armen hard vast zodat ik niet meer weg kan. 'Sla niet zo een toon tegen me aan!' Roept hij boos naar me. 'We hadden anders heel veel plezier met elkaar. Maar nu.' Hij stopt even en kijkt walgend opzij. 'Nu ga jij de slet uithangen met die Noah.' Lacht hij. 'Wat een zielig leventje. Je ouders willen niks van je weten dus sturen ze je weg en kijk nu waar je terecht bent gekomen. Je komt toch weer terug naar mij gerend.' 'Jij hebt echt een kronkel in je kop of niet soms?' Hij kijkt me vuil aan en geeft me een harde klap in mijn gezicht. 'Jij vuile vuile slet.' Hij trekt me los van Nathan en duwt me op de grond. Hij komt boven op me zitten. Op mijn heupen en pint mijn armen langs mijn hoofd. 'Geef nou maar toe dat je me mist.' Hij gooit een paar sleutels naar Nathan en hij loopt weg. Hij loopt weg. War gaat hij naartoe. 'We zouden praten zei je.' Zeg ik bang. 'Onder anderen ook ja. maar we gaan zoveel meer doen.' Grijnst hij. 

Hij plaatst zijn lippen in mijn hals en stop zodra hij de zuigzoen van Noah ziet. Hij snuift even en geeft me dan opnieuw een klap. Hij trekt me overeind en trekt me mee naar een auto. Zodra hij me in de auto heeft gezet en de deur dicht heeft geslagen wil ik snel de auto uitrennen, maar ik verstijf zodra ik een hand op mijn bovenbeen voel. Langzaam glijd de hand steeds verder omhoog en ik voel de tranen opkomen. 

Ik kijk opzij en zie Nathan naar me grijnzen. 'Nathan. Niet in de auto.' Zegt hij streng. 'Ik doe niks. Nog niet.' Zegt hij met een onheilspellende blik. 'Zodra we bij een huis aankomen wordt ik bruut de auto uitgetrokken en wordt ik op een niet zo een nette manier gefouilleerd. Als je begrijpt wat ik bedoel. Mijn telefoon wordt afgepakt en ze bellen Noah op. 'Skylar ben je oké? Waar ben je?' 

'O Noah toch. Stop met haar te zoeken, anders zullen jullie allemaal boeten. Nu is ze met de persoon bij wie ze hoort te zijn.' 'Als je haar ook maar met één vinger aanraak.' 'Wat dan. Je weet niet eens waar we zijn.' Lacht hij. 'Ik kan doen en laten met haar wat ik maar wil.' Ik krijg me eindelijk los uit de greep van Nathan en pak mijn telefoon.  Ze willen ingrijpen maar hij stopt ze, tot mijn verbazing. 

'Noah luister alsjeblieft naar hem. Onderschat hem niet.' 'Skylar, ik zal alles doen om je weer terug bij mij te krijgen.' Ik voel de tranen in mijn ogen prikken en ik lat ze over mijn wangen stromen. 'Ik hou van je Noah.' 'Ik zal een foto van ons sturen. Dan kun je me daaraan herinneren.' 'Skylar nee, niet ophangen.' 'Doei Noah.' 

'Mag ik een foto sturen?' Vraag ik hem. 'Daarna ben ik helemaal de jouwe.' Hij grijnst en knikt langzaam. 'Hoe weet ik of je het adres niet door geef?' Vraagt hij wantrouwend. 'Ja want dat weet ik ook echt. Dan had ik dat toch al door de telefoon geschreeuwd.' Hij knikt kort en ik stuur een foto van mij en Noah naar hem door. Ik type er kort onder dat ik van hem hou en dat alles goed komt. Ook stuur ik snel mijn live locatie door en verwijder het dan zodat zij het niet kunnen zien. Dit ging makkelijk dus met een beetje geluk ben ik hier snel weg. 

Ik lever mijn telefoon terug in en loop naar binnen.