Zwart, wit of grijs

16. Het feest

Isa keek naar haar zus via de spiegel. Ze had een mooie witte jurk aan met zilveren en gouden tinten. Haar blonde haren waren heel moeilijk opgestoken vol vlechten en krullen. Haar zus Tessa had ook een witte jurk aan met zilveren en gouden tinten en ook haar bruine haren waren zoals die van Isa opgestoken.  “Je ziet er beeldig uit Tes,” zei Isa. “Jij ook,” zei Tessa. Isa glimlachte. “Komen jullie?” Leon kwamde kamer binnen met Arno. “Wou,” zeiden ze toen ze de meisjes zagen. Toen staken ze hun handen uit en de meisjes armde in. Samen liepen ze naar buiten. Eenmaal buiten lieten de jongens los en gingen ze naar hun plaatsen. De meisjes liepen over de rode loper tussen twee rijen van witte banken door. Iedereen stond recht. Toen ze aan het einde kwaen stonden Flora en Valentinus voor de meisjes. Flora had net zo’n jurk aan als haar dochters. Valentinus had een wit pak aan met dezelfde goude en zilveren tinten. “Geachte aanwezigen,” begon Valentinus. “We zijn vandaag naar hier gekomen om de twee verloren prinsessen, onze dochters terug met onze wereld The Withe World of Dreams te verbinden.” Twee kleine meisjes, eentje met blond haar en een wit met roze jurk en de ander had bruin haar en een wit met paarse jurk aan, kwamen met rode fluwelen kussentjes  op hun handen naar de koning en koningin toe. Ze maakten een kleine buiging. Flora legde een soort steentje in de twee armbanden die op de rode fluwelen kussentjes lagen. Toen pakte Valentinus de armbanden en deed ze zond de polsen van zijn dochters. “Vanaf vandaag, zijn jullie geen vriendinnen meer, maar zussen die het beste uit elkaar halen. Jullie zijn terug waar jullie thuis horen en jullie ouders op de aarde zullen alles te weten komen wat er is gebeurt en ze zullen net als jullie tussen de werelden kunnen reizen. Dan mogen jullie nu de gelofte afleggen,” zei Valentinus. De meisjes draaide zich naar de mensen toe en gingen op hun knieën zitten.

Ik beloof hierbij plechtig mijn taak als prinses van The Withe World of Dreams, Prinses van het witte, het zilveren en het gouden licht, heerseres van zon en maan de sterren en planeten, iedereen te helpen in nood. Ik beloof dat ik ieder wezen zal respecteren en zal helpen op zijn of haar pad naar de goede weg en mensen op de zwarte weg te begeleiden naar de witte straten. Ik beloof om voor de natuur en zijn beschermers te beschermen en dat ik me zal gedragen als een volwaardige prinses.

“Jullie belofte wordt bezegeld met het raadsel, het lied, je bloed en tranen en je liefde voor alles en iedereen,” sloot Valentinus af. Toen verscheen er een regenboog in de lucht en vanuit de regenboog kwam een vrouw met een jurk zo blauw als de heldere hemel. Ze zei het raadsel op.

Op een lichte nacht vol magie

Weet een weg zich te openbaren

Het liedje is niet zomaar do, re, mi

In het midden bovenaan zal zich een wonder manifesteren

Ga niet naar zwart, maar ook niet naar wit

Dit zal ze leren

Gebruik je liefde en geen magie

Is het raadsel opgelost

Het kwaad zal verdwenen zijn

Op één, twee, drie

En je zal vinden wat je bent verloren

“Hallo, ik ben jullie peetmoeder Valerie,” zei de vrouw. “Ik wou nog even komen afscheid nemen.” “Waarom?” vroeg Isa. Tessa keek vragend op. “Tessalina en Isalorina, ik moest jullie beschermen toen jullie in de mensenwereld waren. Nu is mijn taak volbracht en kijk nu eens waar jullie staan,” “Ik wil niet dat je gaat,” zei Tessa opeens. Ze herrinnede de dromen toen ze klein was. Ze was eerst ontsettend bang geweest toen ze de vrouw voor het eerst zag, maar ze stelde haar altijd gerust. Ze hielp haar de juiste keuzes maken. En trooste haar wanneer ze verdriet had. Zo was het ook bij Isa gegaan. “Wees niet ongerust,” zei Valerie. Ze maakte een handgebaar en zowel Isa als Tessa hadden opeens een mooie ketting om hun hals hangen. “Als jullie me ooit nog eens nodig hebben dan moeten jullie gewoon het liedje van jullie moeder zingen en jullie ketting vasthouden.

Gouden sterren stralen aan de hemel

En de maan schijnt zacht

Engelen wensen je een goede nacht

Wees niet bang, want de nacht duurt niet lang

Zodra de nacht weer voorbij is komt de zon weer op

Zilveren sterren stralen zacht

Mijn liefde zal je verwarmen

Kom kruip in mijn armen

Slaap maar zacht

Goede nacht

Zong Valerie en ze verdween weer. “Isalorina en Tessalina, vanaf nu zijn jullie Prinsessen van The Withe World of Dreams, Prinsessen  van het witte, het zilveren en het gouden licht, heerseresen van zon en maan de sterren en planeten,” zei Valentinus. “Drie hoeraatjes voor koning Valentinus, koningin Flora, prinses Tessalina en prinses Isalorina,” riep Arno.

HIEP HIEP HOERA

HIEP HIEP HOERA

HIEPERDE PIEPERDE PIEP HOERAAAAAAA!!!!!

Toen was het feest. Iedreen danste en was vrolijk. Het was lang geleden dat ze iedereen zoveel plezier zag maken. Isa stond naar Tessa en Arno te kijken die naar elkaar stonden te kijken en te praten. En toen zag ze dat Tessa en Arno elkaar zoende. Toen voelde opeens een hand op har schouder. Ze schrok op. Achter haar stond Leon. “Bedankt dat je me hebt gered,” zei hij. “Is niks hoor,” zei Isa. “Het hoorde gewoon bij de profetie.” “Neen ik meen het,” zei Leon. Samen liepen door de bloementuin naar het pavelioen. Ze gingen op het bankje zitten. “Je bent echt lief,” zei Isa. “En jij bent mooi,” zei Leon en voor Isa nog iets kon zeggen werden Leon’s lippen op de hare gedrukt. Ze sloot haar ogen en genoot van het moment. Haar eerste kus met de jongen van wie ze hield. Het was een wonderlijk moment. Ze opende haar ogen weer en vroeg: “Zijn wij nu ...” Leon knikte en zoende haar weer.