Zwart, wit of grijs

2. Een raar gevoel

Tessa liet zich op haar bed vallen. Eindelijk was school gedaan. "Moet u geen huiswerk maken juffrouw?" Er kwam een dienstmeisje binnen met een stofdoek in haar hand. "Pardon?" Tessa stond op en ging voor het dienstmeisje staan. " Waar bemoei jij je mee misselijk kind? Heb ik jou iets gevraagd? Neen! En dan spreken we ook niet tegen de dochter van je baas. Of wil je dat ik naar mijn papa ga en dat ik wil dat hij jou ontslaat? Want je weet dat mijn papier alles doet voor zijn kleine meid. Ik weet dat jou familie financiële problemen heeft. Dus het lijkt me niet verstandig om mij op zulke ideeën te brengen. Oké? En nu uit mijn ogen!" Het dienstmeisje wist niet hoe snel ze uit de kamer van Tessa moest komen.

Aan het avondeten vroeg haar moeder: "Hoe was het op school? Heb je een leuke klas?" Tessa keek haar moeder aan en zei: "De klas is best oké, Kristy zit ook bij mij in de klas dus dat vind ik al goed. Voor de rest zitten er allemaal stomme jongens in de klas. En nog een paar meisjes die me totaal niet leuk lijken. O ja, dat heb je ook nog dat ene meisje Isa." "Wat is daarmee?" vroeg haar moeder nieuwsgierig. "Ze is twee keer tegen mij aangelopen en is gewoon de nerd van de klas. Samen met die ene jongen, hoe heet hij? O ja, samen met die ene jongen Leon. Dat zijn de studie nerd's van de klas. Wat zeg ik van de school."

Isa lag op haar bed met een boek toen ze beneden de bel hoorde gaan. Ze hoorde dat haar moeder open deed. Ze kon niet horen wie er was, maar ze hoorden even later voetstappen op de trap. Er werd aan haar deur geklopt. "Haar moeder stak haar hoofd naar binnen en zei: "Er is bezoek voor je." Ze ging recht zitten en legde haar boek aan de kant. Leon kwam de kamer binnen. "Hoi," zei hij. "Hoi," antwoordde ze terug. "Wat brengt jou nog zo laat hier?" vroeg ze. "O, gewoon," zei hij. "Gewoon?" vroeg Isa. Leon lachte en ging naast haar zitten. In haar buik kreeg Isa een raar gevoel. "Wil je iets drinken?" vroeg ze. "Water is goed," antwoordde Leon. Isa stond recht en botste met haar hoofd tegen Leon die ook ging rechtstaan. "O, sorry," zei hij snel. Ze keken elkaar in de ogen. Wat had Leon toch zo'n mooie bruine ogen. Ze had het gevoel dat haar hard vijf tellen oversloeg. Ze maakte haar blik los en liep glimlachend de kamer uit.

Beneden kreeg ze de schrik van haar leven. Haar bloed bevroor toen de Directrice, die op de bank zat te praten met haar ouders, haar aankeek. Een naar gevoel overviel haar. En ze vroeg zich af wat ze hier kwam doen. Nu wist ze het zeker. Er is hier iets aan de hand.