Zwart, wit of grijs

4. Het verraad

We zijn nu al weer een paar maanden verder. Alleen Isa weet dat ze al naar haar echte moeder mag, maar omdat mevrouw Bloesem nog niets tegen Tessa gezegd heeft wil ze niet. Leon is de enige sterveling die het allemaal wel weet. Hij wil het om zijn vriendin Isa niet in gevaar te brengen haar geheim bewaren. Tijdens de pauzes spreken hij, Isa en mevrouw Bloesem met elkaar over wanneer ze het aan Tessa vertellen en over de droom van Eveline. (zie proloog). Het einde van het schooljaar nadert, laar Tessa weet het nog altijd niet.

"Koningin Flora heeft me bevolen om de waarheid tegen Tessa te zeggen voor 30 juni." Mevrouw Bloesem zit in zak en as. Ze moest de waarheid tegen Tessa zeggen vandaag of morgen. "Ga er dan voor," probeert Isa te helpen. "Ja, tegen Isa heb je het toch ook zonder problemen kunnen vertellen." Helpt Leon een handje. "Zo makkelijk is het niet," zegt mevrouw Bloesem. "Tessa is een heel ander soort kaliber. Als de directrice erachter komt dat Tess het weet gaan ze haar meteen uit de weg ruimen. Ze is op dit gebied de zwakste van allebei."

"Dag schoonheid." "Wat moet je Maarten? " vraagt Tessa aan Maarten die voorbij komt lopen. "Mag ik niet eens goedendag zeggen tegen het mooiste meisje van de school?" vraagt hij op zijn tenen getrapt. "Laat ons gewoon met rust," bijt Kirsty zijn neus er bijna af. En met zijn handen in de lucht loopt hij weg. "Wat een aansteller," zeggen Tessa haar vriendinnen terwijl ze instemmend mee knik. "Ik krijg de kriebels van die gast," zegt Kirsy. "Ander onderwerp, waar gaan jullie heen deze vakantie?" vraagt Tessa. Ze hoopte dat een van naar vriendinnen thuis zou zijn, maar tevergeefs. Iedereen zou zou de hele vakantie met haar ouders in hun huis op een of andere tropische plek zitten. Ze dacht aan haar vakantie. Haar ouders gingen op zakenreis en zij mocht niet mee dus zat ze 2 hele maanden alleen thuis. Haar ouders maakten nooit eens tijd voor haar."Waar ga jij naartoe?"vroeg Laura. Om bij de groep te horen en om niet te worden uitgelachen zei ze:"Ik ga de eerste maand met mijn ouders mee naar ons vakantiehuis in Tenerife en de tweede maand gaan we naar de Caraïben."

"Tessa, kan ik je na de led even spreken?" vraagt mevrouw Bloesem. "Ja mevrouw."

"Tessa het gaat over ... " begint mevrouw Bloesem. Ze had haar leerlingen vijf minuten eerder naar gym gestuurd om rustig met Tessa te kunnen praten. "Tessa ik hou het kort. Tessa jij bent een ... " De directrice kwam binnen. " Moet deze jongedame niet naar gym toe?" vroeg ze. "Jawel, maar ze vroeg nog iets over de opdracht die ik de leerlingen voor de laatste dag van het schooljaar had gegeven," antwoordde Mevrouw Bloesem. En ze liet Tessa gaan.

Thuis liet Tessa zich op haar bed vallen. Haar ouders waren al vertrokken op zakenreis zonder haar iets te zeggen. En dan had mevrouw Bloesem na de les nog eens staan vertellen dat ze een verloren prinses uit een magische wereld was. Ze had haar eerst niet gelooft, maar toen Isa binnen was gekomen en ze de dingen met haar krachten had getoond wist ze niet wat ze ervan moest denken. Na het eten ging ze even wandelen. In het park ging ze op een bank zitten en begon spontaan te huilen. Isa, die haar aan de andere kant van de straat had zien zitten, wou naar haar toe komen, maar staakte haar plan toen ze zag dat Maarten naar haar toe liep. Mevrouw Bloesem had gezegd dat hij niet te vertrouwen was en zo voelde het ook. Ze probeerde het gesprek af te luisteren. "Waarom huil je schoonheid?" "Wat moet je?" vroeg Tessa. "Ik wil je gewoon een beetje opfleuren dat is alles," antwoordde Maarten. "Wat sta jij hier te doen?" Isa schrok zich rot. Achter haar stond het schoolhoofd. "Scheer je weg." Isa wist niet hoe snel ze weg moest komen.

"Meen je dat jij ook uit die andere wereld komt?" vroeg Tessa aan Maarten die knikte. "Alleen, jij komt van de witte kant en ik kom van de zwarte kant." Tessa zweeg even. "Ik kan je helpen met je krachten," zei Maarten. "Dan kan je iedereen die je pijn heeft gedaan straffen." "Ik weet niet wat je bedoelt." zegt Tessa in de war. "Mevrouw Bloesem en jou ouders uit de witte wereld hebben jou hier achter gelaten. Ze wouden jou niet, maar nu ze je nodig hebben willen ze je terug," zei Maarten. "Ik weet niet of ik dat wel wil," zei Tessa. "Je moet eens buiten de lijnen lopen," zei Maarten. " Maar hoe doe ik dat?" vroeg Tessa. Maarten keek rond en zei:" Zie je die snoepwinkel daar? Ga daar 2 chocoladerepen stelen." Tessa keek hem aan alsof de lelijkste man te wereld haar net te huwelijk had gevraagd. Maar ze vermande zich en kwam zo vijf minuten later met twee chocoladerepen naar buiten. "Goed zo," zei hij met een mond vol chocolade. "Hoe voelde dat?" "Vreemd genoeg wel goed," zei ze, " Maar ik ben nog niet overtuigd." Weer keek Maarten rond en zei: "Je moet de portefeuille van die meneer daar stelen." En zonder na te denken stal ze de portefeuille. Hoe ze het deed wist ze niet. Het ging gewoon vanzelf. Als je denkt dat ze nu overtuigd was ... Het ging nog verder. Die nacht brak ze in bij de rijkste vrouw van de stad.

"Ben je nu overtuigd, kom je aan mijn kant staan?" Tessa keek Maarten aan. Hij gaf baar aandacht. Dat was de eerste persoon in haar leven die dat ooit had gedaan voor haar. Ze voelde zich zo goed dat ze, zonder na te denken over de gevolgen, ja zei.