PROLOOG

367 11 0
                                    

Eveline stond in het kasteel van haar aartsvijand. Of beter gezegd die van haar bazin. Ze zou nooit gegeten dat ze dankzij hen de twee kostbaarste dingen in haar rijk zijn verdwenen.

"Dat is lang geleden," Evelien draaide zich om. Daar stonden ze. En ook... " Hoe heb je het voor elkmaar gekregen om haar voor je kar te spannen?" vroeg ze met een bange stem aan hem. " Hij spant me niet voor zijn kar, maar hij laat me de waarheid zien," zei ze. " Dat jij mij zo hebt laten gaan." Eveline's ogen begonnen te tranen. "Ik wou je niet..." " Zwijg," riep hij. " Mijn geliefde hier mag beslissen wat we met je gaan doen." Met een gemeen lachje zei ze: "Ik wacht nog liever. Sluit haar eerst maar op in de diepste kerker van dit kasteel." En ze liep lachend met de andere twee mee terwijl Eveline door twee ridders in zwart harnas werd meegenomen naar de kerker.

Zwart, wit of grijsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu