Zwart, wit of grijs

3. Bijna alles viel op zijn plaats

"Oké, wie kan mij vertellen wat oxymoron betekent en wat het is?""Een  watte ?" roept Tessa door de klas zonder haar hand op te steken. "Een oxymoron, Tessa en in het vervolg je hand opsteken," Antwoord mevrouw Bloesem. Ze kijkt de klas rond en knikt naar Tessa en Leon die hun hand opsteken.  Ze geven te gelijk antwoord: "Het woord Oxymoron is afgeleid uit de Griekse woorden Oxis, wat slim betekent en Moron, wat dom betekent. Dus in woorden: Eerlijke leugenaar, oorverdovende stilte, jonge grijsaard ..." "Zo is het wel weer genoeg," maant mevrouw Bloesem de twee tot kalmte. Tessa lacht en fluistert naar Kirsty : "Die twee zijn echte studienerds."

"Heb je al nieuws over de twee dochters van Flora?" "Een beetje." "Vertel." "Zoals u al had vernomen is Isa er een van. En Tessa is de ander." "Goed zo mijn jongen. En ken je hun zwakke plekken ook al? Weet je hoe we ze te pakken kunnen krijgen?" "Ik denk dat Isa het snelst erin zal geloven dat ze magische krachten heeft. Ze leest veel boeken en wou als kind graag een elfje of zeemeermin zijn. Alleen zal het moeilijk zijn haar naar onze kant te krijgen. Ze kan makkelijk voelen wie er te vertrouwen is en wie niet. Tessa daarentegen zal op het gebied van geloof moeilijk te zijn overhalen. Maar als ze eenmaal gelooft is ze makkelijk over te halen." "Hoe denk je dat dan te doen mijn zoon?" "Ze heef als kind weinig liefde gehad. Haar ouders zagen haar nooit staan. Ze werd altijd uit hun buurt gehouden door verwennerij. Dus met een beetje liefde staat ze zo aan onze kant." "Goed zo. Heb je nog informatie over iets anders?" "Ik denk dat ik de rechterhand van Flora heb gevonden.""Wie is het?"

De bel ging. En alle leerlingen liepen naar het plein. "Meen je dat nu dat de directrice in je woonkamer zat gisteren?" "Ja ik meen het. Ze was met mijn ouders komen praten over mijn ongewone score op het toelatingsexamen," vertelde Isa aan Leon. "Wat is er daarna gebeurt?" vroeg hij. "Ze is opgestaan en vertrokken," antwoordde Isa.

"Isa, wil je even komen?" mevrouw Bloesem stond aan de deur en wenkte haar. "Je bent populair bij de leraren." grapte Leon. Isa glimlachte flauw en liep naar mevrouw Bloesem.

"Dat meen je niet, Evelien is een leerkracht op mijn school?" "Ja moeder. En ik denk dat het niet lang meer gaat duren voor ze het aan een van de meisjes vertelt." "Dan gaan wij daar mooi gebruik van maken." "Hoe dan?" "Jij moet goed opletten hoe Isa en Tessa zich gedragen. Als je een gewoon iemand zo iets vertelt kan die vast niet opletten in de klas." "Maar dan kan ze het de meisjes toch ook na de schooluren vertellen." "Nee, want dan doe ik mijn ronde en dan mag ik alle gesprekken bijwonen die er plaatsvinden."

"Dit is een grap zeker?" Isa keek vol ongeloof naar haar leerkracht Nederlands. "Ik ben een verloren prinses uit een andere wereld en Tessa is mijn zus! Maar wie bent u dan?" "Ik zal pas antwoorden op je vraag als ik zeker weet dat je gelooft in wat ik je net heb vertelt," beantwoorde mevrouw Bloesem haar vraag. " Ja, i, geloof u," zei Isa."Ik heb sinds ik op Dragon High ben het gevoel dat ik de bedoelingen en gevoelens van mensen kan voelen en zien." "Welk gevoel heb je bij mij?"vroeg mevrouw Bloesem. "U bent een goed mens en u wil me beschermen," zei Isa. Mevrouw Bloesem lachte. "Omdat je dit antwoord gaf zal ik vertellen wie ik ben," zei ze. " Ik ben Eveline, de hofdame van koningin Flora en koning  Valentinus. Ik moest naar hier komen om op jullie te letten. Vanaf je veertiende mag je terug naar je echte ouders, maar dan moet Tessa het ook eerst nog te weten komen." Nu viel alles op zijn plaats. Daarom dat ze zo'n raar gevoel had gehad bij iedereen. Alleen bij de directrice stond nog een groot vraagteken, maar wie zij was wist Eveline ook niet. Dus eigenlijk viel bijna alles op zijn plaats.