Zwart, wit of grijs

5. De magische werelden

Het was midden in de nacht toen er op haar kamerdeur werd geklopt. Ze schrok wakker. Naast haar bed stond mevrouw Bloesem."Wat doe u hier nu," vroeg ze. "Ik heb een droom gehad over Tessa," zei mevrouw Bloesem. "Ze is volledig de weg kwijt." "Wat is er dan met haar?" vroeg Isa ongerust. "Ze is overtuigd door het zwart en nu staat ze an hen kant. " Isa kon het niet geloven. Ze geloofden er wel in, maar dan had die Maar en haar dus omgepraat. "En er is nog iets," zei mevrouw Bloesem, "Ik weet dat je zou wachten tot Tessa het wist , maar koningin Flora wil je nu zien." Eerst wou Isa niet, maar toen ze de volgende ochtend met Leon erover aan jet praten was in het park besloot ze te gaan, maar alleen op voorwaarden dat Leon mee zou gaan.

"Oké Tessa," zei Maarten. "Ik en mijn compagnie hebben besloten dat het tijd word je te laten kennismaken met de zwarte magie en zwarte wereld." Tessa keek met grote ogen. Eindelijk dacht ze. Eindelijk. Maarten wou zijn mond opendoen om iets te zeggen toen de directrice een hand op zijn schouder legde.

"Heb je ondertussen al wat bedijkt met haar?" vroeg ze op een afstandje. "De eerste opdrachten zonder magie zijn gelukt." "Weet ze het al van mij?" Maarten schudde met zijn hoofd. "Dan ga je dat nu aan haar vertellen."

Tessa, ik moet je iets zeggen," Tessa draaide haar om en zag Arno staan. Haar hart sloeg een maat over. Arno was de mooiste jongen van haar klas, nee van de school. "Is er iets?" vroeg ze met wat verlegenheid in haar stem. Ze zag aan Arno dat zijn ademhaling begon te versnellen. Met zijn handen pakte hij haar wangen beet en hij trok haar naar zich toe. Voor ze kon protesteren zaten haar lippen tegen die van hem. Het voelde heerlijk. Hoe lang had ze op school naar dit moment uitgekeken? Hij maakte haar van zich los. "Sorry zei hij en hij keek naar zijn schoenen. "Geeft niet," antwoordde ze, "Ik vond het best wel leuk." Arno glimlachte, maar toen zag ze angst in zijn ogen en liep hij snel weg. "Tessa," hoorde ze achter haar. Ze draaide zich om. Daar stonden Maarten en het schoolhoofd. "Wat doet het schoolhoofd hier?" vroeg ze. "Het schoolhoofd is mijn moeder," zei Maarten. "En zij zal ons begeleiden naar The Black World of the Nightmares."

Isa kon haar ogen niet geloven. Overal waar ze keek  was het juist een droom. Het was net alsof ze op een grote wolk liep. Ineens stonden ze voor een grote deur. "Wacht hier," zei een man die hen had begeleid. Nog geen minuut later stonden ze al voor twee goudgele tronen en op de rechter zat een beeldschone vrouw. Zonder er bij na te denken zei ze: "Mama." Koningin Flora lachte. Stond op van haar troon en gaf haar dochter een knuffel."Wat heb ik je lang niet gezien," zei ze. Haar stem klonk als nachtegalen die hun mooiste lied voor de belangrijkste mensen ter wereld zongen. "En jij bent vast Leon?" vroeg ze. Leon knikte braaf.  "Ik vind het fijn dat jij mijn dochter vergezeld op deze reis." Leon lachte alleen maar en keek dankbaar naar de koningin.

Op datzelfde moment kon ook Tessa haar ogen niet geloven. Overal waar ze keek was alles in zwart gehuld.  Ze wist niet of het overdag of  s'nachts was. Maarten ha d haar verteld dat als de schoon scheen er een zonsverduistering was en s'nachts was er een maansverduistering. Dus er was eigenlijk nooit eens licht. Buiten het licht van de wapperende kaarsen dan. Ondanks ze het eng vond voelde alles hier goed,naar een een thuis. In het kasteel kreeg ze een eigen kamer. Maar de schrik van haar leven kreeg ze toen ze die avond aan tafel zat met Maarten en zijn moeder. Een van de bedienden was niemand minder dan Arno. "O, ja Arno," riep hij toen hij soep in Tessa's bord deed. " Ik wil jou zo meteen nog even spreken.""Ja meneer," zei hij en hij liep de keuken in. Tessa wou na het eten het gesprek tussen de twee jongens horen, maar daar stak het schoolhoofd een stokje voor. Ze moest jurken gaan passen om in het kasteel te blijven wonen.

"Ik heb wel gezien wat je vanmiddag op het plein deed vuile etter," zei  Maarten. "Ik word Tessa's grote liefde en jij blijft uit haar buurt. Heb je dat begrepen?" Arno knikte en wou weg lopen, maar hij liet hem staan. "Ik weet dat jij de prins van dit kasteel bent en dat dit vroeger bij The White World of Dreams hoort, en dankzij jou actie van weder overname zal ik je moeten straffen. En omdat mijn straffen altijd hard zijn zal mijn straf uit twee delen bestaan. Mijn straf en die van je geliefde." "Je weet zelf dat ze nooit zo hard tegen mij zal zijn," zei Arno die het allemaal niet vertrouwde. "Daarom heeft het ook twee delen. Deel een van mijn straf is dat je na al je andere straffen in de kerker des doods mag nadenken over je daden. Deel twee van mijn straf is dat jij mag beslissen hoe je naar het verliefd maken en tegelijkertijd ook slecht maken van je vriendinnetje mag kijken. O en je mag natuurlijk niet opvallen." Arno wou iets zeggen toen Maarten al voor hem had beslist. "Jij word het standbeeld op haar slaapkamer, want daar gaat het allemaal gebeuren. Arno wou angstig de zaal uitlopen, maar alle kaarsen doofden en de deuren en ramen vielen in het slot. Arno draaide zich angstig om. "Doe je mooiste pose maar," lachte hij en met één knip in zijn vingers was Arno veranderd in een stenen beeld.