SENİN ADIN MUCİZE "S.A.M."(TAMAMLANDI)

👔SAM-28👗

"Umut küçük bir tohum olsa da ektiğin toprağa suyunu vermeyi ihmal etmedikçe elbet yeşerecektir. Ve eğer ki hayalleriniz çok yüksek ise gerekirse kanatsız uçabilmelisiniz."

Aradan geçen bir hafta ile Alvina'nın mutluluğuna diyecek yoktu. Kardeşi Kenan ve Servet Hanım şimdilik Alvina ile birlikte kalmayı kabul etmişti. Alvina öyle mutluydu ki. Hemen hemene aynı yaşta olsalar da bir kardeşi olması çok güzel bir duyguydu insanın. Asaf gülümseyen karısına baktı. Ne de çok yakışıyordu gülmek karısına. Onun gülüşünde buluyordu huzuru, kalbindeki sevgi de hissediyordu güveni. Alvina onun hayatına gelen bir mucizeden ibaretti.
"Günaydım Alvinam. Gülen yüzün hiç solmasın"

"Günaydın Asafım. Seninde solmasın o bakmaya doyamadığım yüzün be adam. "

Gülümsemişti Asaf. Sevmek çok güzel şeydi ona laf yok ama sevilmek varya  işte o bambaşka bir şeydi. Tarif edilemez hani vardır ya anlatılmaz yaşanır tam da o tabire uygundu. Kızların koşarak içeri girmeleri ile Alvina da Asaf ta onlara sarıldı.

"Alvina anne biz Sima ile dayıma sürpriz yapmak istiyoruz. Bize yardım eder misin?"

"Tamam ederim tabi. Nasıl bir sürprizmiş bakalım?"

"Şey biz onun için bir resim yaptık ve bir de onun için özel kahvaltı hazırlasak olmaz mı onun sevdiği şeylerden yapsak."

"Hımm bu çok güzel fikir gerçekten aferin benim prenseslerime. Hadi koşun mutfağa ben de hemen geliyorum. "

"Tamam Alvina anne."

diyerek çıkmıştı kızlar. Asaf ta Alvina da çocuklarda herkes Kenan'ı o kadar benimsemişti ki. Sanki hayatlarında hep varmış gibi geliyordu. Servet Hanımında yardımı ile kahvaltı hazırdı. Kızlar dayılarını uyandırmak için odasına gittiler.

Mira ve Sima birbirlerine bakıyordu. Nasıl uyandıracaklarını bilemiyorlardı. Dokununca kızar mıydı acaba diye düşünürken Mira

"Dayıcım uyaan."

Sima da

"Dayıcım sabah oldu uyan"

demesi ile uykusu hafif olan Kenan gözlerini yavaşça açtı . Uykulu gözlerle minik kızlara bakıyordu. Mira bir elinden Sima da bir elinden tutup

"Hadi ama dayı sana kahvaltı hazırladık. Çabuk kalk yoksa soğuyacak."

"Tamam tamam durun üzerimi değiştirip geliyorum tamam mı?"

dedi gülerek. Mira

"Tamam ama çabuk ol bak."

"Tamam tamam "

dedi Kenan. Kenan alışkın değildi böyle sevgilere Asafı tanıdığı günden bu yana hayatına giren insanların sevgisini görüyordu hep. Kendi dayısını hatırladı bir an . O evde kalırken doğru düzgün uyuyacak bir yeri bile yoktu ama burada bir odası vardı, belki şu yaşına kadar adam akıllı bir öğün yemek yememişti. Hep şiddet görmüştü. Ama şu günlerde gördüğü abla sevgisi,bu minik kızlar onlar çok tatlıydı. Yataktan kalkıp gözlerine yerleşen damlaları silip üzerini giyindi.

Çalan zil sesi ile Alvina kapıyı açmıştı. Müzeyyen Hanım torununa sarıldı.

"Ahhh yavrum benim nasıl da özlemişim seni. Niye bana hiç haber etmiyorsun sen hastaneye gittiğini. Başkalarından öğreniyorum. İyi misin yavrum?"

"İyiyim babaannem iyiyim. Çok şükür gel içeri hoşgeldin."

"Hoşbuldum kızım."

Müzeyyen Hanım bir kaç adım atmıştı ki karşında gördüğü kadın ile yerinde donup kalmıştı. Servet Hanımın da ondan farkı yoktu.
Birbirlerine bakışlarının ardından Servet Hanımın gözlerindeki yaşlar yaşlı kadının da gözlerini yaşarmasına neden olmuştu. Servet Hanım daha fazla dayanamadı ve  sarıldı yaşlı kadına.