Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 24

Ik open langzaam mijn ogen en kijk naar Noah die nog naast mij ligt te slapen. Ik merk dat er een glimlach zich op mijn gezicht vormt. Ik sluit mijn ogen even en geniet van dit moment van rust. Niet veel later voel ik een paar lippen op mijn voorhoofd. Ik open mijn ogen opnieuw en kijk in het liefdevolle gezicht van Noah. Zijn blik veranderd in een frons en hij kijkt naar beneden. 'Wat is er?' Vraag ik terwijl ik iets rechter op kom te zitten. 'Sky het spijt me echt heel erg.' Zegt hij terwijl hij zijn hoofd schud. 'Van wat?' Vraag ik hem terwijl ik zijn hand pak. 'Van gisteren. Ik had je niet zo moeten forceren en daarna geïrriteerd raken.' Zegt hij gefrustreerd. Hij lijkt boos op zichzelf. 'O Noah.' Ik trekt hem in een knuffel en geef hem een kus in zijn hals. ' Dat geeft niks. Ik ben gewoon nog erg geschrokken van, je weet wel. En ik heb het nog nooit gedaan. Ik wil daar gewoon heel erg voorzichtig mee zijn.' Hij kijkt naar me op. 'Dat snap ik, ik ben alleen zo kwaad op hun. Dat ze je zoiets aandoen.' Gromt hij. 'Maar ik wil wel dat je weet dat als je je er niet klaar voor voelt dat we dan gewoon wachten. Ik zou heel blij zijn als ik je eerste zou zijn, maar ik zou je nooit willen dwingen of forceren.' Zegt hij lief. Ik glimlach en knik. 'Oké, afgesproken.' Hij lacht ook en knikt. 'Mooi.'

Ik wil uit bed klimmen, maar hij grijpt me rond mijn middel. 'Waar denk jij naartoe te gaan?' 'Naar de kamer. Het is al half negen geweest. Het is al laat.' Zeg ik terwijl ik me uit zijn greep probeer te wringen. 'Voor één keer kan het geen kwaad om wat later te zijn.' Zegt hij schouder ophalend. 'Dan blijf jij nog even liggen en dan ga ik douchen.' Zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar leg. 'Oké.' Zucht hij. Hij laat zijn armen van mijn lichaam afglijden en ik loop naar mijn kleding kast. 'Tot straks.' Zeg ik terwijl ik de deur uitloop. Ik doe de deur dicht en zet een stap naar voren en zie een briefje liggen bij de deur. Ik loop ernaartoe en zie dat mijn naam erop staat. Ik kijk om me heen om te kijken of er niemand anders in de kamer is. Ik  zie dat Aiden en Brian nog liggen te slapen. Stelletje slaapkoppen. Denk ik bij mezelf. Ik loop snel naar de badkamer en open de envelop. Ik herken het handschrift direct. Mijn hart gaat te keer. Met trillende handen open ik het briefje. 'Ik heb jou na al die tijd gezien. Nu zul je mij ook weer eens zien.' De deur gaat achter mij open en ik spring snel naar achter en hou het briefje achter mijn rug. 'Wat is er?' Vraagt Caleb. 'Niks.' Zeg ik hoofdschuddend. 'Zijn gezicht verstrakt en hij kijkt me ernstig aan. Hij sluit de deur achter zich en komt naar me toe gelopen. Hij trekt me in een knuffel en ik sla mijn armen om hem heen. Hij geeft me altijd zo een fijn en veilig gevoel. 

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik schrok gewoon. Er is niks.' Lieg ik. Hij knikt langzaam en kijkt naar mijn kleding op het kastje naast de douch. 'Ga jij maar douchen. Maak je hoofd even leeg zegt hij. En als je er klaar voor bent, dan kun je me vertellen wat je achter je rug verstopt.' Zegt hij. Hij draait zich om en loopt weer weg. Ik zucht diep en zet de kraan aan. Ik geniet van de warme straal die mijn huid ontmoet en probeer mijn spieren te ontspannen. Duizenden gedachten razen door mijn hoofd. Ik probeer ze te negeren maar ik probeer ze zo veel mogelijk te negeren en even mijn gedachten op iets anders te zetten. Na tien minuten zet ik de kraan uit en kleed ik me om. Ik kam mijn haar en loop naar de woon/eetkamer. 

Ik zie Cody in de keuken staan die me begroet. 'Goeie morgen.' 'Morgen.' Antwoord ik. 'Wil je iets drinken?' Vraagt hij. Ik knik en went mijn blik weer af. 'Een kopje thee alstublieft.' Hij grinnikt en knikt. 'Komt eraan mevrouw.' Ik lach ook en ga op de bank zitten. 

'Zwemmen!' Roept Brian uit. 'Wat?' Moppert Aiden die verschrikt wakker wordt. 'Zullen we gaan zwemmen?' Vraagt hij opgewekt. Aiden draait zich geïrriteerd weer om, maar de rest knikt instemmend. 'Oké, ik bel Nick en vraag of hij mee wilt en dan kunnen we gaan! Roept hij nog steeds enthousiast.