Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 42

Ik word langzaam wakker en open mijn ogen. Ik kijk in het gezicht van Caleb die nog diep ligt te slapen. Zijn armen zitten nog stevig rond mijn middel geslagen. Ik besluit om nog even te blijven liggen.

Ik kruip nog wat dichter tegen hem aan en ik voel direct zijn grip versterken. Ik kijk omhoog en zie dat hij wakker is. 'Sorry. Ik wilde je niet wakker maken.' Zeg ik zacht. 'Geeft niks. Ik vind het niet erg om op deze manier wakker te worden.' Ik begin te blozen en verstop mijn gezicht tegen zijn borstkast. Hij lacht even en drukt dan een kus op mijn haar. 'Caleb?' 'Mhm.' 'Weet de rest van.... je zusje?' Vraag ik voorzichtig. Hij knikt langzaam en ik zie dat hij tegen de tranen moet vechten. Ik ga recht op zitten en kijk hem meelevend aan. 'Kom. We gaan ontbijten.' Hij kijkt me verrast aan wat mij een glimlach oplevert. Ik trek hem mee uit bed en loop naar het keukentje. 'Goeiemorgen!' Zeg ik opgewekt tegen Cody. 'Goeiemorgen.' Antwoord hij.

Ik zet de water koker aan en haal mijn telefoon tevoorschijn. Na het ontbijt pak ik mijn tas in en kleed ik me om voor mijn eerste les.

'Ik ga er vandoor.' Ik wuif ze alle twee gedag en loop de gang op. Ik open langzaam de deur van de kamers van Aiden, Noah en Brian en loop naar binnen. 'Goeie morgen.' Ik glimlach naar Brian en klop op de deur van Aiden. Niet veel later gaat hij open. 'Ik ben hier om Grace te spreken.' 'Je komt niet eens voor mij?' Zegt hij nep gekwetst. Ik schud lachend mijn hoofd en niet veel later verschijnt Grace voor mijn neus.

'Zullen we na mijn lessen een meidenmiddag weg?' Ze knikt hevig en zodra ik Grace goed bekijk schiet ik in de lach. Hun haar zit door de war en Grace heeft een laken om zich heen gewikkeld. 'Ik laat jullie weer.' Lach ik. 'Tot vanmiddag.' Zegt ze terwijl ze rood aanloopt.

Ik loop terug de gang op en loop naar mijn les. 'Hey Sky!' Ik draai me om en zie Andrew naar me toe komen lopen. 'Hé. Hebben wij dezelfde les?' Vraag ik fronsend. Hij knikt en lacht even. 'Ik ben gewisseld van pakket. Ik knik en niet veel later kunnen we het lokaal binnen. We besluiten naast elkaar te zitten en kletsen meer dan dat we iets nuttigs uitvoeren. Na een paar uur hebben we pauze. Ik pak mijn spullen in en loop met Andrew naar de kantine. Zodra we er zijn zit de rest er allemaal al. Ik ga naast Cody zitten en pak mijn flesje water uit mijn tas.

'Hoe was jullie eerste paar uur?' Vraag ik na een paar slokken. 'Saai.' Antwoorden ze vrijwel allemaal. Ik grinnik even en sta op. 'Ik ga even naar het toilet.'

Ik kijk onderweg wat op mijn telefoon en zie dat ik wat gemiste appjes heb. Ik grinnik als ik zie dat het Grace is die zeurt dat we moeten opschieten.

Ik word omgedraaid door een paar handen die me bij mijn heupen vast pakken. Zodra ik zie dat het Caleb is verschijnt er een grootte glimlach op mijn gezicht. 'Kan je me niet langer missen?' Lach ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, zeker niet nu ik hoor dat je vanmiddag ook weg bent.' 'Vanavond ben ik toch weer bij je.' 'Dan mag je het niet te laat maken.' Ik grinnik en schudt mijn hoofd. 'Nog 2 uur.' Zucht ik. 'Morgen het schoolfeest van Grace.' Ik word direct enthousiast. Ik was helemaal vergeten dat dat morgen al was. 'Ik ga nog even naar het toilet en dan de laatste twee uur door zien te komen.' Caleb knikt en geeft me nog even een kus.
'Dan zie ik je vanavond.' Ik knik en loop het toilet binnen.

Na de laatste twee uur loop ik door naar de kamer van Noah, Brian en Aiden. 'Grace!' Roep ik zodra ik binnen ben. Noah kijkt direct op van zijn telefoon. Grace komt de badkamer direct uitgestormd. 'Eindelijk!' Roept ze opgewekt uit. 'Ben je zover?' Vraagt ze. Ik knik en wissel mijn tas om. 'Ik haal vanavond mijn tas op.' Noah knikt en wuift ons gedag. Grace en ik lopen naar buiten en lopen richting de stad.

'Dus het gaat goed tussen jou en Aiden.' Zeg ik met wiebelende wenkbrauwen. Ze schudt lachend haar hoofd. 'Ja, eigenlijk gaat het inderdaad heel goed. Hij is zo lief en doet ook echt alles voor me.' Ik moet glimlachen als ik zie hoe blij ze is. 'Maar jij en Caleb...' Zegt ze grijnzend. 'Sinds wanneer? Hoe? Waarom wist ik het niet?' Ik moet lachen en schud mijn hoofd. 'Nog maar een paar dagen. En het gebeurde gewoon.' 'Het gebeurde gewoon? Ineens zijn jullie een koppel.' Lacht ze. 'Nee er was gewoon een moment en toen zoende hij me. Daarna ging het gewoon vanzelf.' Ze glimlacht naar me en trekt me in een knuffel. 'Dat betekent dat je dus wel een date hebt.' Ik knik en moet lachen. 'Als ik geen date had was dat ook niet het einde van de wereld.'
'Waarom had je het me niet verteld?' 'We wilden niet dat Noah het al wist. Dat ligt gewoon allemaal nog wat moeilijk.' Ze knikt begrijpend en sleurt me een andere straat.