I Stupidly Fell In Love with my Bestfriend

Chapter 38

Chapter 38

After namin magusap ay pumunta na kami sa sari-sarili naming mga kwarto.

Bukas na aalis sila Mom and Dad kay pinag-iimpake na kami dahil mamayang madaling araw na kami aalis. Mas maaga pa sa kanila para daw ma-enjoy namin.

Made sense.

Nandito ako sa kwarto ko at nag aayos na ng mga gamit sa maleta ko. May hand bag rin akong dala para sa mga gadgets ko.

Familiar Feeling. Why? Coz, ganito din nung nagiimpake, nung uuwi na ko sa Pilipinas. Feeling ko parang babalik naman ako sa Switzerland.

I want to stay here for good. Pero parang yung pag-stay ko rito parang halo halo yung mararamdaman ko. Sakit, Saya, Rebelasyon at iba pa.

Habang nag-aayos ng gamit ay may bigkang kumatok sa pinto ko. Dali dali ko itong binuksan. Para akong binukusan ng sobrang lamig na tubig, dahil nanigas ako sa sobrang gulat.

"J-Joshua.." yan lang ang lumabas sa bibig ko.

Pumasok siya sa loob at ako namn ay sinarado ang pinto.

"Bakit ka nandito?" I asked confused.

Bakit ba siya nandito? Wala naman siyang gagawin dito. Lutang ata toh eh.

"Hindi porket nandito ka na bawal na kong tumambay sa room mo. Andito kaya ako lagi nung wala ka." He said na ikanagulat ko.

Nandito siya habang wala ako!?!

What the fuck?!

"May sinabi ba ko?" I asked sarcastically. "And yes, dahil nandito na ko, bawal ka na dito. This is my room, and I'm back." Dagdag ko.

"Wow, you've change a lot." He said. "Bawal na pala ako sa kwarto ng bestfriend ko? It's just five years since you left tapos ganyan ka na?" He said.

Naiirita na ko.

"Bestfriend? Wow! Just wow! Parang limang taon ko atang hindi narinig yan ah?" I said. "Bestfriend mo pa pala ako?" I said habang pinipigilan yung luha ko na tumulo.

Sumeryoso naman yung mukha njya.

"Hindi mo ba dama? Don't worry hindi ko rin dama simula nung iniwan mo ko." He said.

God! Is he bringing that up? Kay ba siya nagpunta dito?

"Yes, iniwan kita! Pero kahit kailan hindi kita sinaktan, lalong lalo na hindi ako naging manhid!" I exclaimed.

"Hindi sinaktan? Eh yung pagiwan mo sakin? Hindi ba pananakit yun?" Sarkastikong tanong niya.

Hindi mo alam kung anong nararamdaman ko nung umalis ako. Hindi mo alam kung gaano kahirap kalimutan ka.

"For me? Hindi. Kasi kulang pa yan sa lahat ng sakit na dinanas ko mula sayo." Malamig kong sambit.

Kulang na kulang! Pucha!

"Kasi pucha! Kotang kota ka na!" Sigaw ko. Naramdaman kong may tumulong isang butil mula sa mata ko na pinalis ko agad.

"Can you please be honest with me?" I asked.

Natahimik naman siya.

"Why are you bringing this up? Anong gusto mong palabasin? Na ako yung mali? Na ako yung nanakit? Na ikaw yung nasaktan? Na ikaw yung na-agrabyado? Na ikaw yung sobrang nasaktan?" Tuloy tuloy na tanong ko.

"Bakit hindi ba? Nakipaghiwalay sakin yung pinaka-mahal na mahal kong girlfriend tapos iniwan ako nung babaeng higit na minahal ko sa girlfriend ko." He said.