Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 33

Mijn ogen openen en ik werp mijn blik op de klok. Half 8. Ik zucht even diep en klauter dan moeizaam overeind. Normaal gezien word ik nooit zo laat wakker in het weekend. Maar zo te zien is de rest ook nog niet wakker. Ik ben nog de enigste. Waarschijnlijk doordat de laatste dagen mentaal erg vermoeiend zijn geweest.

Ik kom langzaam overeind en hou me vast aan de bank. Dit keer zonder pijn. Ik besluit om nog wat verder te gaan en loop langzaam naar de keuken. Ik sta bij het aanrecht en schenk een glas water in. Een gevoel van vreugde borrelt er bij me op. 'Sky? Hoe kom je?' Ik draai me om en zie Caleb verbaasd naar me kijken. 'Hoe kom jij nu weer in de keuken?' Vraagt hij terwijl hij snel naar me toe komt gelopen. 'Lopend natuurlijk.' Zeg ik op een 'duh' toon. Hij grijnst breed en trekt me in een knuffel. Ik loop weer terug naar de bank en plof weer neer. 'Eigenlijk merk ik niet meer echt veel verschil. Het is wat stijver maar pijn doet het niet meer.' 'Dat is fijn, misschien wil je dan vandaag naar het park? Dan blijven we het natuurlijk wel langzaam aandoen. En als het niet goed gaat gaan we gewoon terug.' Ik knik en sta dan weer op.

'Dan ga ik me omkleden.' 'Lukt dat zelf?' Vraagt hij dan. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan en zie dan dat zijn blik veranderd. 'Dan zou ik Noah halen. Krijg geen verkeerde beelden van me.' Lacht hij. Ik schud lachend mijn hoofd en kijk hem weer even aan. 'Dat zit wel goed.' Ik loop mijn kamer in en pak een comfortabele outfit uit de kast. (Zie media)

Ik steek mijn haar op en breng een laagje mascara aan. Ik loop naar de badkamer en poets mijn tanden even. Zodra ik de badkamer uitloop bots ik tegen iemand op en voel ik twee handen me om mijn heupen vasthouden. Ik kijk op en kijk Nick aan. 'Kijk eens wie er weer loopt.' Ik grinnik en schuif zijn handen van mijn heupen af. 'Het is dat je bezet bent Sky. Anders was dat je niet gelukt.' Ik draai me om en grinnik naar hem. Ik ga op de bank zitten en frunnik wat aan mijn armbandje.

'Ik ga nog even een paar boeken terug naar de bieb brengen. Cody is nog niet terug van het lopen. Wil jij bij Sky blijven, Nick?' Ratelt Caleb achter elkaar. Hij knikt en ik sla mijn armen over elkaar. 'Ik heb geen babysitter nodig.' Zeg ik lichtelijk geïrriteerd. 'Eigenlijk op moment wel Sky. En ben ik dan zulk slecht gezelschap?' Dat laatste vraagt hij nep gekwetst terwijl hij zijn hand op zijn hart legt. Ik zucht diep en rol even met mijn ogen. Caleb en Nick wisselen nog even een blik met elkaar, maar dan verlaat Caleb toch de kamer. Noah komt niet veel later binnen en loopt dan direct naar de keuken. Hij pakt een glas water en drinkt die in één teug op. Ik kijk hem even aan en negeer het dan. 'Waarom ben je zo gestrest?' Vraag ik hem als hij de hele tijd op zijn telefoon kijkt. 'Hmm? O nee niks. Wat ga je vandaag doen.' Vraagt hij dan om van onderwerp te veranderen. 'Ik ga met Caleb naar het park.' 'Gaat dat dan al?' 'Ik knik en sta op. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om zijn nek. 'Zie je.' Hij grijnst en ik druk mijn lippen op die van hem. Hij trekt terug en kijkt weer op zijn telefoon. 'Dus je bent er niet vandaag.' Ik kijk hem een beetje verward aan en schudt dan mijn hoofd. 'Nee niet tot eind de middag in iedere geval.' Zeg ik een beetje afwezig. Wat gedraagt hij zich raar. 'Ik ga weer. Ik zie je nog wel.' Ik zet een stap nar hem toe, omdat we altijd een kus geven voordat we weg gaan maar hij draait zich om en is de kamer al uit.

Ik loop terug naar de bank en ga naast Nick zitten. Ik blijf stil en zit wat in mijn gedachten voor me uit te staren. Nick merkt het en draait me om zodat ik hem moet aankijken. 'Zeg et is.' Ik kijk hem vragend aan en hij blijft me afwachtend aankijken. 'Wat bedoel je?' Vraag ik hem. 'Kom op Sky, er zit je iets dwars. Een blinde zou dat nog aan je kunnen zien. Je kan het me heus wel vertellen.' Ik zucht diep maar knik dan. Er zit me inderdaad iets dwars. 'Het is Noah.' Zucht ik. Hij knikt direct. Zou hij iets weten? 'Dat dacht ik al. Hij gedraagt zich anders.' Zegt hij fronsend. 'Dus jij merkt het ook?' Vraag ik. Hij knikt even en gaat met zijn hand door zijn haar. 'Ik bedoel, hij gedraagt zich zo gestrest. Alsof hij iets voor me verborgen houdt. En daarnet toen ik hem een kus gaf, trok hij direct terug. Wat heb ik dan gedaan?' Hij haalt zijn schouders op. 'Misschien heeft hij gewoon even wat tijd nodig. De laatste dagen zijn natuurlijk erg...' Hij stopt zijn zin even om de goede worden te vinden. 'Intens geweest.' Gaat hij zijn zin verder. Ik knik en zucht even diep. 'Dank je dat je naar me luistert.' 'Natuurlijk.' 'Waarom ben je hier eigenlijk zo vroeg?' Vraag ik hem. 'Meestal ben je er pas tegen half tien of tien uur.' Hij begint te lachen en schudt zijn hoofd. 'Brian had gisteren toch zijn date.' Ik knik en luister nieuwsgierig verder. 'Nou die heeft hij mee naar huis genomen. En de nacht was luidruchtig genoeg.' Zegt hij hoofdschuddend. Ik moet lachen en sla mijn hand voor mijn mond. 'Arme jij.' Lach ik. 'Valt wel mee, ik ben het geluid wel gewent, alleen veroorzaak ik het meestal en is het Brian die het huis uitvlucht.' Knipoogt hij. Ik word rood en denk terug aan wat Brian over Nick zei. Ik vond tot nu toe eigenlijk dat Brian helemaal geen gelijk over hem had. Maar deze opmerking bevestigt zijn opmerking.