In The Arms Of A Psycho [COMPLETED]

Kabanata 5

Kabanata 5

I shouldn't have

"Come on baby, eat." Nagsusumamo ang kaniyang mga mata at boses habang inuuumang ang kutsara na may lamang karne at kanin sa aking labi. Of course, he'll feed me. Wala akong kakayahan na kumain na nakatali ang aking kamay. Yes, tali. Pinalitan niya ito kagabi ng nakatulog ako sa labis na kapaguran dahil sa pagpaparusa na ginawa niya. Pinalitan niya ang handcuffs ng tali na ngayo'y mahigpit na nakalagay sa aking mga kamay. I feel like a whore, a prisoner or what ever dusgusting that you may call it. Para akong baliw na kinakailangan pang itali para lang hindi makagawa ng pinsala.

My plan to escape... gosh. Ang bobo ng move na iyon. Ang bobo ko dahil sa bugso ng damdamin nagawa ko iyon. I should've thought thoroughly about it. Pero wala e, I thought it was the best opportunity to escape since he's asleep, tired about what happened. Ang tanga ko sa part na 'yon, now, I've got my punishment. Pleasurable punishment.

Napipilitan kong ibinuka ang aking bibig kahit na gusto ko na siyang sumbatan ngayon, but I realized, I need to eat, I feel so weak right now and my stomach is growling because of the extreme hunger I feel. Kung baga, isa akong taong taga-bundok na hindi pa nakakakain ng humburger. Ignorante. I don't want to waste the opportunity that I've got. I won't keep my pride up because of food. I'm not that shallow, it's just food for whatever's sake!

Oh! I remembered! Minsan na akong hindi kumain kasi galit na galit ako sa kaniya because of harassing me, noong una niyang ginawa iyon. I didn't eat for two days because of my pride, but I end up eating, same case, hunger. Wala ka palang mapapala kung ganon, ikaw lang din naman ang mahihirapan.

I chew the food, slowly and sexily. Alam kong nakatingin siya sa akin, and I'll take that chance to seduce him. I just realized, wala talaga akong magagawa para makawala sa puder niya. Wala akong magagawa kahit gaano ko ipagpilitan. I know it's just the first time pero wala e, sa lagay kanina mapapaisip ka talaga. Maybe... I should just enjoy the ride. Siguro dapat maging masaya nalang ako na buhay pa ako, unlike those who experienced tragic death because of Psychos. Mga psycho na malala na yung lagay. Mga psycho na papatayin ka ng walang pagaalinlangan just because they enjoy doing it.

Ng matapos kong kainin ang unang subo na ibinigay niya, ngumanga ulit ako para tanggapin ang iniuumang niyang pagkain. Ngumunguya ako ng marinig ko nagsalita siya, "How do you feel?" He asked. Seryoso niyang pinapanood ang aking pagnguya sa pagkaing kaniyang niluto. Yes, of course, kaming dalawa lang naman dito sa bahay, kaya the great psycho him is the one who cooks for us. Parang pang-restaurant iyong mga luto niya, it taste so good. He's not just looks. Everytime na nagluluto siya for us, I feel so flattered because of the attention and how he serves for me.

Nilunok ko ang aking nginuya, "I'm okay. I'm sorry for what I did. Kailan mo ba ako papalayain... I mean..." Nakita kong dumilim ang kaniyang anyo. "Tatanggalin 'tong tali?" I continue as I watch his reaction change.

"Maybe tomorrow. Not now. I'll double check the locks first. I'll also add another lock on every door para sure. I know I shouldn't have told you about this but I feel like informing you, para malaman mo that you're not able to exit from my life." Ngumisi siya. "I know alam mo yan. Maybe you should try your luck next time in other things but not from escaping. Alam mong wala kang magagawa about that."

Shet ba't ganun? Dapat galit ako pero... Hindi ako galit kasi parang ang gwapo ng boses niya ngayon. Something like husky and hot? Something like that? Basta ang gwapo ng boses niya ngayon.

Dodoblehin niya yung locks? Wala na talaga akong chance na makatakas.

Hindi na ako nagsalita pa and let the awkward silence fill the air. What will I say then, right? My opinions doesn't matter to him. My pleads and begs weren't accepted, so why bother?

Ng matapos akong kumain ay iniwan niya ako. Habang wala siya ay ginala ko ang aking paningin sa kuwarto. Ang ganda ng kuwarto sa temang red, it looks hot. Ang kuwarto ay puno ng kung anu-ano na ginagamit sa sex. I think this is used of going to be use for BDSM. Mga taong ganon lang naman ang gagamit nito. Or maybe, some like my case, mapipilit... pero hindi masyadong katulad sa akin kasi nagustuhan ko naman.

Ang suot ko ngayon ay ang kaniyang t-shirt na sinuot niya kahapon. Ang bango ng damit niya, its intoxicating, nakaka-excite ang bango, di ko alam kung saan. Ang suot ko naman sa baba ay bagong panty, more like rhong, I don't know where did this came from cause the last time I remember, wala akong panty na gan'to. Ang thong na red ay wala ng kasama, kaya basically, I'm almost half nake. Bukod sa wala akong short, wala pa akong bra.

Ipinikit ko nalang ang aking mata at pinilit matulog.  Wala naman akong magagawa dito, nakatali pa. Well, basically, sanay na ako na walang ginnagawa pero mas mahirap pala kung nakatali ka.

NAGISING ako ng maramdaman na may humahaplos sa pisngi ko. Ang mainit na mga daliri sa aking pisngi ay ang ganda sa pakiramdam kaya hindi ko muna binuksan ang aking mata.

"I know you're awake. Open your eyes baby. Let's eat." He said as I felt his hands enveloped one of my breast. I arch my back to feel his hands more, huli na ng napagtanto kong nakakahiya ang ginawa ko. Binuksan ko ang mga mata ko at mas lalong nag-init ang kaninang uminit na mukha ko ng makita ko ang ngiti sa kaniyang labi, ngiti na nauwi sa masarap sa pandinig na tawa niya. His chuckle feels so good in the ears, hindi nakakasawa, ang sexy kasi... ganon.

Napansin ko ang isang kamay ko na hindi nakatali kaya tumingin ako sa kaniya ng nakakunot noo. He seems to notice my confusion kaya nagsalta siya. "Tinanggal ko yung isa para makakain ka. I can't feed you right now, may pupuntahan kasi ako. Ginising lang kita para makakain ka na." Napansin ko na posas na ulit ang nakalagay sa aking isang kamay. Matalino talaga 'to, alam niya kasing tatanggalin ko gamit ng isang kamay ang panali sa kamay ko kung tali ang ginamit niya. A round of applause for him.

"Ba't hindi nalang dalawa yung tinanggal mo?" Pa-cute at pa-inosente  kong tanong, earning a chuckle from him.

"Na-uh, baka may mahanap kang butas makatakas ka pa. Mabuti ng naninigurado." Ngumisi siya. I don't know if it's just my imagination but I saw his eyes twinkle, from I don't know reason. Tumayo siya galing sa pagkakaupo sa kama, yumukod siya at hinalikan ako sa gilid ng aking labi.

"I'll be home, maybe late but I will come home." He stated as he walked out of the room. Iniwan niya ako? Napansin kong madilim na sa labas ng magising ako. Tumingin ako sa wall clock, it's pass 9 pm. Gabi na ah? Saan kaya siya pupunta?

I groaned in frustration because I can't comfortably eat with just one hand. Hindi ko kakayanin kung magtatagal akong nakaganito lang. It's hard okay? Uncomfortable too. 

Nang matapos akong kumain ay kinuha ko na rin ang tubig sa tray at ininom iyon. When I was done eating, I thought to myself. So what now? Ano na ang gagawin ko? Tutunganga na lang siguro? O matulog ulit? O siguro mag...

"Ugh! This is so boring." Okay fine. Maybe matutulog na lang ulit ako.
I put the tray on the table as I lay in the bed.

Natulog na lang ulit ako. Huli na ng napagtanto kong hindi ko dapat ginawa iyon. I shouldn't have sleep. I shouldn't have.

Please vote, comment and share. A little help won't hurt. Thank you for reading. Enjoy.😊😊😊