In The Arms Of A Psycho [COMPLETED]

Kabanata 17

Kabanata 17

Silver lining

"Baby don't do that, your hand is dirty. Come on Z, stop that." Pagmamakaawa ko sa tatlong taong gulang kong anak.

"Mommy, sabi Cyesiah sayap daw to." Tukoy nito sa anak ni Winny na si Cresia. He was saying 'sarap' pero dahil nabubulol pa, nagagamit niya ang letrang 'y' kapalit ng r. 

Sinusubukan niyang tikman ang kaniyang kamay na may putik pa galing sa paglalaro nila ni Cresia nang tawagin ko siya.

"Anak hindi masarap yan, it's a mud, it's dirty, do you want to go to hospital and get tusok by the doctor?" Agad itong umiling sa pananakot ko. Nagsimulang manubig ang mata nito at tumakbo patungo sa direksiyon ko. Pero bago iyon, "Cyesiah bad ka!" Sabi nito kay Cresia na bumelat lang at tumawa. Seriously, I need a talk with Winny about her parenting with Cresia. Mukha kasing tuwang-tuwa ito kapag may nabu-bully.

"Mommy, soyi foy tyaying to eat a mud, I don't want to go to Doctoy Wayen." Humikbi ito. Ohh my innocent baby.

He looked up to me. My black ones met his brown eyes. "Soyi mommy." Ngumuso pa ito na waring naglalambing.

"It's okay baby, just don't do it again okay?" Tumango-tango siya at yumakap sa akin. It feels good to feel the warmth of someone, lalo na kung galing sayo, lalo na kung mahal mo. This baby has been the only one who was with me during my sorrow, happiness and when I moved-on from his bastard of a father. Dahil sa kaniya, nakalimutan ko ang sakit na dulot ng kaniyang ama, dahil sa kaniya, nakaya kong lagpasan ang mga masasakit na salita at pagtingin ng mga tao sa paligid ko. It hurts how I went free from a psychotic person just to be judge form the people I treasure the most.

Matatanggap ko naman eh kung ibang tao ang humusga dahil sa pagkabuntis pagkatapos makipagtanan 'kuno'. Pero ang hindi ko kayang tanggapin at mas masakit ay ang manggaling ang mga salitang halos punitin ang puso mo mula sa mga taong pinahahalagahan mo. Daig ko pa ang langgam sa liit ng pagtingin nila sa akin.

Words that expresses disappointment came from my family. Saying 'napakatanga mo naman para magpabuntis tapos tatakbuhan ka lang pala'. Daig ko pa ang bobong-bobo sa paningin nila dahil sa pagkakamali ko.

I looked at him. As I met his brown eyes that squinted from the rays of the sun, I remembered the good and the bad times. How I fell in love. How I was badly hurt. How I survived. All because of brown eyes.

Halos nakuha sa lalakeng iyon ang mga anggulo ng mukha ng batang karga ko. Ang nakuha lang yata ni Z ay ang kulay ko, malagatas na kulay, malayong-malayo sa ama niyang moreno, lalakeng-lalake.

Aish hindi ko na siya iisipin.

"Mommy, I want ice cyeam." He looked at me using his puppy eyes. Alam na alam niya talaga manguha ng loob, alam na alam niya ang kahinaan ko. Hindi na ako magtataka kung kahit hindi sinasadya ay makuha niya ang loob ng mga babae. Mula sa poging mukha na nanggaling pa sa baliw na yon, sa paglalambing na nakakatunaw ng puso,tingin ko'y kahit sinong babae ay mamahalin ang batang ito.

"Okay. Let's go buy our baby Zairon Ice cream."

"Mommy, I want this and this and this." Nagtuturo na ito nang makarating kami sa nagtitinda. Natawa na lang ako saka binili ang gusto niya.

Even after their like-a-knives words, I manage to survive. I hate how they almost wanted me to abort my child just because they want to 'help' me. Gusto raw nilang tanggalin ito upang hindi ako husgahan ng mga tao, ngunit alam ko naman ang totoo eh, gusto lang nilang hindi sila husgahan ng mga tao. Gusto nilang pangalagaan ang mga pangalan nila, hindi ako. When things turns bad, you'd see who really cares for you. And it just sucks because I only have three. My cousin, my bestfriend, and my mum.